Alle inzendingen over bewogen

bomen groeien ongevraagd gezuiverd van menselijk lawaai en alledaags gewin alleen bewogen door de wind en door de stilte van de stilte…

geen hand die naar je reikte geen wimper die bewoog slechts trilling van de tijd in alle stilte ben je over de grens gegaan alleen leegte…

Liep Heer Jezus, die zieken genas, over water met pijlsnelle pas, dan bewoog Hij zich droog als bekwaam uroloog, daar Hij waterloopkundige was.…

Maar ik houd het stil Zolang je maar bij me blijft Bewogen en bedrogen Steeds weer verstijfd Door je blauwe ogen…

o Laat wat ons zo heeft bewogen, onschuldig nog, en ondoordacht, zacht tussen de laatste rozen, de vroege schemer van de nacht, weer open bloeien als weleer: van mond op mond die liefde teer.…

De garnalen bewogen in 't vet en ze hadden al lopend ons met deze versheid verrast. Ja, een wandelgang was 't, want we hadden een lopend buffet.…

Een lied altijd in bomen bewogen zal je gedenken. Leef ongebroken: in de wind weet ik je adem. Regen zal in trage tranen om je schreien. Vaarwel.…

letters uit de branding stroomden om mij heen, 'k probeerde op te rapen al wat mij bewoog, maar hoe kon ik weten, dat het mij bedroog?…

hieruit putte zij de liefde zacht tot uitspreken bedaard eindelijk vrij verzucht gehoord in een windvlaag bewogen fluister-woorden…

mijn buurtjes zijn zo tof zo sociaal is verder niemand zo bewogen, toegenegen ze schuiven en ze vegen het asfalt in de straat trotseren dooi en regen…

Ik heb niets meer om handen hoofd gebogen, handen op m'n rug zo loop ik naar mijn einde bewogen kijk ik op 't begin terug!…

Onkenbaar wordt bewogen wat bestaat en verwaaid steekt achter een strohalm en verrekt.…

bewogen palet van loomgouden glooiingen de Somme een lint waar het kanongebulder verstomde in de kruizen ------------------------------ © Jan Bontje 1998/2003…

de oude man zingt mee, tot tranen bewogen raakt zijn hart het mijne: stille nacht zijn kerstlied loutert en mijn lach is echt…

Er is een feestje op driehoog ik lig in last onder de lusten ik dacht dat het plafond bewoog de dokter zegt dat ik moet rusten. ---------------------------------- uit: 'Zand, zeep en soda', 1973.…

thuisreis was het een droom of verwaaide herinnering door mensen gekneed tot een heilig beeld toch wandel ik bewogen naar huis mijn rugzak vol kruimels en sporen van bemoediging…

het had niet veel meer om het lijf dan vel over been als je ze zo samen ziet vreet hij nog wel wat meer uit terwijl zij nog dood gewoon bewogen raakt als lopend lijk aast hij nog op wat haar rest…

Overdag mij doelbewust bewogen van het kastje naar de muur. ---------------------- uit: Tirade nr. 200…

Vreemde gedachten over reizen en in een droom bewogen langzaam komend in de vrijkoorts van droomverwildering innerlijke mens intimiteit schoonheid van jezelf zijn in die innerlijke reis.…

de tuin lag bezaaid met afgevallen bladeren toen je wegging je glimlach leek op een ver landschap het waaide hard de takken bewogen niet ik wist niet wat ik zag…

nog broze schuchtere woorden zoeken aarzelend beschutting in zacht bewogen zinnen ik raap ze op geef ze een warmend plekje in wiegende wind en milde avondzon…

je ontgaat mij niet ik zag je weer van heel nabij ik keek je aan en zo deed jij in je ogen zag ik vijvers vogels vlogen uit het riet alleen de reiger bewoog zich niet…

misleiding noemt men dat spelen met de gevoelens van de ander een poppenspeler die de touwtjes hanteert de marionet zo neerzet dat het lijkt alsof zij zelf heeft bewogen dat is knap je hebt niet gelijk door dat je wordt bedrogen…

ik schrijf lichte door de wind bewogen gedichten die eigenlijk geen naam mogen hebben in naamloze verzen wil ik wonen als de woningloze uit J.Slauerhoff's gedicht en op eigen wijze gelukkig zijn…

Spelstukken worden bewogen, vals spelen overwogen om de winst veilig te stellen. Nu willen ze enkel voor gamen De tijd nog nemen.…

Bij de moskee een dwergooruil en wij te laat om dat te zien het moet de Eufraat zijn geweest die zich bewoog maar nooit is weggeweest.…

Het was oorverdovend stil tijdens je heengaan, niets bewoog nog, niemand sprak het was oorverdovend stil.…

in mijn weinig bewogen bestaan kan alleen zo nu en dan een kleine verschuiving overleven mondjesmaat staat mijn geest geringe sprongetjes toe deze morgen is een ochtend als geen andere ik kijk mijn ogen uit…

het begon nog maar net de duisternis toen een sperwer door het bos jakkerde geen blad bewoog het begon nog maar net de melancholie ik liep op tenen toen roerloze donkerte het licht niet vinden kon…

Omdat ik hem te fanatiek bewoog zit ik met een corona-elleboog.…