Alle inzendingen over bevriezing

viagragezeur hij geeft hem een flinke mep onbezonnen werk zelfs ijsklontjes bevriezen houden het vaandel hoog ------------------------------------------------- (Kyoka is een humoristisch gek Japans gedicht en heeft dezelfde formule als Tanka: 5-7-5-7-7 lettergrepen)…

Het doet pijn geliefden te verliezen je gevoelens zou je dan even willen bevriezen. Het is het risico als je je hecht maar doe je dat niet voelt het weer slecht. De prijs van genegenheid is vreugde én verdriet sta er niet te lang bij stil want dan leef je niet. (dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan)…

alles kunnen we verliezen alles raken we ooit kwijt maar alles weten we te bevriezen in gedachten een kleine troost voor de ergste spijt en zij die zijn verloren wachten ons op in de donkere nachten fluisteren dan hun onwaarschijnlijke verhalen over het verdwenen zijn met smachten in menig luisterend geestesoor…

er valt stilte op een wit papier mijn inktpatroon gevuld met rouw zwarte letters laten zich niet schrijven woorden bevriezen in de lucht ruimte wil niet komen in mijn hoofd beelden blijven van gebroken ogen het naaktgewassen lichaam wacht op kleding en daarna haar kist…

krakend lossen schotsen in de warme onderstroom die opwelt uit de diepte van je hart scherp snijdend jaagt gedachtenwind het kruiend ijs weer vast nog wakken de emoties hun open donkere pijn laat je niet bevriezen juist in barre tijden moet je open zijn…

wat je niet zegt blijft verborgen in vele dunne laagjes sneeuw samengeperst tot een dik pak ijs het ijs trekt zich terug op het land waar jij zwijgend gaatjes vult met lucht om weer te bevriezen wat je zegt zit opgesloten in luchtbellen…

Jij bent voor mij de wind Maar bovenal de storm De snelheid in kwadraat Vluchtig en toch enorm Jij bent voor mij de regen Maar meer nog de tranen Druppels die verdwijnen Uit vastgeroeste kranen Jij bent voor mij de winter Maar het is vooral de kou Die de wereld laat bevriezen Waar ik mijn iglo op bouw…

er waren vogels met veren van dreiging uitzichten die alleen jij hebt gezien er waren oceanen van wachten stromen van het leven die je bewogen er waren kersenbloesems van leven dood en wedergeboorte er is graniet er is goud smelten en bevriezen er is binnen- er is buitensluiten licht tussen de bomen er is je ziel alles wat je bent…

Terwijl ik gapend schrijf ligt op de milieuhoop het tapijt waarop wij rollebolden ’s nachts thuiskomend van de hazejacht toen ik het uit de kamer smeet werd het eventjes bloedheet en nu met pils achter de kiezen lijkt de kamer te bevriezen nooit gedacht dit te missen zo verdwijn jij in het ongewisse.…

Als ik je stem zachtjes hoor fluisteren, blijf ik geboeid en hoopvol luisteren, op die alles verlossende beslissing, nee schat, je bent geen vergissing, ik wil je nooit meer verliezen en mocht onze liefde ooit bevriezen, laat het dan snel weer ontdooien, we gaan dit nooit meer verklooien.…

Wat kan ik voor mij doen nu het verleden niet meer wordt ingezet met nieuw licht wij zijn niet dezelfde gebleven de deken waaronder wij sliepen heeft mij bloot geslagen want liefde kwam uitsluitend bedekt over jouw lichaam naar mij het zijn stille nachten en klein vanwege te vermoeide verliezen om ons beider te verwarmen laat staan van bevriezen…

Ja, Mollema kreeg het voor z'n kiezen, je zag Mart Smeets' glimlach bevriezen; er was niets meer, geen greintje hoop. Waar zijn de dagen van Jan Jansen, Joop?…

liefde opgedoekt Gewoon omdat de jouwe op was Hebt onze toekomstdromen afgeboekt En uitgekeerd aan één of andere Paljas Vanuit jouw wereldje zie je het niet Maar dan weer maak ik me kwaad Dan weer verval ik in verdriet Nooit heb ik iemand zó gehaat Ik sta voor bevroren regenbogen Kleurloos en koud zonder jou in m'n armen Uitzichtloos bevriezen…

één keer slechts beweegt ieder zich met bezielende bagage door de atmosfeer de reis voert langs de eeuwigheid en tijd bespoedigt de tred om uiteindelijk als scherprechter te bevriezen die kou, mensen, ik zou willen weten waarom is dat nou precies de kille angst de me bekruipt wanneer ik stil sta…

