114 resultaten.
In het licht verdronken
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 185 Was aan alle kanten
Omringd door licht,
Werd er door overspoeld,
Ben in haar verdronken -
Klaar om de nacht van
Louter duister in te gaan;
En bij het eerste ochtendgloren,
Toen het nieuwe licht
Onvermijdelijk werd geboren,
Viel het allereerste licht
Op deze levende steen,
Licht dat er zo zeldzaam mooi
Doorheen valt, waarin ik…
Met droge naald
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 75 Die, zonder dat er
Ook maar een traan
Aan te pas komt,
Het verstilde verdriet
Inkrast in het gladde
Oppervlak van deze
Nieuwe dag - en zie,
Het is niet eens
De diepte van de
Groef die aangeeft
Hoe diep het was,
Maar louter het feit
Dat wat was nog steeds
In gegroefde lijnen
Zichtbaar is in de tijd…
Krult lieve streken
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 106 danst zwierig
op kleurige muziek
krult lieve streken
op het linnen in de
format van een melodie
laat licht en
donkere partijen
niet met elkaar strijden
maar middelt
met oplichtend perspectief
verlopend in diep vergezicht
ik voel hoe magie
mijn handen overneemt zie ze
bewegen in spiritueel leven
een mystieke stilte vult
mijn atelier…
Nesten van Vincent
gedicht
3.0 met 19 stemmen 9.666 De vogelnesten die hij gretig binnenhaalde,
dertig op voorraad in een hoek van het atelier,
uit hun natuur heeft hij ze omgeschapen tot
stilleven en tegen zwarte achtergrond lichtend
vertoond, zoals ook aardappel, pompoen of peer.…
Alchemie
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 104 ik was verliefd
op mijn atelier
hield van licht en
donker in vleugjes
magie en mystiek
ook van de vaten energie
die ik mocht gebruiken
met pigment en kleur uit de
boekenrij vol alchemie van
nader vast te stellen tijden
vaak waart hier de wereld
van hiernaast nog rond met
verbaasde ogen zonder mond
zij golven hun voelbare
muziek…
Zij die zich in haar schepping wakker droomt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 195 Mijn atelier vormt de tempel
waarin de muze woont
Mijn tekentafel als altaar
waar ik jou mijn ziel verbeeld
Voorbij het mogelijk
waarneembare der zintuigen
De plek waar alleen nog
rust, liefde en inspiratie geldt
gelegen in de binnenstad
waar de haven zijn verbrande
schepen telt
In een smeltkroes van culturen
en waar de honger…
De papegaai
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.891 Ik ben Charlottes papegaai
en zit hier in gouache gekooid
voor iedereen die mij al jaren
kent van de fietsenmakerij
achter haar atelier. Ik heb
een naam, die doet er nu niet toe,
ik buig mij voor mijn kooi en denk
aan wat ik heb gehoord, de pech
van lekke band of remdefect,
wat mensen overkomt.…
De houten kist krijgt al kleur
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 89 Wat is nu nog het echte tijdsbestek en menig doel
nu ze in haar atelier het hout van eeuwigheid beschildert
zo in alle rust streek na streek berust op wat niet week.…
Stilte van woorden
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 37 biggelen tranen
je huilt - en ik huil met je mee
bliksem schiet door
lucht - de vogelvlucht -
donder doet de aarde beven
tot de zon straalt aan
de blauwe lucht
je lacht - en ik lach met je mee -
tussen rood en wit
geveerde pluimen de teevee
met de gordijnen voor het zonlicht
gesloten spint zij een cocon van kleuren
in het atelier…
Het lawaai in het atelier van Rodin
gedicht
2.0 met 35 stemmen 8.414 Zijn leerlingen maken uitsluitend handen
en leggen die in kasten, naar soort gerangschikt,
en hijzelf kneedt de restlichamen van klei
waar hij de voorbereide handen aan bevestigt.
Hij buigt openingen uiteen en bevochtigt de klei
met speeksel uit zijn mond, om tijd te winnen.
Hij loopt tussen de stapels klei en de op lakens
knielende modellen…
Atelier du Midi
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 132 In tegenstelling tot Holland
Met zijn zakelijke georakel
Geloofde Vincent van Gogh
In moederlijkheid en mirakels
Aan de bedrand veertig dagen
Bij een verbrande man uit de mijnen
Zat hij in navolging van de Heiland
Zorgdragend voor diens medicijnen
"Zag je hem met de littekenhalen
Als een Lazarus wonderdadig monter
Opgewekt de schacht…
ver licht
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 886 verborgen licht in het middelpunt verscholen
vlam gevat kaarsvet druipt dansend vanuit
een eenzame nis diep in de muur
houvast lief vergezicht ieder uur
verlaten ligt de straat in tranen
nacht huilt
inscripties in houten tafel
labyrint beschermt ons raadsel
laarzen vies in dit atelier
niet voor maar na het gevecht
touche
woord voor…
de kerkklok
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 175 De kerkklok klinkt in de verte zo vertrouwd
en oud, ik zie meteen de grote ruimte van de
stad en de omgeving voor me, uitgestrekt en
de straten en steegjes vol van arbeid van
bakkers, slagers, boekwinkels, cafe's, ateliers
en de pleinen met standbeelden o.a.. Geborgen
in mijn kleine kamer sta ik op en zet koffie.…
Ruw neergezet
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 97 Ik bezoek je in
Je atelier waar
Wanorde de boventoon
Voert, maar waar
Wel intens geleefd
Wordt - een hok
Van een kleine
Twaalf vierkante meter
Met je opklapbed
Te midden van je
Kunstwerken op doek,
Paneel en papier -
Honderden voltooide
Werken neem ik waar,
Allemaal in ruwe
Olie opgezet -
Jij wijst mij
Mijn plek en…
Feeëriek aangelicht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.031 het laatste exposé
van dit jaar is
weer in mijn atelier
feeëriek aangelicht
bieden mijn schilderijen
hun kleurig aangezicht
damast op de tafels
in riet gesorteerd heb ik
mijn leven aan u geoffreerd
mandjes met zorgen over
dit jaar in biezen geluk en
ontspanning vlak naast elkaar
in wit pitriet mijn
artistieke prestaties
gebundeld…
Als alles stroomt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 91 Waar modder wordt
Uiteen geslagen
Blokkades opgeheven
Adem die stokte
Weer wordt vrijgegeven
Stolsels verpulverd
Als waren zij er
Nooit geweest
Alles stroomt in mij
In handen van Hem
Die in mij alles
Goed maakt en geneest…
Kind van de natuur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 89 Andere tijden met
Akkerland en weidekoeien,
Kippen die alle tijd
Van de wereld hadden,
Die meer scharrelden
Met elkaar dan met
Een voortijdige dood -
Eenvoud en geborgenheid
Het vertrekpunt,
Ontwikkeling die eindeloos
Doorging en nooit stil mocht
Staan - tot de tijd mij inhaalde,
En het moment aanbrak
Om mijn ontwikkeling…
Albast ovaal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 Die met handen van liefde
Uit kostbaar albast gevormd
Het licht doorlaat
In zeldzame zachtheid
De aderen toont die ook
Jou tot leven hebben gewekt
Kent een nauw'lijks zichtbare
Opening waar zorgen door verglijden
Van gisteren
Van vandaag
Van morgen…
De pikantste pigmenten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 110 ik zou zo graag een
echte schilder willen zijn
met een oud en stoffig atelier
hier en daar wat flessen
wijn een paar gebroken glazen
van een bacchanaal in eerdere dagen
een flamboyant figuur met grote
zware laarzen die pillen slikkend
zijn kunstbroeders steeds doet verbazen
de baret en zwarte cape
die ik mij aanmeet suggereren…
Fenix
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 Die uit grauwe
As herrijst
Met strakke kop
En fonkelende blik,
Samenraapsel van
Verkoolde resten
Van dit menselijk bestaan
