Alle inzendingen over atelier

Van binnenuit Naar de kern Naar buiten In steeds Wijder wordende Cirkels terug Naar wie ik Was in het Begin…

De schilder werd geïnterviewd Zijn atelier was leeg Het vragen van de journalist Was zinloos, want hij zweeg ‘Waarom zijn al die lijsten leeg? Waarom is hier geen kwast?’…

laten is hij naar het voor ons onzichtbare op zoek luistert vaak naar geluid van snaren als hij in zichzelf vertoeft om verlichte zielenroerselen te vergaren hij wil de kern van het bestaan vormen en inkleuren tracht een Messiaense grootsheid stilaan op te wekken om in het atelier…

Ze had het aardig ingeschat, want in zijn atelier verzocht hij haar voorzichtig ~doe je kleren naar benee~ Daar tegen had ze geen bezwaar, dat wilde ze wel doen, zij vond hem best wel aardig en hij straalde van fatsoen. Doch toen ze als Eva voor hem stond kreeg hij een hele grote.…

. ___________________________________ PDPC is als een panacee Voor al het pre-utopische gebeuren Het zal initiatieven goed gaan keuren En alle disciplines denken mee Het post-industriële is passé Hoewel Bengaalse kinderen aan touwen In Sinkiang Oeigoeren en hun vrouwen Nog dwangarbeiden in een atelier Wat is een wereldramp, een pandemie…

Waerover gaet dit quasi mystieke surrealistische droompastiche, zo vraeg ik u in gemoede af Een raedselrafel waar de vogelen des velds hoegenaemd geen droge desem van lusten Ik zie, althans tracht met mijn derde oog te zien wat mij anders zou zijn ontgaen: een duister atelier waar veren botten en huid aan een pijnlijk nauwgezette…

samen drinken we koffie ik meer dan jij decor is het maïsveld dat buiten jouw atelier reeds mensenhoog torent we praten over muziek klanken die roeren in jouw ziel en het doek vinden in soms harde tinten ook vaak in lege ruimtes die tot verbeelding spreken ogende handen zetten de spiegel van reflectie op ingekaderd wit vertellen…

zou kunnen vluchten en niet meer zeker weten kon of ik nou wel of niet besmet ben met het coronavirus de wreedheid van de tijd de isolatie, het turen naar de kalender de onzekerheid deze dagen zo vreemd, zo stil, zo anders dan alle andere dagen van ons leven verdwenen in de kleuren van de avond op 't doek in de hoek van 't atelier…

smijt kleuren snel op het palet vermoordt ze met je schildersmes en legt de stukjes op het doek omdat je hart en ziel verbloedt een goed moment wordt teer gekleurd het licht wordt opgewit zelfs zwarte schaduw wordt dan aangestipt het spel van lijf en lijn de marges zijn zo klein want meestal heerst er chaos in het atelier…

Jong en lenig stapte j' uit de auto Je zag er zo goed uit dat ik me oud We gingen meteen weg naar 't atelier, waar twee vriendinnen je bevroegen.…

Jarenlang vond ik het een geruststellend idee dat jij als een laatste Mohikaan je kleurrijke schilderijën maakte in je Parijse atelier. Ik zag je vruchten her en der verschijnen op de meest vreemdsoortige artikelen, ik vond je de laatste levende van de oude meesters die nog schilderden met hun ziel.…

Ik leg mijn hand Op je, steen, En zie in jouw lijnen Mijn naam staan…

Ik, Jan Jacob, ben ‘n vrijmoedig type zowel vrij als moedig, soms te ik ben ook een vrijzinnig type zowel vrij als innig, soms te maar ik hou van mensen ik hou van mijn medemensen Ik zag een vrouw fietsen langs de Amsterdamse Noorderkerk ik zag een mooie fiets met stevige fietstassen ik zag een mooie vrouw met een prachtige houding…

Op het grensvlak der Provence in een atelier in Saint-Rémy viert men staand op een receptie de grote Prijs der Poëzie Diezelfde bonte avond voor een zeldzaam stille nacht kwam als vluchteling een alpenkraai gevlogen naar de westkust van Bretagne met in haar rugzak een kastanje als talisman om niet varzakend te vergeten waarvan zij…

Ze hadden er beter de verlepte accountmanager bovenop gedaan het tweedehands atelier kreeg onder zijn bewind wat malafide trekjes of twee Welgezind lokte het alle wild uit de Oostakkerse akkers alwaar mijn haard brandt en wel des winters sakkerdju Claus zou dichten dat zijn geboortegrond naar de kloten gekeund is Het straatbeeld werd…

de levenloze schuwe zijdelingse blik schichtig wantrouwend grijsgroene kleuren het paletmes vlakt de verf van zijn blik niet af de verlorenheid wie ziet hij in de spiegel blootshoofds open jas naar binnen gekeerd hartverscheurend zelfportret de oogopslag…

