Alle inzendingen over beeldspraak

***Onze taal staat krom van beeldspraken alom omdat men vroeger in beelden dacht is een taal ontstaan mét verbeeldingskracht***…

(speedsonnet) Het lukte om hem heel mooi na te maken Nadat ie uit het leven was gerukt Maar na die Volkert kwam dat viaduct Om ook zijn beeltenis eens flink te raken Opnieuw moest onze Pim dus incasseren Maar deze keer is 't wel te repareren - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- ...Het beeld…

Waar de taal doodstil van de daken rolt de woorden mijn tong niet kunnen bereiken een hakkelende klank met mijn kaken dolt golven getemd geluid achter wallen en dijken daar wordt het zwart in het wit gebeiteld wellen niet eerder verschenen beelden daar krimpt de één terwijl een ander bijtelt voor vrijgesprokenen en veroordeelden…

bij een sfeerplaatje van hertenkop met gewei denk ik aan kerstmis…

Plots had ik het door Het was een metafoor Het wezen van de zaak Is beeldspraak Het zet je op het spoor. Een metafoor, Gaat … er altijd voor.…

Het is in de zaak Een vorm van beeldspraak, Vergelijkend en raak. Het is een waar, En ook weer niet waar.…

Een metafoor beschrijft de zaak Door middel van beeldspraak. Het klinkt raar Een metafoor is waar en niet waar, Er is iets niet in de haak. Ik sta er van te kijken Dat ze een appel met een ei vergelijken…

Verdwijnt hij nog voordat de beeldspraak hem te pakken heeft. Wie op hem eet, die heeft plezier. Wie hem beschrijft komt in zijn web, die houdt hij aan het lijntje, totdat hij 'uit' de bocht verlaat.…

Vooraleer de vroegste vogel zingt Vooraleer de hemel baldakijnt Het gulden diadeem der dageraad In 't rozevingerig palet verschijnt Van Eos die het oog der dag omlijnt De heldere diamant die rijzen gaat En vooraleer Aurora's gloed begint De nachtelijke duisternis verdwijnt Nog voor de haan zich driemaal horen laat Zijn in het primordale…

Galmende, golvende muziekklanken vervoeren mijn vloed tot eb mijn schuim landt op het strand mijn lichaam laaft zich aan het nog warme zand als ik naar de hemel kijk laten de sterren zich maar wat graag raden ik zie de opkomende maan vriendelijk knipogen naar de ondergaande zon de zee zich spiegelen aan mijn avondrust van…

Spreken met kleuren een aardse beeldspraak. Meer dan een plaatje in vrolijkheid of treuren. Een hemel op deze aarde. Kleuren gaan leven. Liefde aan de wand een gekleurde meerwaarde.…

doch het verstilde leven blijft tóch voortleven in welhaast rituele beeldspraak…

alle grootlijfworden van de zeetaal die geen bijgebaren doen, zijn als stenen, die uit het water komen, als eilandruggen mompelen zij weerbaar mannelijke taal. zie mijn traaggeboren zinnen: drooggevallen wadden druipend van de branding. al mijn hoofdzaakwoorden zijn rompachtige dingen, ze liggen roerloos donkerruggig in het helder water…

letters van de moraal, verknipt tot confetti en gestrooid over de hoofden van een beeldverhaal op mijn levenspad, in elke stap verstrooit de geletterde wind alles wat ik reeds geschreven had na wat ik koos, maar net niet schrijven kon, opgeblazen ballonnen vol confetti, uiteengespat en gezaaid in mijn woorden – schat, herschikt naar beeldspraak…

Het door heel de wereld bewonderde ronde steentje uit de oesterschelp wordt telkens genoemd om allerlei pracht te roemen de smetteloze kleur wit velden vol zonnige dauw schone lieftallige vrouwen meesterlijke kunstwerken mogen zich verblijden met die lovende naam wie wenst dit woord van grote eer te schenken aan de bescheiden reine…

Een kleurloze nocturne om m'n schouders rilt bevroren in de vochtige stilte van een nacht zonder ouders en een dag die verkilde. Obscuur palet van eenzaamheid een kwaal die niet went met de tijd.…

