Netgedichten

netgedicht (nr. 67.579):

Blauwgrijze kou

je broeikast
altijd zoveel
vitaliteit dat
je een direct
adept van de
schepping kan zijn

zongekleurde
levenskracht met
een stralende lach
waarvan het
altijd wel een
onsje meer mag zijn

toch kan
ook jij verstillen
bevriezen in
doorzichtig transparant
dat geen ruimte laat
voor een warme hand

onbereikbaar
opgesloten in
blauwgrijze kou
die een lente
nodig heeft om
eindelijk te ontwaken

in nieuwe kleur
het ijs te kraken
dat zich rondom het
hart gevroren heeft
zo naar de zomer die
in warmte het beste geeft