Alle inzendingen over baksteen

Je zinkt als een baksteen, als een Titanic en groot voel je je niet, de tijd heeft geloerd als een gier, als een adelaar in de lucht om toe te kunnen slaan en jou op te pikken en met jou weg te gaan in de namiddag en je weet dat het geen zin heeft je te verzetten, dus verzet je je niet monomaan maar berust en wacht af, want je kunt haast niks…

Koen Geens ging gezwind naar de koning Sire: iedere Belg wil zijn woning dat is hun probleem een maag vol baksteen en geef mij een mooie beloning…

Trots is als een rots die als een baksteen kan vallen…

vleugellam stort ze als een baksteen na al die harde voelt ze deze klap niet meer…

als een baksteen stort de steenarend op zijn prooi dodelijk precies…

Een rolletje wit keukenpapier in een baksteen- rode wijnkoeler…

baksteen op mijn hart zwart hangt daar de smart ik voldoe niet ik ben te klein vernederd schaamte om er te zijn…

Boven de grens van baksteen, sloot en geurend gras zweeft kalm een uiver.…

jeugdherinnering ze neemt de autoped mee dromend van vrijheid tegen bakstenen muren leunt de schaduwkant van ooit…

Snel op elkaar gestapelde bakstenen zonvol gevuld met al teveel geleende lucht vallen om als wankele dominostenen…

Naast granaatappels en zure bommen Kreeg de peuter een aangepast dieet Zodat ze nu ook andere dingen eet Waarmee ze de wereld deed verstommen Gloeilampen en bakstenen eet ze steevast Omdat het in een bouwstofrijk dieet past …Een Amerikaanse peuter eet bakstenen en gloeilampen.…

Ik heb ‘n vliegangst De laatste piloot heette Valerius Baksteen; Val voor z’n beste vrienden Ik ben doodziek uitgestapt…

raken vriendschap noch verbondenheid in het oreren tegen muren ze brengen ons tot stilstand muren van baksteen leem of gewapend beton…

Liefie Schijf je Schrijf ik Iets over genen Zeg ik Zeg jij Iets met muren Doe ik En jij Constateert Dat ik me heb verweerd Met bakstenen Bouw ik muren om me heen Vertrouwen wil ik…ik schop ze om voor jou schat!…

Wat is het antwoord op een baksteen? Meestal een kei. Want die is nog harder in ‘t gemeen. Handen die grijpen om te slaan. Een wereld vol woede, Zoveel onrecht wordt ons aangedaan. Geef ruimte aan de woede. Ga maar een stapje opzij. Alleen aan God is de wraak. “Ik zal vergelden,” zegt hij.…

Mijn keel is gesnoerd Ik ben ontroerd Emotioneel zit ik er doorheen Lichaam je laat mij vallen als een baksteen Ik kan niet meer op je bouwen En weg is mijn vertrouwen Waar is ze gebleven die sterke vrouw Ik wil haar terug Maar nu ben ik in rouw.…

Een baksteen die zeker weet, dat hij een huis gaat bouwen, is net zo geniaal als een mens. Even geniaal als een metselaar, die weet waarom hij bestaat. Metselaars kunnen metselen. Filosofen kunnen vallen.…

binnen met plastic soldaatjes hetzelfde verhaal Ook al zaten wij dood in hun zadel, onze wereld was goed, want gesloten: waar het baksteen hoekte, ontstonden rondom donjons en bolwerken van veiligheid.…

Ik ken ook een, die is nog stukken knapper: “Een mens kan net zoals een baksteen zinken, Maar ik weet ook hoe je níét moet verdrinken.”…

De allernieuwste fitnesstrend heet ‘borren’: Aerobic pogoën op punkmuziek Waarbij het niet zo nauw komt met ritmiek En bakstenen gebruikt als halters worren Zo eindigt anarchie dus in een trend Met alles quasi-ongepland gepland…

Franciscus plonst een baksteen in de vijver Zijn kardinalen staan gedwongen stil Bij scheiden, hokken, homo’s en de pil En morren om die pauselijke ijver Een aardverschuiving wordt er niet voorspeld Toch maakt de stap alleen hem al een held…

Een woord is hard en vierkant als een baksteen gooi het niet door de ruiten van je genegenheid die je beschermen tegen het ijs en tegen de wind die giert over de kale, lege vlakte Bewaar ze in je hart, de woorden; draai ze om en om, denk ze, verzin ze maar spreek ze niet uit…

daar te staan tegen een bakstenen muur lucht in te zuigen, met getuite lippen langzaam uitblazen, rust vinden in wijdte rondom benen gekruisigd door zichzelf wederhelft gevangen in schaduw de terugblik naar jezelf…

bakstenen slorpen beloftevol de woorden op letters maken halt hier hangt een groot verlangen gestolde beelden spreken een zwartwitte taal het beenmerg van de stenen hunkert naar de dromen die aan de muur zijn blijven kleven…

Hij zegt: 'Dat is een baksteen op en top.'…

Als een oude stad heb jij je ommuurd met bakstenen dubbeldik en nauwelijks poorten Je hebt geen ijlbodes te paard gestuurd Je hebt jezelf verschanst met wapentuig in allerlei soorten Het zwijgen heeft me het meest ontwapend Van inname.... heb ik tenslotte maar afgezien.....…

Wonen van vroeger weten ervan achter de warmte van roze vulva’s rechtlijnig baksteen en muizenvallen.…

geen feest om alles uit te pluizen het willen weten waar goed en kwaad echt huizen als anderen lachen in het snel vergeten is er bij mij de angel die prikt in het geweten zorgeloosheid heb ik nooit gekend me volledig overgeven is ook niet voor mij bestemd toch ben ik gelukkig met je heerlijke gezicht jouw pak met veren en mijn baksteen…

Want steeds als ik het probeer Val ik als een baksteen neer. Alleen lukt het gewoon niet, Ik kan er niet meer tegen En word gek van mijn verdriet. Waarom moest mij dit overkomen, Al mijn verdriet en pijn. Heb ik iets verkeerds gedaan Dit kan toch niet zonder reden zijn?…

soms is nog onvoorzien een laatste klank zo klakkeloos zo schielijk scherp, zo met effect dan valt de stilte als een baksteen als door een droom hard opgeschrikt een laatste toon heeft baat bij stilte soms klinkt de stem nog heel lang door dan vallen klanken samen met hun echo vleien zich zachtjes neer als dichterswoorden in mijn oor…