Het zwaarste lied in hoogste toon het leven getypeerd in octaaf in één klank door een alt dat als tenor het beeld vertraagt. Bombastisch na een maartse bui lonk ik door een gekleurde boog naar de horizon in oranjegloed nu mijn hart een sprongetje maakt. Lage zon in hoge sferen het licht dat duisterheid verlicht mijn route naar…

Brood met harde korst tot stukjes breken en langzaam aan in de melk laten vallen zeer eenvoudig gerecht dat wellicht overheerlijk smaken mag het beeldt helder Evangelie vanuit Gods Geest neer dalend op luistergrage mensen met onbevangen ziel gereed om Jezus' wil vrijmoedig na te volgen.…

schenen elke beeldspraak om eerlijkheid te verdringen tot betrekkelijkheid.…

beeldspraak is hoe men het dichten bekijkt.…

Sneeuw werd zwijgend afgeklopt; beeldspraak kraakte even oud. Ze verloor haar onderkinnen, raakte tobbend afgeknopt, schudde min of meer naar binnen, om een wereld goed te praten. Buiten kou bewogen kwalen kon haar wiegen doden minnen.…

De wind, de beeldspraak van het zwijgen in verhalen , gehuld in bast van bomen, eiken en de espen reiken met magere armen vol ongeduld uit naar vingerdunne twijgen.…

Elke dichter zijn eigen taal Zijn eigen klanken Zijn eigen persoonlijkheid Iedere dichter zijn eigen wereld Zijn eigen kosmos Een gedicht is een korte wandeling het schrijven een waarachtige handeling om te komen tot een kern der dingen en tot de essentie van het leven door te dringen het creeren van een eigen melodie in beeldspraak of pure…

"Dit", dacht ik toen in de trein, "kan een prima beeldspraak zijn." Zoals luchtballonnen zweven komen mensen ook tot leven. Eerst nog klein en op de grond, kindertjes nog op hun kont, en dan heel veel warmte geven en dan duurt het best wel even tot ze grootse plannen krijgen en dan snel beginnen stijgen.…

Reuzenletters, in de kristallijnen schaatsenbaan, wenken als een beeldspraak door haar lijnen: Wil toch gaan! IJzelpluimen, die aan takken klemmen, stijf van kou, fluistren als een zacht paar feeënstemmen Blijf haar trouw!…

jij kan als geen ander de woordbetekenis een geheel eigen inhoud geven door letters te laten leven ze kalligrafisch op te tuigen met de meest ludieke snuisterijen in vorm en kleur zodat ook zij qua inhoud een geheel zijn het is geen beeldspraak die jij voor ogen hebt maar wel de warme intrinsieke verbondenheid van exposure…

haar kus naar kersen smaakt heeft meer van ovaal dan ronding doelend op haar zwoele monding Angelique heeft dat feminieke moederstudent tot verwond'ring houdt zichzelf goed in de gaten dicht dikwijls haar karaktertrek Angelique heeft iets met antieke vrienden en sommige knotsgek staat in de zomer van haar leven wat haar bloeiend beeldspraak…

Wij de bezoekers, woorddansers binnen en buiten, verkorten en verlengen beeldspraak, gaan over grenzen van gelijk. Krijgen wat we najagen. Overmoedig als het allerlaatste woord door haar naverteld. ------------------------------ uit: 'Navel van 't land', 2005…

Woorden dansen als vreemde metaforen wiegen ze eenzaam stilte onder avondregen ritme zoekend in waarde wegen zonnige beelden van verzonnen vakanties in jouw tedere brieven kraanvogels op het witte zand de dalende zon boven blonde stranden uitgestrekte vlaktes van vlekkeloze beeldspraak naar hopeloos naakte wonden en toch hoop…

Mijn leven is een reeks details van aankleden en praatjes maken willen weglopen of omhelzen en moe zijn aan het eind van de dag zonder een rode lijn, geen spel van dubbele tong, taaltrucs of beeldspraak, niet eens een virtuele werkelijkheid van bloedeloze liefde en gepolijste pijn in losgezongen gedichten die duwen voorbij het bekende…