Onzichtbaar lot.
Spinnenrag vangt beelden
uit mijn verste hoeken,
opgerakeld door onze adem,
hoewel ik al vertrokken ben,
van dat luxe matras, die dag
hoef je mij niet meer te zoeken.
Op beslagen ramen verschijnt
nog de wasem van mijn stem,
nog één voorjaarbeurt en de kamer
maakt zich vrij van stof of spoor
waarin schaduwen verschenen,
in aanwezigheid van mij, een tocht
uit geordende vensters verdwijnt,
teloorgang tussen avond en de nacht,
ontsnapt uit beider mond en aandacht,
benieuwd naar de bestemmingen die
mij wachten en in welk onzichtbaar
lot ik zal belanden.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 19 april 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie