140 resultaten.
Bevroren hart
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.379 Het voelde als een koude wind
en wist mijn hart te bevriezen
jij wilde je eigen leven leiden
en ik zou je gewoon verliezen
Het deed veel pijn en verdriet
om jou uit mijn leven te zetten
elke dag moest ik aan je denken
en me tegen mijn tranen verzetten
Een gevoel van gebrokenheid
maakte zich meester in mijn hart
de heldere kleuren van verliefdheid…
Weer in de war
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 874 een sneeuwbui in de zomer
draait mijn wereld om
nauwelijks van de schrik bekomen
voel ik het bevriezen
van mijn verbrande huid
bekogel ik strandgasten
die vluchten van het strand
met verse ballen van sneeuw
het ijs smelt op de blaren
en koeling helpt niet meer
mijn zomer is bevroren
het strand slechts binnenbrand
laat nu de voorjaarsregen…
Dualisme
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.026 vluchten voor de bodem
die in fusie met boven
einde onbegonnen laat
waar
links en rechts in remise
het gemiddelde dualisme
op het nulpunt vereeuwigt
en surplus zich verliest
in uitgetelde statistieken
of wil ik
liever de extremiteiten
waar het pijnlijk lachen
uit balans doorslaat naar
de verhitte gemoederen
die mensheid doet bevriezen…
Adam en Eva
gedicht
3.0 met 15 stemmen 7.596 Ik wil je
bevriezen maar
er is vannacht teveel zomer in mijn slaap
zodat je als regen op me neerklettert, geen
vijgenblad om onder te schuilen, geen
appel voor de dorst.
Alleen een slang
om dood te trappen.…
Aards besef
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 125 De tijdelijke bevriezing
verdwijnt in het besef
van eenvoudig geluk,
leven te ademen.…
Geschonden huid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 349 geef mij respijt
nu het lijf
op hol geslagen is
en ik niet weet
waar het verblijft
het eigent niet
wil vluchten
in het donker en
zijn angst bevriezen
in een regen ijs
paniek in samenzijn
frustraties bij ontmoeten
zelfs de spiegel groeten
doet immense pijn door
chaos van het anders zijn
toch koester ik
geschonden huid
er is…
Duizend naakte bloesems 1
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 102 Ook ik ben bang voor de
Tijd en het hart van de zee
En de harde donder en het
Slagen van plannen en het
Bevriezen van handen en
Het breken van benen en
Het stoppen van de notie.…
zijn pegel winterkolder
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.500 ik wil schaatsen
gedachteloos lang glijden
wakken mijden en langs takken
rijden van de waterplaats
voor vogels van de vaart
het is het waard
de vorst te voelen bijten
in je wang of bang te zijn
als je het ijs hoort kraken
de scheuren zelf nog kan maken
ruggen diep gebogen
ogen tranen ijsplezier
niet bevriezen is het motto hier
gure…
Het gekleurde vlies
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 529 slechts een korte wimpertrilling
verraadt de harde tegenwind
een lichte blos vertrekt snel, maar
wangenstrelend weer naar binnen
naar de warmte van het bewustzijn
en het bloedrode gemak waarmee de
verbeelding zich graag laat kleuren
geen vraag waagt het
koele lippen te betreden
overbodige antwoorden
bevriezen blauwbekkend
een luchtspiegeling…
Die winter schreef
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 533 vingers bloeien
maar voel je handen leeg
koud je armen die mij
deden groeien hoor je
stem die winter schreef
nog is de oogst gekleurd
in samen binnenhalen
vruchten zijn gekeurd
op houdbaarheid en in
ons hart voor noodgevallen
weggezet in eeuwigheid
een strenge kou
kan alles openbreken
maar geen vorst zal ooit
de liefde gaan bevriezen…
Zoeken als blinden
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 754 bij tegenslag in het leven
komen nare gevoelens boven drijven
van het geluk waar ik naar wilde streven
zal maar weinig overblijven
tranen die bevriezen
in ogen die verslagen zijn
mijn eigen ik verliezen
uit het ooit zo sterke brein
met de wanhoop nabij
zoek ik een uitweg zoals blinden
bij nacht en ontij
zal ik die nooit vinden
toch…
Gelyncht
hartenkreet
4.0 met 22 stemmen 1.711 Hij heeft haar gebroken
Zoveel pijn aangedaan
Niets is er nu meer over
Dan schaduw van waan
Hij heeft haar aanbeden
Haar ranke lijf gestreeld
Zachtjes vol vertrouwen
Gestoeid de lust gedeeld
Hij heeft haar gekwetst
Met ijsbloemen omhuld
Emoties laten bevriezen
Verdriet in tranen gehuld
Hij heeft haar liefgehad
Verlangde telkens weer…
Afscheid van de winter
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 101 Het ligt in het geheim van de natuur besloten
hoe gij het hart hebt weten te bevriezen
het leven met ingenomen dood tot stilstand bracht
om te verteren onder zuiverend maanlicht
uit 't duister van de nacht gekomen
volgt afscheid om nieuw geboren ochtendgloren
van lente in stralend begin gelouterd
om de kringloop te volmaken
het is met het…
Druppels uit de kraan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 90 Druppels water bevriezen.
Het sneeuwt.
Druppels water condenseren.
Het gras drinkt dauw.
Druppels schitteren in de zon.
Water wordt diamant.
Druppels veranderen in stoom,
in kraters van vulkanen.
Zonder water kunnen we niet bestaan.
Geen plant. Geen mier. Geen oceaan.
Wrijf uw ogen uit en zie een wonder!…
Wat valt je soms toe
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 119 Nu ook nu februari het weer om gaat slaan
de natuur even bewust voor bevriezen kiest,
alles , ook de onbegrijpelijkheid zo bewaard
danst ook ergens een vlinder wonderschoon.…
Toples
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 10.756 Ik ben een poëtisch hoge berg
massief met silhouet onwrikbaar
toren ik, verhevenheid gewaar,
elke minaret tot dwerg
Ik laat schallen tegen hen keren
als ze wijken van mijn wetten
‘k zal ze met lawine`s pletten
`t is mijn natuur om te verweren
Hoor mijn loeiend holle klanken
zie de pioniers bevriezen
die ik hinder te beginnen
Klim niet…
wild water
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 748 natuur
het water van het allereerste uur
belaagt de oude wortels, speelt met rotsen
je bent nog onbezonnen en nog puur
een wild verlangen laat je telkens botsen
te jong nog voor een overwogen klotsen
tegen de tirannieke kademuur
maar achter verre bochten wacht het dal
eens zul je onontkoombaar moeten kiezen:
een stuw en in een mensenzee bevriezen…
Blauwgrijze kou
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 74 je broeikast
altijd zoveel
vitaliteit dat
je een direct
adept van de
schepping kan zijn
zongekleurde
levenskracht met
een stralende lach
waarvan het
altijd wel een
onsje meer mag zijn
toch kan
ook jij verstillen
bevriezen in
doorzichtig transparant
dat geen ruimte laat
voor een warme hand
onbereikbaar
opgesloten in
blauwgrijze…
Hoop.
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 540 Dus laten we nooit de hoop verliezen,
En nooit ons gevoel laten bevriezen,
Je kunt het ook aan anderen geven,
Want een beetje Hoop doet toch weer leven.…
Langzaam, maar heel zeker
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 233 Zij bevriezen wat moet stromen
Naar miljarden medemensen.
Naar de toekomst van ons mensdom.
Ten koste van...zichzelf!
Langzaam, maar heel zeker.
Zo groeit het inzicht.
Vreedzaam en wijs.
Nu...het nog niet te laat is.…
weven een gordijn van stilte
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 353 vlokken zweven
traag voorbij weven
een gordijn uit stilte
aarde ligt er
winters bij slapend
in het wit van kilte
wind is guur en
strakke lucht belooft
weer vorst van lange duur
sloten gaan bevriezen
vogels moeten wakken
kiezen om te overleven
een sneeuwpop met
de bezem in de hand
is koning van dit land
kooltjes zijn…
met zoveel regen dat het giet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 442 hol
ik wil het weer
weer vullen ik wil vol
een handje wind
vlijt bladeren op een hoop
strijkt door mijn haar
haalt gedachten uit de knoop
een mand vol zonnestralen
weerkaatsend op het fruit
oogst van zomerdagen
de kleuren rijpen uit
stofjes schonen uit de lucht
met zoveel regen dat het giet
hagel bouwt zijn stenen door
het bevriezen…
toch zal de winter lente bloeien
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 824 ik prijs je niet als ik
je vergelijk met lentebloemen
kan koude ogen niet benoemen
als je ontluikt in kleur
ik heb je winter meegevoeld
het ijs in je gedachten
bevriezen moest jezelf om
nog gezond te overnachten
een korte dag was je houvast
de lange nachten vol met spoken
voor even ben je weggedoken
omdat je alles hebt gehad
toch…
je ogen kijken dood
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 765 ik kijk je aan
kan je niet verstaan
je mond spuwt kleuren die
je tanden scheuren als je lacht
je lippen lijken dijken
gebroken door de vloed
van ijskoud blauw, bevriezend
in het vochtig rood van jou
ik kan je niet bereiken
want je ogen kijken dood
ontdooiend in het koele wit
waarin pigment verborgen zit
maar je handen hoeden lava…
de zwarte blik is zonder vuur
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 1.735 vlokken zweven
traag voorbij, weven
een gordijn uit stilte
de aarde ligt er
winters bij, slapend
in het wit van kilte
de wind is guur en
strakke lucht belooft
weer vorst van lange duur
sloten gaan bevriezen
vogels moeten wakken
kiezen om te overleven
een sneeuwpop met
de bezem in de hand
is koning van dit land
kooltjes zijn…
levensavond
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 611 omhels je met de warmte
van een zachte zomeravond
strijk de rimpels glad die
de tijd tekende in je gezicht
de kleur van de herfst reeds
in je ogen te zien stemt droef
het wordt later en later en ik
zou de tijd willen stoppen nu
hulpeloos zie ik je bladeren
vallen en winter sluipt nader
kou zal je wortels bereiken in
de avond en je ogen bevriezen…
winterkinderen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 987 weten jonge dichters van de kou
ze zijn nog in de lente van hun leven
ik zie het prille dons nog aan ze kleven
ze gissen slechts naar wanhoop en berouw
hun winter is een heerlijk sleetjerijden
een zweven op de gladgeschaafde noren
de pijn beperkt tot tintelende oren
geen flauw benul van ongeneeslijk lijden
toch zullen jonge dichters eens bevriezen…
In nat
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 245 schaamt zich rosse
Vederlichte lippen op elkaar
handen die onrustig, willen strelen
tot alle pijn en ongerief
de wereld uit, zich oplossen
schuilen gaan in het donker
In het blauw van de nacht maken
sterren en maan hun opwachting
verontschuldigen zich voorzichtig
zij kunnen er evengoed niets aan doen
dat wij, die smelten voor elkaar
bevriezen…
maar door zichzelf en door elkaar niet meer
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 736 onstuimig-verre oceaan
rolt vloedig-dikke lagen zand
over een - van God verlaten - strand
om open wonden toe te dekken
alsof zij nooit hebben bestaan
en diep onder de aarde
waar zij hun vleugels zandig nat
door tochten langs het donderpad
naar het domein van helledromen
onmogelijk verzwaarden
waar zinnen niet meer in beheer
bewegingen bevriezen…
Water van hogerop
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 57 water van hogerop
jij hebt mij
meegenomen op
een van jouw dromen
waar we altijd
riviertjes zomen
met hellingen die
glooien op zuid
overweldigend
is het veelvoud
aan kleur in een
natuurlijk palet
dat zonder ingreep
van de mens op
aarde is gelegd
bevriezend koud
heldert kabbelend
water van hogerop
dat door zonnewarmte
beroerd…