Alle inzendingen over bij beiden kwam het

ze zweefde op een roze wolk en voelde zich oké maar toen het een keer stormde viel ze keihard naar benee gelukkig kwam ze goed terecht en raakte slechts lichtgewond maar stond daarna wel weer met beide benen op de grond…

Het kleine meisje Met de klinkende sieraadjes Loopt door de goudversierde stad Ze heeft haar wonden licht getooid Danst door de schitterende neon nacht De tranen als steentjes rond haar hals Zaait ze kermis uit haar rok En zwaait wat naar pages Die duiden naar het hemelbed Maar als de rust het doek En alles valt Kruipt ze in mijn schouder…

Geen van beide. Wat bleek het geval dossier bleek leeg, waardoor ervan kwam: Lachwekkendheid gemoedelijkheid saamhorigheid, gelegenheids' voorrang.…

In Marokko, een ruim 30 m. diepe put Al spelend kwam Rayan hierin terecht Niet voor een kleintje vervaardigd, dus pech Putte Marokko hoop, degelijk nut Wereldnieuws bekopen met de dood Respect voor 't jochie in die put, in nood…

Hij kreeg een zonnig kleurtje, ’t kwam allemaal door jou.…

zij was bekend door de glimpjes uit haar ogen stukjes licht die hun boodschap nooit logen er was altijd verbazing over het speciale moment verwondering door beiden ogenblikkelijk erkend pas later kwam de lach die magie altijd bij zich had in het warmhartig weten dat wij elkaar nooit zullen vergeten…

De CO2 komt me m´n neusgat uit en stikstof stoomt gestaag uit beide oren. Men vindt steevast een bron om aan te boren gevolgd door wederom een “wijs” besluit. Vanmorgen kwam het biogas erbij. Men keert en keert maar weet men wel welk tij?…

op uw nylonkousen bracht u mij door de wintergang naar de buitendeur van Huize De Schutse ik zei nog dat het veel te koud was maar het maakte u niets uit alsof u voelde dat het de laatste keer was onze omhelzing en uw lieflijke moedergeur had zich vreemd verkleed en wij zwaaiden elkaar een weerzien enkele dagen later belde pappa ons op…

"Schatje, nu niet boos worden maar ik hou ook van hem." Deze woorden blijven verborgen achter de kraak in mijn stem. Nooit zal ik jou vertellen wat er gebeurde in mijn hart. Nimmer zal ik de tranen tellen, die spoortjes trekken, zo verward. Ik heb toen gekozen en kom niet terug op mijn besluit. Nooit zul jij de woorden horen: Fijne…

Ik tap ze beiden altijd en op ieder feest, mopjes en trappist…

was van glas zo doorzichtig dat transparantie niets wist van mijn leven en gezicht ik ben gaan slijpen kleine stukjes stralen weer kleur kaatsen terug wie ik wil zijn de hoekige lijn is gepolijst scherpe kanten zijn weg met compromis en overleg jij kunt mij strelen zonder de pijn van het snijden eindelijk intimiteit voor beiden…

Een brandend veld als een blauwrood lint met vlammend haar samen dwaasrood van schaamte steekt je hand uit boven het laberint.…

Wanneer ik ons noodlot intens kon vervloeken, zou ik het wijden aan die allergrootste pijn: dat jij en ik alleen zijn, nooit meer met ons beiden.…

ik wankel tusen afgrond en ravijn voor beide moet ik springen ik haat het eeuwige onzekerzijn waarheid zal tot keuze dwingen de weg ben ik al kwijt geen handen om te helpen als ik diep in me kijk zie ik slechts lege schelpen gebroken zonder kleur het leven is verdwenen in de stilte van mijn huis voel ik me niet meer thuis ze zwaaien…

In een stad ons beiden vreemd kwam ik na jaren niet gezien mijn ex weer tegen. Het ging onverwacht goed, ze lachte veel, een hand kroop langzaam door het gras, het mes leek vergeten - Ik begroef mijn gezicht in haar helblonde haar, dat geurde naar warme tarwe.…