Mijn ogen sluiten als de sjawl wordt omgedaan Je laat mij voorzichtig aan je arm geleiden Alle gevoel voor oriëntatie vervaagd Toch is er voelbaar een spanning in ons beiden De geur van je atelier bekruipt mijn reukorgaan en proef de adem van verf, linnen, en drogend doek Dan laat je mij los in een spelonk van donker woorden,voetstappen…

Magic realism zijn broedplaats is een gesloten roze lotusbloem een atelier vol pure scheppingsdrang waarin ook kleurrijke etalagepoppen ruimte delen met zijn geliefde nar op de eerste rang tezamen met grootse speeltuigen maakt het dit tot een Hof van Heden voorzien van majestueuze mengpanelen om fantasierijke beelden te verwekken…

Morfinepleister net vernieuwd praten heel moeilijk en zacht pijn ebt weg, zwakke stem hoe herinner je je mij, wat had je gedacht op antwoord wordt door hem gewacht stel hem direct gerust jij bent de gastvrijheid in één persoon welkom groot geschreven, altijd feest wat zijn we vaak in jouw atelier geweest fles wijn altijd binnen handbereik…

tot steden wellen, Mensen kinderen die in kunstenaars vervellen Hij schilderde maskers die gezichten onthullen Stranden bleken bonte tableaus te verhullen Als de noorderwind de kust komt geselen moeten rolluiken Ensors schatten beschermen Voor wie belt neemt een mondain kunstenaarshok grijnzend zijn volks rijhuiswinkelmasker af Zijn atelier…

Ik hoorde niets meer, Het stond maar bij me, 'k nam het tenslotte mee naar het atelier van mijn schilderlerares, die voor hergebruik soms doeken wit Deze vond dit ook te mooi. Nu gaat zìj verhuizen en gaf me het terug.…

't Was liefde die nimmer mocht wezen al werd zij geel en roze rood, het ging godsgruwelijk verkeerd Totdat Beltane's rijmelaars ei verleiding in de hoofdstad bracht Hiëros gamos doodgewoon als vrede op papier Daar is 't nu lente maar vandaag de dag komt 't atelier opnieuw in 't licht te staan van 't vijfluik der vergetelheid die…

viermaal daags een storm van voetgerof vanaf de top der uitkijktrap omlaag Daar in de verte loopt een kleine snuiter z'n hoofd vol plannen, lange blonde haren nu eens een knutselaar dan weer vrijbuiter en als hij klaar is maakt hij armgebaren Ik noem hem vaak meneer de ingenieur een bouwmeester van zijn nog klein heelal het schoolplein, atelier…

De beeldbedenker die vorm geeft Aan gedachten die zo maar opkomen Als de taal met woorden en klanken Te kort schiet, het volledig af laat weten, Die een zilveren spiraal maakt Die tot in de hemel reikt, En de diep doorleefde druppel door hem Gehouwen uit doorzichtig albast Dat met zijn gefilterde licht In de voren van moeder aarde…

Een nare rare tijd een vreemde saaie tijd maar raak je levenslust niet kwijt aan alle narigheid komt een eind houd moed, het duurt wel even maar het komt goed!…

dat Lucebert begrijpen doe ik nooit die ruimte van het volle leven niet poëtisch wijze woorden zijn vergiet ze sijp’len rottig land van nimmer ooit je glanzend licht verklaart mij bagger glas dat alle waarde toch zo weerloos was…

Een beschadigd voorwerp wil je weer hebben zoals het ontwerp. Een kunstobject is niet gemaakt voor de eeuwigheid, leeft al een heel leven, in een stille bescheidenheid. Ingekaderd of gezet in veiligheid. De restaurateur kan men beschouwen als de dokter van kunstvoorwerpen. Eerst vindt er een onderzoek plaats, dan wordt de diagnose gesteld,…

"Hoe overrompelend zinnen verduisterend harten veroverend is haar charisma hoe zinsbegoochelend rede verblindend handen uitnodigend haar welvende huid charmant haar mimiek elegant, magnifiek de magnetische uitstraling van motoriek!"... ...met ogen geloken had haar hart gesproken, werd de stilte doorbroken door 't geluid van…

eerst siert hij in beschuiten gebak dat in roze of blauw de geboorte kondigt van het nieuwe leven dat harten stromen doet later boezemt hij in schuur of kelder zich warm nestelend tot angst en afkeer als hij honger stillend ons de stuipen jaagt nu trippelt hij driftig heen en weer muis aan muis gevangen in knuis en kolenschop…

van nature ben ik niet zegt de wetenschap aanhankelijk lief en sociaal door de eeuwen heen in het script van mijn dna zijn er fouten geschreven niet meer of minder is het aangeboren een beperking aldus zeggen de geleerden een foutje in het systeem die aan baasje en bazin trouw zich verbinden laat een open gezicht denk ik met een zonnig…