Alle inzendingen over bestemming

op reis bestemming onbekend geen naam geen vluchtnummer geen koffer zelfs geen vaarwel zomaar op reis zonder afscheid zonder dat je ooit weer thuiskomt...…

Ik laat mijn schip verder varen Vertrouw op de grotere krachten De ziel weet wat haar bestemming en oorsprong is en streeft er naar die opnieuw te beleven…

Zoekt de dag zijn bestemming in hun leven. Aan het eind van de dag heeft niemand er één. Allen kiezen dezelfde trein. Van altijd op zoek maar nimmer gelukkig zijn. Hun reis kent vele haltes; Spiegelt hun mogelijkheden in vele gestaltes. Welke halte zal hun bestemming zijn? Een vraag die rijst door een dolende trein.…

als een windvlaag gleed het langs me heen die middag in het open veld toen ik achter een wazige horizon iets van oorsprong en bestemming voelde als een vaag besef van eeuwigheid…

Ik ben als een hert gevlucht voor de jager ontheemd beroofd loop ik op glibberige paden het plateau een onderaardse- gang met heksenbezems de route is een omweg naar het doel van mijn bestemming…

knooppunten op stations mensen rennen op perrons om hun trein te halen waar gaan zij naartoe wat is hun vertrekpunt hebben zij een bestemming? in het onderweg zijn komt bij mij verwarring over doelgerichtheid…

Nu moet je er alleen nog even Een bestemming aan geven Of voel je je beroofd ? Wat kun je nog meer verlangen Je zit nooit meer voor één gat gevangen !…

Vliegen naar iedere bestemming daar waar een mens nog gelukkig kan zijn. Nog niet geringd door wat wij monde nog altijd een vrije duif kan zijn.…

opnieuw vloeien ze alleen deze keer voorgoed onomkeerbaar het lot na vele omzwervingen heeft hij zijn bestemming bereikt ~ rust zacht Johan Friso ~ ~ 1968 – 2013 ~…

ik zwem baantjes bij dertig verdrinkt het tellen door het gesplash van krokusmeisjes die als zeemeerminnen hun gezang loslaten op nog borsthaarloze vleermuisjongens ik glimlach om deze zoete tijd en keer terug naar mezelf watervrij drijven mijn gedachten naar boven, een luchtbel aarzelt niet en hapt in zijn eigen vrijheid ik open mijn…

De naderende bestemming is nimmer het einddoel. De tekenen ontnemen elke zekerheid haar glans En benoemen de reis tot koning van ons geluk.…

298 zielen onschuldig neergeschoten 298 mensen op weg naar een bestemming zonder te weten dat die bestemming in een andere wereld zou zijn 298 keer mogen we niet vergeten hoeveel van ze gehouden is hoeveel ze voor onze wereld hebben betekend 298 bloemen in een bloemenzee 298 knuffels nemen ze met zich mee 298 engelen is de hemel rijker…

De traan, Die zijn ijzeren spoor achterlaat Langzaam langs mijn wang glijdt En zijn bestemming niet weet Door de mist verblind Niet wetend wat er komen zal De traan Daar gaat er weer eentje…

mijn leven is geleefd ik geef mij over aan mijn einde steeds meer draden van gehechtheid laat ik los gedragen word ik door liefde die mij omringt wees stil mijn ziel vindt haar bestemming…

slalommend om slakken zijn de jongen uitgevlogen weg van onder moeders vleugels naar bestemming onbekend rood kleurt de avondzon waarin gemis langzaam de boventoon voert dit is mijn zomer niet…

De hemel geeft een koude douche haar water verbergt mijn uitzicht op een brug die geen brug is maar een weg naar de hemel gericht Het stoplicht is geduldiger dan ik kleurt druppels minutenlang tot bloed Ik heb haast en wil naar de lente toe omdat ik de winter vergeten moet Ik wil naar je toe, jij bent mijn lente jij maakt van regen een…