De superkruidenier heeft geldproblemen, Omdat hij meer kocht dan hij kon betalen. En wereldwijd kocht hij meer filialen. Dat noemde hij 'verstandig ondernemen'. Ook hier geldt een van Alberts eigen wetten: 'Wie groeien wil moet op de kleintjes letten'.…

mensen zijn de tot vlees geworden gedachten van hun eigen zelf…

Waar mag de schone zo lang beiden, Dat zij niet op het uurtje past? Of ben ik wat te vroeg gekomen, Door drift der min, waar ik van kwijn? ô Zalig veld, ô groene bomen, 't Kost hier te nacht wel bruiloft zijn. Maar och, hoe lang zijn thans de stonden!…

Geen vlees , geen bloed alleen nog gebroken botten, beide kanten branden. Geef me water, geef me brood.…

Wanneer de lage luiken opengaan En het ochtendwit naar binnen glipt Lig ik nog terneergedrukt Te moe om op te staan Afscheid van een wezenloos woeste nacht In gedachten tot grote hoogten ‘Het blijft behelpen’, roept de eenling Die nachtenlang naar de ander smacht…

Als gij mij eens zult komen zeggen, Dat gij mij straks voorgoed verlaat, Dan zal ik stil mijn handen leggen Rondom uw bleek en zacht gelaat. Dan zal ik in uw ogen schouwen, Die ik zo innig heb gekust, En andermaal u toevertrouwen, Wat in mijn diepste wezen rust. De goede Dood zal ons niet scheiden, Hij is de wachter, die ons beidt En tot…

Vaak maak ik verkeerde keuzes, maar deze is goed, voor ons beiden. Ieder een eigen plekje en als we dat willen, zijn we samen. We zijn begonnen met gezelligheid, geëindigd met ruzie en irritaties. In de toekomst hebben we het weer leuk, net als toen bijna vier jaar geleden.…

En voor haar open raam stond peinzende ik te beiden; De welke vlam der kaars waakte op de kandeleer. Mijn mond was aarzelend van hoop en vrees tezaam. Hoe zou ik zulk een spel van dwaze minnaar boeten? ‘Der lippen troost’, zei 't hart, ‘zal alles wel verzoeten.’ Maar 'k keerde ongetroost en sprak slechts zacht haar naam.…

Ten halve afgewrocht, ontvangen, niet geboren; gevonden algeheel, noch algeheel verloren, zoo ligt er menig rijm onvast in mij, en beidt de aangename tijd van volle uitspreekbaarheid. Zo slaapt de botte in ‘t hout, verdonkerd en verdoken; geen blomme en is er ooit, geen blad eruit gebroken; maar blad en blomme…

Wanneer de een leunt, de ander kreunt, groei je beiden krom, bij elkaar vandaan. Wanneer de een leunt, de ander steunt, sta je beiden recht. En beiden, blijven staan.…

Wanneer ik verlange, dan tracht gij uw gangen, Dat valt mij, dat valt mij zo bange; Ik achte, te smachten, dit beiden, dit wachten, Dat maakt mij, dat smaakt mij zo wrange.…

ik zag tranen in jouw ogen van oprechte smart je hebt me nooit bedrogen en rust nu in mijn hart we waren beiden samen maar jij vertrok voorgoed het eind kwam als het amen een gebed dat deed me goed nu sta ik alleen op aarde ik blijf je eeuwig trouw mijn leven heeft zo geen waarde want ik denk nog altijd aan jou…

En in de zwoele avondlucht, wij beide, kijkend naar de opkomende maan, kwam er een wolkje voor het maanlicht glijden, en ‘k dacht, zo is het ook in ons leven gegaan. We waren gelukkig beiden, er was veel vreugde soms verdriet, maar onze liefde leidde, ons door de dalen, met vreugde in ’t verschiet.…

Vluchten over grenzen heen Het eigen huis verlaten Op weg naar een ander, Nieuwer, thuis - Misschien volkomen leeg, Of anders veel te vol Nergens meer veilig Nergens meer thuis - Vogels vliegen in Eeuwig ritme over, De lucht is onaangedaan En kleurt hemelsblauw…

Beide zijn niet meer in leven, alles hebben ze voor mij gedaan. veel liefde hebben ze aan mij gegeven. Ik zie nog hoe ze 's morgens kwamen, nooit apart, maar altijd samen. Het is al wel heel lang geleden, maar het gemis is er nog steeds. Een ander kan ze nooit vervangen, begrijpen ook niet mijn verlangen.…