inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 32.118):

Onzichtbaar lot.

Spinnenrag vangt beelden
uit mijn verste hoeken,
opgerakeld door onze adem,
hoewel ik al vertrokken ben,
van dat luxe matras, die dag
hoef je mij niet meer te zoeken.
Op beslagen ramen verschijnt
nog de wasem van mijn stem,
nog één voorjaarbeurt en de kamer
maakt zich vrij van stof of spoor
waarin schaduwen verschenen,
in aanwezigheid van mij, een tocht
uit geordende vensters verdwijnt,
teloorgang tussen avond en de nacht,
ontsnapt uit beider mond en aandacht,
benieuwd naar de bestemmingen die
mij wachten en in welk onzichtbaar
lot ik zal belanden.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 19 april 2010


Geplaatst in de categorie: psychologie

2.9 met 8 stemmen aantal keer bekeken 290

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Harry, 15 jaar geleden
Een ieder heeft een eigen missie, los van het onzichtbaar lot. Mooi in beeld gebracht.
Hans, 15 jaar geleden
Heel wezenlijk en realistisch dat je de horizon open laat. Met plezier gelezen.
Agnes, 15 jaar geleden
Het is altijd weer boeiend wat de volgende stap wordt als je een gedicht schrijft en probeert een eigen weg te volgen. Heel mooi.
Hilly Nicolay, 15 jaar geleden
Het onzichtbaar licht in ons hart reist me ons mee, ze zal (ver)schijnen,als het pad te donker wordt. Mooi geschreven.
annabel, 15 jaar geleden
Vooral ook boeiend!
Lea, 15 jaar geleden
Altijd weer benieuwd naar je volgende gedicht, dit is heel mooi.
Harry, 15 jaar geleden
Onze schaduw blijft hangen in alles wat ons is overkomen en dat dragen we met ons mee. Prachtig verwoord.
Ilse, 15 jaar geleden
Het lot ligt in de toekomst beschoren, gelukkig kennen we nu nog de uitkomst niet. Mooi gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)