Netgedichten

netgedicht (nr. 56.650):

Onthechting

Kus, geen ascetisch cement
connectie tussen jou en mij, die
duurt tot het scheiden der tijden

Onze tijd die overging in slechts die van jou
mijn tijd, die totaal dimensie-loos 'en route'
bleef volgen
in echelon dat mij geheel vreemd was
logisch tot na onze eerste

Waarom zette de tijd zich toen
in omgekeerde volgorde voort;
achterwaarts in plaats van voorwaarts

terwijl zowel jouw als mijn tijd slechts
progressie verdienden?
prachtige voortgang in de vaart der volkeren
het noodlot trok een koord rond ons
samen
deed ons in geen-tijd belanden

Waarop jij je biezen zocht, vond, pakte
trok toen voor mijn neus, de deur voor
altijd dicht
hopend op slechts die ene, ware kans
die jou en mij toen werd misgund... .