Kiezen tussen bevriezen, of moedig voortleven. Zwevend tussen wanhoop en moed. Daar waar illusies sterven. Daar waar mensen moeten capituleren. Daar waar eerlijkheid dwingt. Daar waar mensen de goede dood, in de ogen moeten kijken. Daar worden overlevenden, tot leven gewekt. Uit liefde. Uit noodzaak.…

Die dynamiek leeft door verenigd energie als individu smeltend naar haar silhouet dat het beeld kan bevriezen.…

Regenboog vol kleuren de zon die naar me lacht sterren die blijven stralen liefde heeft me in haar macht Rivieren die helder klinken regendruppels als kristal tranen van pijn bevriezen gelukstranen groot in getal Overal pracht en liefde als jij maar bij me bent bij jou voel ik me veilig omdat jij mijn innerlijk kent…

de winter loopt zich warm om koud te worden en dromen te bevriezen er wordt weer gekropen in holen en spleten verscholen, vergeten en niemand kent de zomer nog…

ze zetten het leven dik in de verf kleuren zwarte woorden en vangen echo's ze bevriezen vuur laten geesten los en maken wolken ze dompelen donkere dagen in glinsterend licht openen onwillige deuren en zetten dichte denkramen open ze zijn hoeders hoeders van onze verbeelding…

Door warrig geheugen het gebroken ijs ontlopen dusdanig ontroerd dat verder bevriezen geen doel had tot de conclusie gekomen om eigen woorden begrijpend de maan weer zien schijnen boven duinen en zee in het blikveld dromen dagen van vroeger vragen besluitend zonder antwoorden doorlopend de wanen een broek voor de nacht.…

voor jou bevond ik me op een plaats waar het zo koud was dat het mijn hart deed bevriezen jij bezat zoveel warmte dat je me hebt kunnen bereiken je worp mij een blik vol vuur en deed de ijspegels rond mijn hartsmelten een hart eens zo koud nu wild brandend van overtuiging de kou nooit weer mijn hart toe te laten…

Die heimwee niet bevriezen kan. Hengel hier neergehangen, maar de oude stek nog niet vergeten. De oude stek. Ingepakt.…

er waren vogels met veren van onweer en dreiging er waren uitzichten die alleen jij hebt gezien er waren oceanen van wachten er waren stromen van het leven die je leerden mee te bewegen er waren kersenbloesems die spraken van geboorte leven dood en wedergeboorte er is graniet en goud er is smelten en bevriezen er is binnen- en buitensluiten…

Van dromen die bevriezen en ogen die bedriegen. Het is geen vlucht maar een gebaar van de winter en zijn tijdloze geduld. Langzaam ontwaar ik zijn mantel en is de lucht weer het gordijn waarachter hij graag zijn roeping viert.…

Alleen, alleen laat mij met rust laat mij bevriezen Aan de winterse kust Ga weg, ga weg Laat mij alleen Laat mij nou maar Ga nou maar heen De kou, de kou Laat het vriezen Laat het mij doden Mijn leven verliezen Want alleen de sneeuw Is net zo koud van binnen Als ik ben wanneer ik een hartje wil winnen…

Nu denk ik steeds "ik hoop dat ze niet bevriezen" want de winter duurt nog lang. Het is maar goed dat katjes groeien, en niet voelen, zo zijn zij voor wat vorst nooit bang.…

en de bomen niet vol in het blad hebben gestaan huiver ik om wat er komt om de huiverende mensen in een winter van misschien wel veertig jaar, als een eindtijd van de woekerende groei en ook om de winterkou in onze harten omdat ons leven steeds meer levens kost en steeds meer verdriet Als we er niets aan doen zullen onze tranen bevriezen…

Ik sta sterk In mijn schoenen Jij weet toch niet Hoe ik me voel Ik voel me goed Zoals ik ben Steeds weer Tussen neus En lippen door Opmerkingen Over mij Ze bevriezen Mijn hart Ik hou van je Je doet me pijn Je zou toch moeten weten Hoe ik me voel Ik voel me goed Zoals ik ben Accepteer me dan zoals ik ben!!…

De vrouwen die ik heb gekend zijn mij voorbij-getreden als zwaarden, in vaste vuist geklemd, die bevriezende sneeuw door-sneden. Hun hoop, hun schoonheid en hun schroom bleef in mijn oog geschreven;... - maar groeide er ooit tot in de boom wat werd in bast gedreven?…

Het voelde als een koude wind en wist mijn hart te bevriezen jij wilde je eigen leven leiden en ik zou je gewoon verliezen Het deed veel pijn en verdriet om jou uit mijn leven te zetten elke dag moest ik aan je denken en me tegen mijn tranen verzetten Een gevoel van gebrokenheid maakte zich meester in mijn hart de heldere kleuren van verliefdheid…