Onbereikbaar zijn de lippen tot vergankelijkheid geplakt de dood lijkt nu pas echt te leven in tastbaar wit satijn verpakt poedertjes hielpen gisteren niet ze kleuren vandaag het gelaat tot een vredig slapend gezicht dat pijn en verdriet achterlaat een laatste blik op de scheiding gelegd door andermans`hand vaarweltranen gedrenkt in linten…

ik reis veel liever op de vleugels van de taal dan dat ik in de trein stap naar pakweg Nergenshuizen in deze onmogelijke wens schuilt een verlangen naar tedere woorden die gedragen door het timbre in mijn stem zullen stijgen tot grote hoogte...tenminste dat hoop ik dan maar want vooralsnog sta ik met beide benen op aarde en stap…

zoals je uitstapt op het station met het vertrouwen te zijn aangekomen op de plaats van bestemming zo zal het gaan een enkele reis bij vertrek en de zekerheid van het onzekere zo heb ik dat in gedachten als ik er niet meer ben...…

Toekomst omhulde mijn gevoelens na een nacht van donder en vuurwerk werd ik door God verlaten wakker met een lege zolder in mijn hoofd zonlicht inspireerde me deze ochtend van sneeuw smolten oude gevoelens je laat me nooit alleen lijkt vaak voorgoed voor eeuwig bij me maar soms overwin ik je met wat simpele woorden kan ik je in dromen…

Zeg me, Papa Waarom ik besta Is mijn enig doel Dat ik iets voel? Als ik niet wil Wordt het dan stil? Is niet bestaan Gelijk doodgaan? Zou mijn konijn In de hemel zijn?…

Verouderd, ziek en vol herinneringen wordt hij berecht, rondom hem sloot het net. De generaal is gister vastgezet in de gevangenis van Scheveningen. Er is geen blijvend einde aan geweld, zolang nog iemand roept: hij is een held.…

op de golven van jouw emoties probeerde ik krampachtig op koers te blijven steeds bang dat ik je nooit zou bereiken pas toen ik opgaf en besloot daar te gaan waar de wind mij heen zou voeren kon ik de angst laten varen want zonder doel kun je niet verdwalen en nu ik eindelijk veilig aangekomen ben begrijp ik dat mijn bestemming niet…

Toch had hij enigszins opgekeken Al gaf de navigatie aan “keer om” ’t Bleek wel de kortste route van Tom Tom Om de Noordzee dwars over te steken Logisch dat hij de verkeerde afslag nam Op weg naar Mini-stad Madurodam …Op het strand van Zandvoort is een Mini Cooper aangespoeld met Engelse kentekenplaten. Tevens bestaat Madurodam binnenkort…

Bezittingen verkocht de deur is afgesloten Weg van deze plek hier is hartebloed vergoten Bestemming onbekend ik heb geen route uitgezet Naar waar niemand mij nog kent spontaan en onbesmet Als zelfverklaard verliezer wandel ik mijn hazenpad Op weg naar een huzarenstuk in een naïve nieuwe stad Een hoed op nieuwe pleinen bezield door scoringsdrang…

ik de bestemming wel zeker wist Onderwijl opende hij een achterdeur en noodde mij in de eikenhouten kist Nog eenmaal keek ik over ’t bestaan zonder iets van pijn, verdriet of wrok Heel blij kwam ik in ’t onbekend aan maar ergens ver luidde de doodsklok…

Ergens in een achterkamer ver van licht van vrij van leven is een joods meisje joods gebleven zoals zij wilde zoals ze dacht en niet verwacht dat ook zij in een trein werd gedreven. Pure onmacht vrijheid- even naar een plaats naar een plek waar je al snel voor de dood was opgeschreven.…

Als men zou vragen: Wat zoek je hier? zou ik zeggen: Weet het niet het regende vanochtend vroeg uitgebloeide gouden regen nu sneeuwt het resten bloesems uit de rijen iepen langs het pad en dwaal ik zomaar half verdwaald in de richting van de zon op zoek naar een begin van iets wat ik nog niet weet vager kan het niet maar ik loop en…

Kijken met open Ogen, en kom niet Verder dan ziende Blind te zijn - Niet ontvankelijk Meer voor kleur Of schoonheid Zoekend naar een weg Die lijkt te bestaan, Het doel dat ik Wil vinden - Zie zijwegen om me Heen, te veel om te Tellen, toch blijft mijn Doel onbereikbaar ver - Onverrichterzake besluit Ik om te keren, en…

de ruimtesonde die langs Jupiter en Saturnus scheert om dan ons sterrenstelsel uit te suizen: wat raakt hij dan het zwaard van Damocles? het zangerige Cavatina van Beethoven dat het zonnestelsel binnen zweeft: wie hoort het dan in de sterren van Venus Urania? de serene Madonna met het kind op schoot geweven in gouddraad…