Alle inzendingen over baan

Jouw woorden die ik ooit zó koesterde staan op een bladzij die ik om ga slaan Daar is het gat van de deur Je bent van de baan!…

Wat ik al die tijd al wist door anderen wordt over mij beslist niet als persoon of fijne baan Maar teruggebracht tot fte’s en meters ontmenselijkt en van gevoel ontdaan Eén ding is echter zeker: niet voor de vloer maar voor de manager wordt alles stukken beter Modern en efficiënt zijn toverwoorden uit zijn boek Hij weet het mooi…

Zolang jij maar naast me staat kan ik de hele wereld aan dan zal ik bergen kunnen verzetten lijken alle problemen van de baan Zolang jij mijn maatje wilt zijn en mij door de diepste dalen leidt dan heb ik geen reden om te huilen want met jou is alles een heerlijkheid Zolang jij het bent die me troost in het diepste verdriet en mijn pijn…

Alles wordt dan fijner, de zon zal schijnen Mijn tuin staat vol met bloemen Hij is bij mij en ik ben de zijne De kinderen blij, de bijen zoemen Zus zal gaan trouwen met haar lief in Ooij En ik heb een hele superleuke baan De kleintjes spelen buiten, alles is mooi Mag ik dus nu alvast gaan?…

geen vrouwenhater Maar Halsema en Kant met hun gesnater Daarvan word ik alleen maar obstinater Ik heb het in die brief gezet, het stáát er Oh, was ik maar coureur of missiepater Of inspecient in een amfitheater Of colporteur van drop en vlekkenwater Of begeleider van een schoolverlater Daar zit Maxime Verhagen mijn confrater Die wil mijn baan…

wachtend op een nieuwe tijd stralend vanuit ons gouden hart wetend in de kosmische cyclus lijdend door de pijn verward hopend op een nieuw leven strijdend door de duisternis wakend over liefde en leven biddend voor de Apocalyps stervend in de ban der tijden vechtend in het hemelvuur hopend op een goede afloop terugkerend naar de natuur…

wij zijn dwergen die aan het grootse appeleren wij banen ons een weg vanuit een stoel waar we onze dromen projecteren wij hinkelen achter op onze hoogtechnologische benen wijzend naar de buitenmenselijke einder vol epossen van vuurstenen tot androïden ooit bemannen wij de regenmakerlasers van op onze droomeilanden ons ozonrijk boven de…

En Zijn Zoon, onze God en Heiland daalde zomaar tussen ons neer om voor ons de weg te banen, ons te brengen in Zijn huis. Want de straf die wíj verdienden droeg Híj voor ons aan het houten kruis. Wat zijn wíj, Christenen, dan bevoorrecht dat wij dit zó mogen zien.…

Van de ene waan in banen geleid, tot een nieuw Fata Morgana. Van geesten in hokjes, titels, cijfers, vervreemden wij van elk waarheidsgevoel! We trekken anderen maar, in de waan, die wij hebben gecreëerd, dat het dan moet worden.. .…

Sterren, planeten razen door elkaar en moeten in banen worden geleid. Melkwegstelsels in kaart gebracht en onderhouden, clusters uiteen gerafeld. Altijd druk, altijd druk. En dan die reizigers, altijd hun geliefdes kwijt, altijd weer. Kosmische stormen trotserend zweven zij die grote ruimte in en vereenzamen.…

Helder grauw is de hemel wijds het ruime zicht geprikkeld worden organen en de deuren blijven dicht straks gaan we zwierend over vaarten genieten van het mooie weer soepel glijdend over gladde baan voorwaarts naar het Pasen want ‘t is lente in ons bestaan koek en zopie uit het kraampje ergens midden op het ijs tussen velden met witte…

ik wil dwalen in jouw bos bomen zien in stammen bladeren die losjes hangen verloren in de top lichte banen zon raken schaduwen op aarde spelen met het tere groen uit duizend lentejaren ik ga met jou het voorjaar kleuren in je blik de bosrand langs het land voor jou weer wijd geschikt je bent verlost van alles een vinger van mijn…

verliest en tenslotte gelaten liggen gaat langs de kant van de weg kop tussen de poten tong uit de muil jachtig nahijgt het spel niet begrijpt niet begrijpt dat er geen spel is wachten op wat niet meer terugkomt tot de avond valt alleen de maan laag boven de lege vlakte hoort het zachte jammerende janken ook de maan vervolgt haar baan…

stal ik haar vraag stelde voor de rollen om te draaien in eigen- zelfreflectie te graaien haar fermiteit kenterde ietwat traag gaandeweg zochten haar ogen woorden beet venijnig in haar rode lippen slanke handen stonden op vermoorden plots begon ze heen en weer te wippen twijfel nam reeds plaats in het verwoorden daarna wist zij uit haar baan…

verwachtend, verloren Mijn ogen zoeken mijn godin Heel mijn ik zoekt haar Maar ik vind alleen maar Mars Hem zien is - onverteerbaar In de ongelijke strijd Nagel'n de sterren langzaam mijn zicht Bij duizenden vallen zij mijn ogen aan Ik bezwijk Doe langzaam mijn ogen dicht En geef op Ergens tussen al die sterren volgt zij haar baan…

Een klinkerwerker uit Sint-Joris-Weert was het spellen ooit verleerd Hij was thuis niet te verstaan wat een gevolg was van zijn baan. Daag’lijks in de weer met klinkers, kwam hij ’s avonds doodmoe thuis. Sprak nog slechts in medeklinkers: nam zijn werk niet mee naar huis.…

Hij draagt de dagen van een oud land zijn aanblik even grijs als het licht van een gesloten mijnstreek - waar onzichtbaar littekens zich in donkere gangen als versteende navelstrengen dwars door de leeggeroofde aarde zwartommuurde wegen banen - gevallen maar niet gevloerd verdoofd en schijnbaar zonder levenssap wordt nieuw leven voortgebracht…

ik geloof in vonken die knetterend spatten van kruisende blikken die elkaar in hun baan in het midden ontmoeten van hen die het niet willen en durven erkennen dat zulke blikken bestaan die je overdonderen en verlegen verstijfd laten hangen in een verwarde waan en zo’n eerste keer doet vergeten toe te slaan beiden nog te onervaren…

Stel je vertrouwen maar op Hem Dan kun je moedig verder gaan God maakt voor jou ruim baan Luister dan maar naar Zijn stem. En schuil telkens bij God de Heer Een betere plek is er niet te vinden Hij wil het beste voor Zijn beminden Zijn goedheid keert steeds weer. (woorden uit Psalm 91)…

Stel je vertrouwen maar op Hem Dan kun je moedig verder gaan God maakt voor jou ruim baan Luister dan maar naar Zijn stem. En schuil telkens bij God de Heer Een betere plek is er niet te vinden Hij wil het beste voor Zijn beminden Zijn goedheid keert steeds weer. ( woorden uit psalm 91)…

Stel je vertrouwen maar op Hem Dan kun je moedig verder gaan God maakt voor jou ruim baan Luister dan maar naar Zijn stem. En schuil telkens bij God de Heer Een betere plek is er niet te vinden Hij wil het beste voor Zijn beminden Zijn goedheid keert steeds weer. ( woorden uit Psalm 91)…

De oude sfeer volledig in de ban. Daaraan heeft mijn geheugen lak. Ik heb er nog een suikerlepel van.…

Als jij nu zou leven, verloor je je baan, want wat je veroorzaakt is méér dan een rel. Aan machtsgeilen immers is spot niet besteed: zij gruwen van humor! Hun tong is banaal: geen uitleg maar kreten en tweets bij de vleet. Dát, beste Erasmus, is nu dus hun taal.…

van hels kabaal naar een plaatsje ideaal ik zoek en blijf maar zoeken bestaan die plaatsjes wel… het klooster zou mij kunnen helpen of begin ik eerst wel met mijzelf… de muizenissen in mijn hoofd verjaag ik één voor één ik zet alle vensters open en veeg ze er massaal doorheen mijn bed voelt goed en warm alle zorgen zijn nu van de baan…

Een vrouwtje of een mannetje in hun levensdrang kennen hun eigen baan. Het verlangen overheerst bij hen om iets te betekenen in hun bestaan. Een stip tussen de massa existeert zolang het beweegt en van het leven leert. kleine grootspraak, maar meestal bang.…

bedekt Een heldere droom wordt zelden een gedicht met zuivere woorden Herfst lijkt op een bonte vlinder zomer- en herfstkleuren opgezogen Een winter wacht met zwart en wit in een maanzieke, zilveren nacht Een ader in de neus klopt en klapt druppelt rood op het witte laken donkert vervolgens tot zwart, duwt de aarde in een wispelturige baan…

ik wist wel dat de wereld draaide waarop ik stevig dacht te staan zonder te merken dat ik voor of achteruit ging zelfs in de draaimolen ging ik niet merkbaar sneller of trager dan alles met massa die een eigen universum- baan hebben zo leven wij in een bestaan waarin alles vanzelfsprekend gebeurt iedere seconde dag en jaar…

holle mannen en metaal, laten we dan liefhebben, zoals mij goeddunkt: Liefhebben met de rust van de onrust, niet die van de routine, elkaars ogen verliezen en weer ontdekken, voorbij de huizen gaan, het land in, de streling van onbekende struiken ondergaan, de wind proeven op een steeds andere tong, de maan zien en de zon in een kaartloze baan…

m’n vrouw vertrok en een illusie lichter moest ik dan toch geloven aan een baan een dame keek mij wenkbrauwfronsend aan en sprak met droeve klank: u bent dus dichter vervolgens vroeg zij streng en veel gerichter of ik wellicht ook écht werk had gedaan met onverbloemde trots zei ik spontaan: ik ben ook filosoof en vredestichter ze zuchtte…

Het was voor haar niet zomaar een baan Het was een belangrijk deel van haar leven Waar ze met plezier en hart en ziel Tijd en aandacht aan heeft gegeven Voor haar heel gewoon om klaar te staan Op ieder uur van de dag was ze paraat Maar de zaak ging achteruit en failliet Daardoor stond zij ook op straat Ze heeft staan huilen met…