Alle inzendingen over bestaan OR troost OR verweesd

Zij heeft nog een paar lege uren kijkt ietwat mistroostig om zich heen waarom moeten dagen maar duren December, de maand van heel alleen weken lijken voorbij te kruipen donkre nachten duren dubbel lang ‘s avonds zet zij het op een zuipen de wintertijd maakt haar stervensbang dan is daar plots het licht van vrede het blijft ook bij haar…

de afstand is nabij doch in beton gegoten een anti climax heb ik de dodendrank zelf ingegoten of kijk ik mank door ijzige emotie wat was de liefde slank of was het verbeelde negatie de nacht was hel verlicht het etmaal zonk weg in de herhaling de put gegraven met modder gedicht of was ik naief mijn eigen dief, mijn ziel opgelicht met…

Een oorverdovende leegte Overmeestert mij Het gemis Schreeuwt het uit, Zonder geluid Ik ben in de greep van Een verlamd gevoel, Verweesd verdriet Ik voel me als een verlaten huis Overwoekerd door Onkruid In de verte staat een oude fontein Daarrond cirkels van opgedroogd water…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Distichon 47 Nu is na ----------------------- Ontstaan, bestaan, vergaan, levenslang nabestaan. Distichon 48 Troost? ---------------------- Het was. Het is toenmalig. Troost blijft armzalig talig.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Het is hier, aan de rand van dit stille donk're bos dat ik mij weer één voel met de bijna verweesde Natuur. Ver weg, van de krijsende fanfare van dat immer opgejaagde en allesverslindende modern bestaan.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

wie ben ik, met vele grote dichterlijke woorden met vermeende kracht van geest als jij het zuivere toont gehuld in stilte van bemoedigende blikken; waar ben ik aldoor geweest hovaardig heb ik mijzelf beloond maar jij maakt mij nu bedeesd en laat mij zijn die ik ben ik leek als verweesd ik was als een wilde struik gegroeid…

uren turen ademloos naar hoe jij vloeibaar verder leeft in water dat jouw ogen weergeeft wazig, bodemloos broos bid ik bang in wanhoop stokt in mijn strot het woord God als ik in dromen wegloop over de groene velden uit jouw vele verhalen die zich in mij inktzwart kil en hard herhalen…

zinken en nam ons met hen mee Hoe kon het land van Rembrandt het aanzien zo te schande een trots land zo verlagen zichzelf zo ernstig branden Hoe kon het land van Vondel schoonheid en schalmei in deze poel belanden de schaamte is aan mij Hoe rechten wij de ruggen en strekken onze geest Op dat wij morgen zij aan zij niet meer zijn verweesd…

Ik zal je missen. Al je honderd ogen en al je monden vragend achterna zal ik verslagen volgen. En gebogen waar ik vergeefs de oude gangen ga zoek ik jouw geur in tijd die mij nog rest zoals een teef haar weggegeven nest. ----------------------------------------- uit: 'Niet ik beheers de taal', 2004.…

langzaam slokte de eenzaamheid haar op het vangnet dat ze dacht te hebben bleek er één van vrije val ze nam 'n grote aanloop ~*~…

verweesd verdwalen kale takken in de ijle lucht het feest van lommerrijke lange dagen is al geweest langzaam stromen sappen door de winterklare bast die wacht en rust in regen sneeuw en kou trotseren tot het tij alles zal keren…

nog altijd slaat ze haar vuisten kapot op muren die haar gevangen houden uitbreken dat is wat ze wil thuishoren, ze wil zo graag thuishoren, waar dan ook ergens bij horen is niet voor haar weggelegd hoezeer ze het probeert zelfs in deze druk bevolkte wereld knaagt eenzaamheid nog altijd rondom haar hart…

hoe hard zij tegen de regen in fietste ontkomen aan kan ze niet in haar hoofd opzoek naar die ene stem nog altijd onbegrepen trapt ze hard verder vechtend tegen een zee van tranen…

zoveel liefde De hemel te rijk Dan slaat de realiteit toe Jullie zijn er niet meer Jullie zijn er echt niet meer Het kind in mij kijkt verloren om zich heen De zon schijnt Alle mensen zijn vrolijk Ik duw mijn tranen terug Maar kan niet voorkomen Dat het kleine meisje van toen Haar ouders zoekt Niet vindt Nooit meer Verweesd…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Ik weet dat er geen woorden bestaan die troost kunnen bieden aan deze staat van ontheemding.…

Het hoort de stilte toeslaan op zijn lied met leed dat het verweesd toen achterliet. ’t Wordt ook omstandigheid van zijn bestaan. Het ziet zijn schaduw in de volle maan: leegte loopt leeg in wat al leegte was. Zij had voor het haar kleed pas uitgedaan, en ’t danste alsof het levend was. ’t Was.…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

aan hen die zich kwellen met vragen en medelijden ook het kaf, het gras en de mooiste bloem zullen niet eeuwig zijn maar schoonheid keert telkens terug laten we dat voorop stellen een hand, een troost, een eerste herinnering zal u verblijden beseft u nu uw eigen schoonheid en uw pijn dan heeft u straks het grote verdriet achter de…

terwijl jij lachte en mijn hart danste wisten we al dat het een vergissing was…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…