- Het dodelijke lijf ingekapseld
Door de blauwe kantlijn
Van hoop - omgeven door
Een oceaan van zacht
Oranje die mij het
Ademen mogelijk maakt…
Doornpark
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 778 vergeten duin in overvolle stad
door huizen afgesneden van de zee
de schilder Mesdag hield er atelier
de dichter Kloos heeft er ooit liefgehad
een stille, praktisch ongeschonden schat
bedekt met groen en zand in goudlamé
of ... stedelijke offerplek in spe
de buit van politiek op dievenpad
is het wel goed je gaven te beschrijven
je bloemen…
zijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 246 mijn smaak wordt door
jou nimmer betwist
mag ik je zijn wanneer je pijn
verschijnt met scheuten
die slechts in de herfst
ten gehore worden gebracht en
ik jouw grimas mag dragen
zodat de lente zich nestelt
op en in jou gelaat
ik ben je, lief ik ben je
hart je longen je geest, kortom
ik ben alles wat jij bent en samen
dragen we het atelier…
De spinnen
gedicht
3.0 met 4 stemmen 2.740 Sjaals van zilver zijn de webben
in de rododendrons waar de spinnen
ateliers en woonplaats hebben;
langs de uitgebloeide bollen
hangt het franje van hun werk;
als het warme waaien in
de holtes van een struik, zo is
het weven ingewikkeld voor
de domme prooien die hun lijf
en vleugels op de lijm beproeven,
huiverend de koudste
opperklem…
De alchemiste uit Transylvania (Maria Renard)
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 73 Zij bouwt haar eigen atelier waar zij medicijnen tegen vampire curse kan brouwen.…
In het hart van hun bos
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 81 Van God hadden ze nog nooit gehoord
En toch beleden zij hun eigen religie
In het diepst verstopt,
In het hart van hun bos
Kwamen zij heimelijk samen
Om hen die zij als goden zagen
Te eren met woorden en gebruiken
En samen volk te zijn
In het hart van de natuur,
Hun eigen bos, parel van
Schepping, beschenen door
Het nachtelijk schijnsel…
Zoek de grenzen op
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 99 De grenzen van mijn doek
Zoek ik op, veilige begrenzing
Van de eindeloze lijnen
Die onder mijn handen
Ontstaan -
Gedachten die gedachteloos
De vrijheid zoeken, kleur
En uiting geven aan wat
Er in mij leeft,
Aan de diepste kern
Van mijn bestaan…
Heb het hart straal gerust
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 155 Een voor grote rustige passen
een atelier met een kruk en tafel
en geuren van vers dennengroen.
Een voor lege doeken en penselen
die ook jou vandaag wenken.
Kom, blijf niet mistroostig staan
loop even hierheen vol verlangen
verwoord jouw regenboogzielskracht .…
DE BEDREIGDE WERELD
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 111 de oppervlakte
Is zo aanraakbaar
Zo voelbaar
Denk aan de zo bedreigde insecten,
De dieren aan de Noord- en Zuidpool,
De bomen, de bossen, ons groen
Dus ook de bedreiging voor de mens
Voor mij, voor jou, voor ons allen
Anneke Mieke Krediet, beeldend kunstenaar
Heeft het zo invoelbaar op haar doeken vastgelegd
En tentoon gesteld in haar atelier…
Confrontatie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 83 Het atelier, een kille en lege arena,
bevat al het materiaal dat hij bezit,
aan de wanden hangen zijn werken,
op een ezel een doek, uitdagend wit.
Als in een roes, het penseel als wapen,
valt hij aan, maar komt zichzelf hard tegen,
want hij is de verf, het druipende palet,
hij existeert in woeste lijnen en vegen.…
Albertus Ipse Fecit
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 122 Treurend om de
Eindigheid van mijn
Bestaan klaarde ik
Zienderogen op toen
Ik een prachtig
Beeld gehouwen had
Met eigen hand -
En Albertus Ipse Fecit
Voor eeuwig graveerde
Op de achterkant…