Alle inzendingen over beschuit

ik heb mijn stad zien stijgen en zien dalen een ongekende hoogte of een goot beladen tafels, soms genadebrood beschuit met muisjes, dan weer galgenmalen ik heb mijn stad zien lijden en zien beven na weer een aanslag op haar warme hart dan oogde zij vaak somber en verward maar steeds had zij de wil tot overleven ik zie mijn stad verbleken…

de aarde uit haar bol mijn verzen eet de hemel de wijn de hel de wiet vooral de dingen weet die in verschiet het paradijs nooit aan de galg vergeet geloof mijn ogen lief, zo niet, roep luid om zand en hitte voor ‘t gebroken glas de houten tafel drie keer in de was een kopje dunne thee met droog beschuit…

Al dagen is zij druk aan het werk geweest schoon gemaakt en al doende onbevreesd met vertrouwen de operatie dag ingegaan op thee en beschuit, koffie niet meegedaan op afdeling de tas uitgepakt, vanmorgen haar spullen op stapels in de kast geborgen in bed bij het raam op de gemengde kamer dat ging snel, de rest van de dag langzamer bij…

Zij spreekt de taal van twee gezichten fluistert woorden als ontbijt en beschuit danst en huppelt met oude gewrichten zwierig een wals, haar lippen getuit zij luistert niet naar aardse zinnen draait haar rondje iedere dag weer weet van vroeger hoe te beminnen hunkert naar mannen keer op keer laat blauwe ogen rollen en draaien geeft donkere…

Ik neem een slokje van mijn thee, een hapje beschuit elk vroegmorgenontbijt zou voortaan zo moeten beginnen gelukzuchtend... tuinzittend... dagopenend ...met stil geluid.…

Ik neem een trekje van mijn sigaret, Het pakje Dunhill ligt naast de beschuit. Mijn scharrel roept me: “kom je terug naar bed?” ‘t Is zaterdag, welja, wat maakt het uit? We liggen lief en kijken naar de zon Die binnenschijnt door wazig vensterglas. Een stofdraad hangt verloren aan ‘t plafond.…

rond ik heb daarnet ontbeten daarom dat ik ze vond Ik wil ze best wat geven een stukje kaas misschien dan kan ze overleven en kan ik ze dagelijks zien Mama wil er niet van weten muizen horen niet in huis dan wordt alles stukgebeten dat vindt ze echt niet pluis Dus zet ik ze buiten waar ze nog het beste woont met wat kruimeltjes beschuiten…

Van `s morgens vroeg tot `s avonds laat leef ik tussen geluid, `t begint al in de ochtend bij `t kraken van beschuit. En ook de koffiepot, ik wil haar niet betuttelen, begint na een minuut of wat al redelijk te pruttelen. Ik schakel aan de radio voor verse ochtendklanken, om met een nieuw Laudamus de goede God te danken.…

Mijn vader, meester van een magazijn, maar slecht betaald - Zelf kunstgebit bij Evipan:” in één dag nieuwe tanden” Ik droeg nog melkgebit toen ik hem, bloedend opgehaald, ontbijten zag: gedoopt beschuit en tanden in zijn handen.…

Ik nodig mezelf dan bij je uit en bij liters lauwwarme koffie en bramenjam op een beschuit zul je me geloven of je wilt of niet mijn kind, totdat je moegestreden maar voldaan in mijn armen zult rusten.…

Ik eet eerst rustig beschuit, en ga even een rondje varen.…

Liefde is rillingen en kippenvel over je hele huid 's Morgens samen op bed met een beschuit. Liefde is een bonkend hart En je hoofd compleet verward. Liefde is soms ook pijn Met schreeuwen, schelden en veel venijn. Liefde is ook heel erg mooi Maar pas op voor elkaars gouden kooi.…

's Ochtends bracht zij bij mijn bed Een kopje thee en een beschuit, op het nachtkastje neergezet en zei: Blijf nog maar lekker liggen je hoeft er nog niet uit... Ik mis mijn oma dagelijks nog Bij haar kon ik zijn een kind die thuis niet bijster was verwend... Ik was dus echt, met recht, een oma's kind...…

Hoe dom ze deden tegen mij tijdens de muisjes met beschuit. Ik kan niet wachten tot die dag er eindelijk eens is. Zolang blijf ik lekker schreeeuwen tot moeders ergernis. Dus volgende keer als je mij weer ziet loop dan lekker door. Doe mij een lol blijf uit mijn beeld en schreeuw vooral niet in mijn oor.…

Slaperig de dunne lakens opzij gegooid ik hoor de roep van opoe voor ‘t ontbijt de zon die zijn licht door het raampje strooit reeds wollig warm en vol belofte van jolijt snel naar beneden, de waslap om de snuit in de kamer het zingen van de ketel op de stoof roggebrood met kaas, thee met melk en een beschuit snel een dankgebedje voor het geloof…

het niet gemakkelijk geweest Maar nu na al die roerige maanden Vieren wij groot feest De roze wolk in de lucht Heeft de mist weten te verdrijven Jij lieve Romy, ons meisje, ons kind Jij hebt ons doen verblijden Welkom meisje hier op aarde We plukken weg de laatste 'pluisjes' Veilig aanbeland in onze armen schat Eindelijk tijd voor beschuit…

Dan trok ze de kastdeur open om ze verdwaasd weer te sluiten met in haar handen een doos vol oude beschuiten. "Ja, het leven" mompelde ze dan weer en knikte met haar hoofd op en neer.…

ik wil je laten slapen in mijn armen en steeds kijken naar je gesloten ogen, en luisteren naar de geluidjes van je diepe, rustige ademhalen, ik wil je lieve, mooie lijf strelen, zonder dat je wakker wordt en dan, heel even, stilletjes, dit bed van zoete dromen verlaten, zo simpel, een eitje voor je bakken, zachtrode aardbeien op een beschuit…

is haar echte naam Kijken jullie voor haar uit Als zij jou zo uitdagend aankijkt van achter de tap of een winkelruit Zij laat je zo pardoes staan, zonder beschuit Voor je het weet, is zij die jouw bewustzijn afsluit Nuttig haar met beleid, alleen met mate, zal je pas genieten Doch onthoud Waan jezelf geen baby het zit in flessen, het zijn…

De morgen van zijn honderdste verjaardag Kreeg opa een beschuit bij zijn ontbijt En deden alle zusters even aardig: Per slot is honderd jaar een hele tijd. Hij mocht de hele dag bezoek ontvangen; Er werden stoelen rond zijn bed gezet En roodpapieren slingers opgehangen; Dat gaf meteen zo’n feestelijk cachet.…

'naakte schim aan wie ik zal mijn zachte treurnis zeg' En nog een rol beschuit! O is ie weg? 'als dauw die druppelt van de trage bomen' Als jij nog één keer binnen durft te komen, dan krijg je geen vanille-vla vanavond! 'zo druppelt in dit hart tezeer gehavend' Je moeder dicht. Ze heeft geen tijd, totaal niet.…

patrick zij presenteren u – dankbaar en trots als nummer drie op de rij Boaz Antonie Sebastiaan Doodkorte o ja, nog even dit omdat mama en papa ook samen met u mij willen minnen kan niet iedereen op hetzelfde moment naar binnen daarom dit verzoek: wilt u bellen of appen voor een bezoek het is een klein gebaar, maar dan staan wel de beschuiten…