Alle inzendingen over bestemming

waar gaat dit heen zou er een reisplan zijn? niets komt uit niets geen steen werpt zich op water zoekt rivierbedding en dijken steunen tegen klamme lucht het vliegtuig bedenkt zich nooit snelt zonder omhaal zijn witte strepen vooruit het doel is waar men een stem vindt die roept en galmt in dreunende magen en knarsende achterhoofden…

zoals je uitstapt op het station met het vertrouwen te zijn aangekomen op de plaats van bestemming zo zal het gaan een enkele reis bij het vertrek en de zekerheid van het onzekere zo heb ik dat in gedachten als ik er niet meer ben iemand leest mijn gedichten en voor even kom ik weer tot leven meer moet dat niet zijn…

hoe schuilt een mens voor het teveel aan bladblazers snerpende stemenmen luide meningen voor het teveel van alles verlang je soms naar de winterrust van beren kom! laten we onder het dikke ijs van Antartica schuiven vanaf het Koningin Maud-gebergte onder kilometers ijs kijk je uit over diepe fjorden en een uitgestrekte…

tussen noodlot en vaste land poog je als je kopje onder gaat het onheil te vermijden drie schikgodinnen leggen je het zwijgen op de oren voor tover- spreuken gesloten het noodlot vaart de ramkoers van een mammoettanker op drift spuugt hij je ergens bij Fatum meedogenloos uit…

Vlinders vliegen vrij bestemming onbekend zoals mijn ziel zijn reis onderneemt ik weet niet waarheen vlinders zijn vrij mijn ziel zit geketend aan mij de reis ongekend bestemming onbekend.…

je bestemming Geen spoor achterlatend of toch wel?…

essentie van zijn een reis zonder bestemming voor altijd dichtbij…

De treinreis van het leven heeft maar een bestemming een dood spoor!!…

Wijst de wijzende vinger naar mijn vinger, dus -- naar mijn bestemming?…

(te Holzminden) lezers zijn reizigers met het boek als juiste bestemming zie hier het reisbureau...…

Een zeilboot op zee bestemming onbekend vaart zoals de wind waait.…

we simuleren een trein stappen met iets van bravoure in de cabine en fingeren een nieuwe bestemming met uiterst zorgvuldige precisie nemen wij de taken serieus...…

Vannacht heerst er een stilte die veel beloftes draagt als sterren aan de hemel die oplichten van hoop. Ik adem koude in en warmte uit, wrijf mijn huid nieuwe lagen. Ik zoek tijden die niemand weet, wil leven wat nog niet bestaat. Ja, mens te zijn en toch vrij is slechts weinigen gegeven. Te groeien is nieuw en grillig een onbekende…

hij gaat voorop en leidt de karavaan doorkruist woestijnen, waadt door waterstromen en weet niet of het oerstom was of wijs om te verlangen naar beloofde landen de zandkorrels die langzaam door zijn handen gaan, geven duiding aan zijn diepste dromen: niet de bestemming telt, alleen de reis -------------------- illustratie: József Molnár…

de tijd die nog moet komen lijkt achter mij te liggen wellicht dat doelloos reizen mijn eindbestemming is hoe werkelijk zijn mijn dromen hoe schijnbaar mijn ontwaken ik voel mij de fantast die windmolens zo mist…

Ik vraag mij al zo lang af wat de zin is van het bestaan dat m’n onderbewuste, moe van verwerken van het denken, antwoordt in heldere dromen: Ik reis in een eindeloze trein buiten is het aarde donker reizigers kijken verwonderd als ik naar hun reisdoel vraag ze begrijpen mij niet - geboren en getogen in de trein weten ze…

Het vers gemaaide gras smeult als zijnde het laatste leven dat ik benoem met woorden die ik vond langs de leegte van het pad de geur is oud en desastreus, het ettert waar gebeurde momenten uit mijn hand al strijkt de eer slechts door het omber dat zacht doorweekt wordt door woorden van vergiffenis spreuken die het lijden verlichten zijn…

Op beslagen ramen verschijnt nog de wasem van mijn stem, nog één voorjaarbeurt en de kamer maakt zich vrij van stof of spoor waarin schaduwen verschenen, in aanwezigheid van mij, een tocht uit geordende vensters verdwijnt, teloorgang tussen avond en de nacht, ontsnapt uit beider mond en aandacht, benieuwd naar de bestemmingen die mij…

Ik ben al jaren op reis, zonder eindbestemming. Ik ben mijn leven begonnen, zonder enig doel. Ik ben alles gaan verkennen, en nieuwe dingen gaan ontdekken. En elke keer als ik iets leerde, gaf mij dat   een fijn gevoel. Nu enige jaren later, en een berg ervaringen rijker Vraag ik mij af wat het leven is. Wat wil ik bereiken? Hoe wil ik daar…

Rozenkrans Tederheid Gevallen ziel Ontmoetingen Wachten Langs de straat Mensen die spreken in de bus Wees paraat Bliksem Tussen mensen Regen die stroomt Even de stilte Dan gedroomd Dat alles goed is Dat het leven een reis is Met de bestemming ongewis…

Het boemeltje maakt geen vaart: ik heb eigenlijk ook geen bestemming. Het landschap ontrolt zich traag aan mijn niet geïnteresseerde ogen, mijn haast om deze trein te halen lijkt nu zo doelloos en zonder zin.…

Ik zag je vannacht, leven in het moment, bestemming onbekend. Ik zag je vannacht.......…

in het onmetelijke universum laveert een samenspel van atomen en moleculen de mens een druppel bewustzijn in de oceaan gewikkeld in een dun laagje ratio balanceert hij op het koord van verbreken en verbinden heen en weer slingerend tussen verheffen en verlagen bang voor de leegte alles waait immers weer weg het smeulende…

het gedicht heeft een plaats op de kaart met een naam om te onthouden zo zijn er altijd bermen met haakse akkers en onderhuidse sloten als traanbuizen er past een afstand in de tijd tussen vertrek en de vraag waarheen nogmaals en met nadruk, op straffe van verdwalen een smal pad te betreden, alleen voor aanwonenden zodadelijk, op…

" De vonk is tussen hen overgeslagen; is haar bestemming ook Parijs? Hij gaat het haar gewoon vragen; herziet desnoods de bestemming van zijn reis. Hij wil deze vonk laten ontbranden tot een waakvlam mooi en puur met de hoop dat zij samen belanden in een knetterend nieuw liefdesvuur.…

de laatste trein heb ik genomen met bestemming "onbekend" zonder machinist en met lege wagons alleen ik ik alleen spoorloos…

Lange rijen files geef mij maar de 'plane' Die brengt mij veel vlugger naar m'n bestemming heen...…

lui achterover onderga ik de drukte leven snelt voorbij heel mijn zekere gevoel ent zich op bestemmingen…

de startbaan verlaat de aarde terwijl het vliegtuig zich ingraaft tussen knollen en mollen onthutst bereikt hij zijn bestemming…

ik met liefde en vlijt mijn doel en bestemming bereikt ragfijn bewerkt met ervaring en pijn het relikwie van mijn zijn…