12988 resultaten.
Bladeren vallen
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 58 Een boom verliest zijn blad,
behoudt zijn diepe wortels,
verliest zijn takken niet.
Een mens verliest zijn jaren,
maar niet zijn wilde haren.
Zoals bladeren niet vallen,
van zijn verbaasde mond.…
[ Het deksel gaat dicht ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 137 Het deksel gaat dicht,
het lijk is weg, eindelijk –
kan ik rondkijken.…
in de plomp
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 153 vetgele knoppen
breken gesteeld tussen blad
de waterspiegel…
Blozen..
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 190 zonneschijnsel
een godsgeschenk
De kleur
van het blad
van bladeren
een stille wenk
van herfstmaanden
nog onbesproken
onvoorspelbaar
de nukken van't weer
De deur....
van winter
op een kier?…
verstoppen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 227 Waar verstopt men zich
Als dat nodig blijkt
Te zijn achter een
Boom of een struik
Verstopt men zich dan
Achter de bladeren
Als een beest verstopt
Men zich dan
Tussen de bladeren
Niet ritselen dan
En stil zijn
Ze zien je niet
Je bent verstopt
Onzichtbaar…
Het verdwenen pad
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 102 het kale struikgewas
nog onbekend
met vallend blad
en het verdwenen pad…
Memento mori
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 110 [Haiku]
het toegangshek knarst
de wind schikt wat bladeren
tussen twee graven…
geheugen
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 625 in mijn geheugen is het net herfst
waarin takken praten met bladeren
traag in het vergane landschap
dat zijn gezicht laat zien
in beeld van zwart blad
waarin ik verdwijn
in een dode vorm van bestaan
de noodlottige glans van denken…
Bladmuziek
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 150 eindelijk weet ik nu
dat ik muziek kan lezen
van ontelbare bladeren
die 't gazon bekleden
vraag mij niet te zingen
van een gedrukte partituur
ik zie wél wat hoog of laag is
en de huppelnootjes
het blad in eigen tuin
vormt een magistraal orkest…
dauwdruppel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 170 Zachtjes glijdt hij van zijn blad
als hij op de grond uiteenspat
en samensmelt met de natuur
is het gedaan met zijn levensduur
bevochtigend het jonge groen
dat begint aan een nieuw seizoen
suéde zachte bladeren
nerven zijn hun aderen
alles is wazig door nevel en mist
dauwdruppel die alles verfrist.…
Het laatste blad
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 106 Wankelend op een uitstekende herfst waar ik hang
te mijmeren en wegdromen over een verleden dat nooit weg
was weggeweest; afgelopen zomer van ratelen, ritselen en zich groen
wentelen in het blauw, mijn glanzende huid waarop alle koelte wordt gevangen.
Dat in de aangrijpende schoonheid van het glooiende
landschap stormen van een woedende wereld…
ademen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 119 van de ene
op de
andere herfst
gooiden we
geen bladeren
in de lucht
herkenden we
de geur van het
vergane blad
klauterden
we niet
over een
omgewaaide
boom op
het pad
zagen we
scheefgegroeide
bomen
het was onze
geschiedenis
die we ademden
van de ene
op de
andere herfst…
Woensdag
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 394 Hijskranen, zand
Een bord en muren
Nieuwbouw
Stegen, lanen
Een kerk en klinkers
Oud centrum
Daartussen: ik
Een huis en een tuin
Overige…
Tussen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 328 tussen strand en duin
en vlakke polders
staat mijn huis
tussen regen en wind
man, kinderen en dieren
heerst familiale sfeer
tussen willen en weten
en nog niet kunnen aanvaarden
regeert pijn
tussen dag en nacht
en lichamelijke aftakkeling
triomfeert een creatieve geest…
waar ooit liefde was
gedicht
2.0 met 490 stemmen 52.908 groen was het gras
bruine vlekken van bladeren
rond de poten
't deerde niet
dat de wind speelde
blad'ren zijn speelwaar
de ezel stond stram
diep
in het groen van het gras
bruine vlekken van bladeren
hij keek
rond en nam zijn kwast
geen pennestreek
een schildersstreek
de liefde in zijn hart
vanuit elke hoek
vloeide op het doek
nat…
mijmering
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 517 tussen bloesem en vallend blad
verwaaid, schijnbaar verloren
schuilen nog tastbare sporen
van vroege kinderjaren
vol onschuldig verlangen
nog heimelijk geloven
in oude verhalen en prille dromen
hunkerend naar geborgenheid
tussen bloesem en vallend blad
in het snel vervlogen leven
is het broze kind…
Herfst
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 122 Het bos was dit jaar vroeg van de partij
Eind maart stonden de bomen reeds te meien
De sneeuwklok was met krokus aan het vrijen
En vogels maakten al een hoop stampei
Nu valt het blad, zo gaan gewoon die dingen
Al bijna tijd om 'Autumn Leaves' te zingen.…
Ruimtelijk
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 248 Dag blad, hoe lig je stil
tussen de regels te zijn
zoals de nacht zich mengt
tussen de sterren.
