Alle inzendingen over biezen

Pak dus je biezen en rot maar gauw op. We hebben genoeg van terreur, dood, verderf. De tijd van de warlords zit er nu op, Hoera voor de vrede, hoera dus driewerf.…

in tegenstelling tot vele mensen vieren bladeren hun levenseinde uitbundig een feest van kleuren waardoor het afscheid licht schijnt de zomer heeft maar net zijn biezen gepakt of de groenkorrels trekken zich terug een festijn van rood geel en bruin eindeloos zich uitstrekkend in bos en tuin park en plantsoen later vallen de bladeren het…

klaag van ach en wee Weg het veilige gevoel van ik kan niet dieper zinken weg verbetering als doel Ik kan slechts op het heden klinken Gelukkig zit ik hier te wezen van een zenuwachtig soort want tegelijk kan ik slechts vrezen dat het zeer snel wordt verstoord Een dierbare verliezen of een ziekte die me sloopt Mijn vrouw die pakt haar biezen…

Zegt geen gedag daarna maar pakt dan zijn biezen Thuis neemt hij nóg wat want hij wil wel slapen wegzakken in vergetelheid, want thuis is geen gezelligheid... Een eenzame ziel, zonder doel in het leven wachtend op de dag dat zijn lichaam- het gaat begeven...…

Ik ben in staat om zo m'n spullen te pakken en te vertrekken de boel de boel te laten de rotzooi de rotzooi de berg puin waarin ik dagelijks eet, drink, slaap leef en voel en lusteloos voor het leven wordt met enkel verval als doel Ik ben in staat m'n biezen te pakken en de nooduitgang te nemen want waar ik niemand meer vind die mij…

(bij 'Vertrouwen' van Iris Le Rütte) De eenvoud van het bootje lokt als een dampende badkuip in de winter, als het biezen mandje van Mozes. Voor ieder mens die het vertrouwen in de medemens is kwijtgeraakt, neem plaats, neem toch vooral plaats! en laat je leiden door de magische gouden onderarm, die het roer heeft overgenomen.…

Het uitgebuite volk pikt het niet meer en tiran Viktor moet zijn biezen pakken, wat hij weigert, keer op keer, met smeergeld in zijn witwaszakken, de politie staat als Romeinen opgesteld, zij aan zij met hun onbreekbare schilden, gevoelig voor macht gebruiken ze geweld tegen de armen, die ze zien als wilden, maar het arme volk is eensgezind…

Stroomafwaarts, gedragen door de kracht van bijéén gebonden druppels, dalen we af decorloze oevers waartegen fluisterzacht buigend riet zich richt naar het komend graf Het biezen mandje is gisteren vergaan met een lichaam van wier en wrakhout glijden we de schemering in.…

En waar het stadje rijst boven de wallen, beveiligd binnen die vertrouwde wacht, en waaromheen de brede biezen, zacht en zijig, op het gladde water vallen. Dan zal het mij genoeg zijn om te weten dat wat lief werd nooit in ons verdwijnt. En al de dagen zal ik welkom heten, waarin mij deze wereld weer verschijnt.…

in het stokoude tempelbos wonen vreemde wezens ze dragen baarden van een meter en hun haren los slofjes van kringloopbladeren en aan een biezen band slingert het hardstenen amulet van de albatros de vrouwen zijn er rondborstig en aanbidden aqua hun watergodin die opstijgt uit een mosgroene wolk boven het borrelend zwavelmeer tussen de rotsen…

Waarom houd ik zoveel van jou Terwijl ik nooit met je praat; Hoezo ben ik aan je trouw, Als ik niet eens weet hoe het met je gaat. Waarom blijf ik aan je denken, Al ben ik bijna vergeten hoe je eruit ziet. Ik blijf maar aandacht aan je schenken En ik weet je reageert niet... Waarom wil ik alles van je weten Als jij je niet eens voor mij…

Gebeurtenissen zo prachtig, Herinneringen die ontstaan, Zo ontzettend machtig, Maar je moet altijd doorgaan, Je moet altijd genieten, Want elk moment van even, Moet je nooit laten schieten, Want het blijft bij voor het leven.…

Je moet nooit laten Wat je wilt doen, Het kan je alleen maar baten. Je zal denken aan toen Als je het niet hebt gedaan, Het gaat aan je vreten, Er valt een traan. Maar dit moet je weten, Het is nooit te laat, Altijd proberen, Falen kan ook geen kwaad, Je zal ervan leren. Durf te leven, Het duurt maar even!…

ik wil er zo graag voor je zijn maar ik weet niet wat ik doen moet, want jouw pijn is ook mijn pijn, misschien zeg ik niet de juiste woorden maar ik bedoel het goed, waarom heb ik niet alle antwoorden, ik wou dat ik een troost voor je was maar dat is nu te laat, als ik je zo zie, vergaan al mijn woorden tot as, waarom weet ik voor jou geen…

Het was niet dat ik veel las, Maar ik schreef Over alles wat ik was, En wat ik had beleefd. Mijn schrift is dan ook Wie ik ben, Waarmee ik even het nare ontdook Met de punt van mijn pen. Maar een tijd terug Had ik dat alles opgegeven, Met de muur tegen de rug, Door de tijd verdreven, Het papier bleef leeg, En dat was precies hoe…

