Alle inzendingen over bewustzijn maakt de

Bewustzijn Maakte plaats voor vergetelheid Zij zijn het waard te vergeten Een diep-weggezakte herinnering Tientallen meters.…

Bewustzijn Van wat Ik voel Hoe vervelend ik Het ook vind Zal me vrij maken…

'k Kocht bij de EDAH in de uitverkoop (de Paashaas was verzadigd afgedropen) een fles Valpolicella in de hoop dat het een goede wijn is; 'k maak 'm open en snuif het rijk bouquet: kers met kaneel dan laat ik 't rode vocht m'n tong omspelen heel langzaam spoelt de weldaad door m'n keel die zachtjes klokt door haar fluweelzacht strelen…

in de verte lonken de aasgieren met nekken hongerig steeds langer -hun botontkalkend gekrijs maakt me als maar brozer – langzaam sterf ik weg uit mijn bewustzijn en laat me begraven onder scherpe snavels die ongezien snel ter plekke zijn…

Alleen tastbaar in bewustzijn zijn zij parallel, altijd hier en daar. Nou kan niet worden ontkend wat is gebeurd, en het causaal verband van actie en reactie. Maar zonder de gedachte beslaat tijd helemaal niets. Het niet weten maakt dat het er niet is, het niet zien zegt dus wel degelijk iets.…

Hoe het begint en hoe het eindigt de rode lucht en daarvóór in zwart de lijnen van zijn hand: het probeert een tekening te maken van zijn werkelijkheid, die de onze wordt maar die we maar niet kunnen begrijpen in het licht van de dag. Het is de schilder van brekende kleuren en wij zijn zijn ogen, sprakeloos zien wij alles groeien en verdwijnen…

Dat dichter komt in de morgen met het eerste vogellied verlaat ook in de avond niet geheel de doorgang naar de nacht Waaruit ontwaakt, nieuwgemaakt, gedragen, dankbaar en voldongen Zo had ik u gedacht…

De storm luwt niet niet meer als de woorden eindelijk wat vleugels in de lucht beschrijven. De rups kent de weg ik volg vandaag trek ik mijn lichthuid aan.…

Kort en hevig, los en tevens standvastig zijn het mijn gedachten, gevoelens die verstillen in de schaduw van mijn wezen. En alles is niets meer dan een vluchtig moment dat tijdloos is in ruimte waar ik even mezelf ben... Als een druppel regen, als mijn naam en een woord geschreven in het zand. Waar dan een golf van de zee de betekenis…

Het bewuste zijn moet er zijn om zich bewust te kunnen zijn. De dieren daarentegen hebben geen zelfbewustzijn meegekregen, maar zijn wel bewust. Ik ben me zeg maar gerust, bewust, bewust.…

Het verdriet, de wanhoop en de pijn, het bracht me verder tot een nieuw besef van gelukkig zijn.…

ik denk dus ik ben lijkt me onvoldoende ik zie olifanten hun jong redden uit de enorme kaken van een hongerige krokodil olifanten kunnen niet denken dacht ik maar als je dat ziet evengoed zijn ze nogal zwijgzaam waardoor een mens zich vergist zoals door alle eeuwen heen een soort vloek van het bewustzijn en de taal…

Kan het net niet raken Als een druppel olie in een glas water Iets duwt mij, verheft mij boven de dagelijkse beslommeringen Ik zie het scherp van de snede Het contrast van een blad aan een boom met de lucht De tak waaraan hij hangt Het bestaan in al zijn facetten ontdaan van conclusies uit handelingen beweegredenen door gevoelens Ik…

Terwijl ons aller bewustzijn, gewoon zijn gang blijft gaan.…

Als iemand belt en zegt dat ik moet komen, hoe ver, het maakt niet uit.…

Leven dat in de diepste kernen, ieders bewustzijn is. Bewustzijn is van al wat leeft. Gevoel dat tijdloos blijft.…

later ook verleden En alles wat ons tot ons maakt zal in het later zijn verdwenen…

god is het diepste punt in onze gedachten het laagste punt is echter ook nog niet geheel en al van god los in onze gedachten is god namelijk altijd het middelpunt vandaar dat we eigenlijk nooit een lekker echt losse gedachte kunnen verwachten…

Het is mijn droom der dromen. Een eigen woning voor mij alleen waarin ik mag wonen. Het werd en is geregeld, op aarde als in de hemel. Het is mijn verdienste na vluchtelinge voor eeuwen almaar voortvluchtig te zijn geweest. Het is, waar ál het kwade, wat donker duister was en scheen... door mijn goede inborst gezuiverd gaat worden! Hier…

tevreden Het dompelt je in dromerig bewustzijn…

ik weet dat als zij lacht iemand aan de rand van haar bewustzijn op haar wacht een vage zwaai waar donker even lichter kleurt lucht bewegelijk naar het pril van lente geurt ambivalentie maakt haar blik onzekerder in de keuze van de stap vooruit of een zwaai terug ze is blijven staan op het randje van twee werelden met lichte…

Fragmenten van stoffen zijn wij, waarvan onze aarde leven maakt. Zonder elkaar te kennen, herkennen we elkaar. Ik zie je lief bestaan. We herkennen stil bewustzijn, dat onze hemel van liefde is. Voelen hetzelfde heimwee. Een wonderlijke droom, zie ik zo vaak dromen. Bedroefd weer gaan.…

gefascineerd bleef hij kijken gevangen in een menselijke kramp van nieuwsgierigheid bewegingloos begreep hij wat er ging gebeuren hij dacht nog aan morgen zag daarbij gisteren of wat daar voor doorging maakte nieuwe plannen met de geur van verbrande synapsen en echo's van flarden bewustzijn in verstard grijnzende ogen gevangen ging hij…

Als iemand belt en zegt dat ik moet komen, hoe ver, het maakt niet uit. Is liefde de wijsheid van het samen voorbijgaan, zoals alles voorbij gaat?…

maakte mij ontzettend blij voelde dat wij eindelijk waren thuisgekomen uit vroegere dromen…

Wanneer trekken we samen één lijn wanneer geven we onze fouten toe want zo verdorven en verrot te zijn het maakt ons mensen toch zo moe.…

Jij bent mijn droom; Gulzig geschapen Mijn lente ontluikend Ontdaan van haar vacht Jij bent mijn visie; Gadegeslagen Jouw schoonheid die schittert Gelijk een robijn Bij dag en bij nacht. Jij bent mijn muze; Inspiratie geboren Mijn woorden die vloeien Gedicht uit mijn pen Jij bent mijn wil; Opnieuw geboren Jouw liefde die luistert…

Kon ik maar zijn zoals de aarde, woordeloos, meeslepend, alles omvattend, temperamentvol of loos,van iets van alles en niets van niets wetend, maar zie wat ik gedwongen ben te zien, de gestileerde tijd van op- en ondergang, hoofdpersoon in eigen overgang, een acteur aan onzichtbare lijnen bewogen in een overladen seizoen zoekend naar…

tot aan de schenen voedt de kleuren die zijn ontloken voor elke onbezwaarde bloem zijn deel het eigenlijke kind dat zich in ieder afvraagt of er termijnen bestaan of die uit het leven terug te kopen zijn, waagt zich tot aan de rand van de put waar zijn beker te wachten staat om in aarzeling te drinken tot aan de levensbron, het maakt…

Het geeft je meer bewustzijn. En het geeft je rust.…