Ik lees je, schrijf je
met mijn gedachteninkt
pas als ik zeker ben
laat ik je
los.…
Zachter
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 94 Zachter
er leeft weer warmte
tussen oude bladeren
schuilt een kleine bloem
switi lobi…
Vergankelijkheid ( Haiku )
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 456 Het gevallen blad
vertelt ons het verhaal van
Vergankelijkheid…
Herfst
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 460 Hoe gaaf nog
en hoe glad
hoe knap
het kleeft
dat vochtig
lindenblad…
winterwerk
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 373 De lijst is kaal
de grondverf doet zijn taak
zo zet ik alles klaar
om in het voorjaar
alles af te lakken
waneer de vogels weer zingen
tussen de takken
zo groen als gras
leven zoals het is
was.…
Blad
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 153 Zij was een
onbeschreven blad
omdat niemand
de moeite nam
haar te lezen!…
Zuring
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 170 Vergeten tijd ligt achter ons,
in angst baren we het leven,
tussen geboorte en de eindigheid, we
zijn schepen van de hemel en op de zee,
we zijn het ontgonnen land, borelingen
uit de eierstokken van de zon en maan,
schepen worden kleiner, zeilen bollen
minder , blouses minder wit, hét
ontbrekende in volheid moet nog komen,
als in boezem…
Wanneer niemand je hoort
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 397 mijn wachten laat een afdruk na
in de aarde waarop ik sta
het lichaam als een oude eik
mijn benen wortels
slank en rond
na al die jaren ben ik hier
vastgegroeid
in deze grond
en niemand lijkt te horen
wat ik zeg
er hangt een blad
net voor mijn mond…
te vroeg
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 339 ik zie je in gedachte staan
je luistert naar de wind
die spreekt in bomen
herfst in droge bladeren
misschien hoor je van
lente, leven en opnieuw
toch in de winter ben je
teruggekeerd, naar de kale
bomen, ze zeiden niets
en lieten jou begaan
een enkel blad laat los
nog voor de zomer…
Wil het ooit weer wat zijn
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 393 Het is teveel:
De leegte van de bladeren in de winter
Het teveel aan sneeuw dat
onbeschreven de velden
en de wereld uitwist
tot niets
Daar kan ik tot komen; tot niets,
want niets van mijn verlangen
komt meer tot mij
Ik wijs de winter af; de dood;
de stilte, de leegte daarbij
Deze witte winter, dit blanco blad
ik zal haar moeten…
Wonderbaarlijk
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 105 Er drijft een blad in de vijver
natuurlijk het is herfst
je wordt zo herinnerd aan de vergankelijkheid
voor alles is een tijd
de zandloper loopt door
de natuur is in ruste
de dag komt
dat de warmte van de zon
alles wakker schudt
zodat de bomen zich met bladeren tooien
de bloemen zich vorstelijk tonen
en de boer, hij zal de aardappels…
terminale kleuren
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 162 nog blijft de wind
aan takken sleuren
verbergt de aarde
haar aangezicht
onder 't vallend blad
zieltogend hangen
bladeren op half elf
en ik onrustig in mijn stoel
als aan het sterfbed
van een dierbare
zoekend naar tekens weer
verkeerde woorden
de vergankelijkheid opgediend
compleet met garnituur…
Blad voor blad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 345 Ik neem afscheid
van mijn leven
het licht
van zon en maan
van de regen
tikkend op mijn broos bestaan.
Niet meer
aarzelend in de wind
nooit meer zwaaien
naar een spelend kind.
Ik hoef alleen
nog maar te zijn
kan slechts mijn wezen delen.
Ik ben alleen met velen.…