Je bent niet verliefd op mij, Althans dat is wat je zei, Je stond jezelf niet toe dichtbij te komen, omdat je wist dat je ver weg ging wonen, Natuurlijk zat ik er ook mee, Verliefd worden was een slecht idee, maar het hield me niet tegen, Ik wilde me er helemaal voor geven, Ook al hield ik vol, tussen ons is het iets, Volgens jouw liep…

missen, wat naast je heeft gestaan, maar wat je nooit echt heb gehad, waarvoor je op je knieën bent gegaan, het gewoon vragen vergat, de kans nooit gegrepen, niet zeggen wat je wou, niet worden begrepen, nooit verteld dat je van haar houdt En nu is het te laat, machteloosheid heerst, wachten tot genoeg tijd vergaat, weten dat het nooit…

Samen beleven we de goede tijden, Bij droevige tijden sta je altijd aan mijn zijde, Elkaar zo ontzettend goed begrijpen, Dat je samen kunt lachen terwijl andere je raar nakijken, We hebben samen kattenkwaad uitgevreten, En samen ontdekken we de geheimen van het leven, Mijn tekortkomingen zijn vergeten, Mijn fouten zijn zo weer vergeven…

Dag1 een mix van woede en verdriet heerst, Je had me weer opgezocht, Ik zat eigenlijk gelijk vol achterdocht, eerst heb je lief tegen me gepraat, daarna tegen me gelogen, je stond daar in de kou op straat, Hoe kon ik dat ooit weerstaan, ik nam een kans, kon je niet laten gaan, Maar o zo koud zoals je me hebt bedrogen! Dag 2 Woede…

laten we een keer wat anders doen, een gedicht niet omdat ik van je houd, en toch geef ik je een zoen, gewoon om de gedachte 'hmm mooie vrouw' het is zoals ze zeggen, nu zijn we jong en vitaal, en we willen 'het' allemaal, soms kunnen we gevoel alleen niet opzij leggen, het begint met lust, maar opeens word het meer, het is meer dan…

met pijn in mijn hart moet ik er aan toegeven, ik ben je aan het opgeven, je hebt me te veel laten doorstaan, ik kan gewoonweg niet meer door gaan, een weg terug is er nu niet meer, je hebt me teleur gesteld keer op keer, negativiteit zal blijven groeien, terwijl ik ons zo graag had willen zien bloeien, Helaas praat ik al in het verleden, en…

soms kom je bij een moment, dat je geen keuzes durft te maken, dat je onzeker bent, een moment waaruit je moet ontwaken, je bent bang voor die ene foute uitkomst, maar wanneer je er goed over na gaat denken, is niks doen nog wel het domst en ben je alleen maar jezelf aan het krenken, angst voor afwijzing is zonde van je tijd, wanneer je…

Ik sta op, pak m'n biezen en klim terug naar boven, met hoogtevrees een lange weg de moeder aller kloven. ’t Is daar dat ik wil spelen! Waar sterren fonkelen, zonnen schijnen en hun stralen snoep uitdelen. Zoekend naar een evenwicht sta ik wat te wiebelen, je klapt je wimpers op en neer en lap ik ga weer vliegen.…

Dan drijft hij nagels in de schuttingplanken, En angstig voor de breekbaarheid der blaren, Leidt hij de boog van omgekrulde ranken, Ze deugdlijk tomend met het biezen garen.…

Het biezen hart heeft ongetelde kamers, de verlichting kiert door de ontboezeming, het inner-oog ligt in het laatje van verwachtingen, de waarheidssleutels liggen onder de mat van de kaal gelopen verkenningen, de scharnieren van het glimmende harnas van het heden moet nog worden gesmeerd, als - tot de laatste draad - versleten jas,…

Soms verschijnen kanten biezen, omzomen onduidelijke schakeringen die de dag van een betoverende glimlach beroven, mij mijn hartslag stelen, onze ogenblikken doven totdat je opstapt en stopt met struikelen, doorgaat op de stippellijn van felle kleuren, terecht komt, op dit evenwijdige lichtbundel, dit smalle verlatene schiereilandje..…

prachtige voortgang in de vaart der volkeren het noodlot trok een koord rond ons samen deed ons in geen-tijd belanden Waarop jij je biezen zocht, vond, pakte trok toen voor mijn neus, de deur voor altijd dicht hopend op slechts die ene, ware kans die jou en mij toen werd misgund... .…

probeer als je kunt je lach te laten glimmen verdrijf daarmee rondom voor jezelf en die ander de donkere schimmen geef de zon in je leven de ruimte om zoveel mogelijk schijnen en overdonder hiermee de negativiteit zodat die z’n biezen pakt en weet ik kan beter maar verdwijnen ga glimmen en ook al is het einde minder mooi probeer toch…

Er dreef een scheepje in de sloot, Een scheepje zonder roer, Dat heel allenig zeilen ging En door de biezen voer. Het was een klompje van een kind Met touwtjes en een mast, Het raakte in het groene kroos En niemand hield het vast. De Moeder had het zeil gemaakt Met nog een vlag erbij. De Vader had ‘t opgetuigd.…

Morgen, als het lente wordt, vlecht ik een biezen mand, waar mijn hoop de rotte appels laat verdwijnen en uit de loop van elk geweer rozen zullen bloeien, garantie voor een duurzaam bestand.…