Alle inzendingen over bloemen OR het kleine OR gezien

heb ik jouw ogen gezien ze lieten sterren stralen, in het kleine kind dat lichtgebogen lieve lachjes bood boven dode jaren leefde dat, als zachte troost en warme handen zelfs nu ik je zo verloren ben, groet goud in witte bloemen, eeuwig waar hun naam zich noemt jij en zij bloeien in een ander uur, maar immer mooier dan de eerste dag…

wie heeft er de kleine bugel gezien wie heeft er de grote bugel gezien en wie Gaston met zijne basson Marie-Katelijne Marie-Katerien want dit is geen pavane of geen sarabande meer dit is geen gigue of geen allemande meer en geen wals dat is 'nen charleston 'nen boerecharleston van Gaston op; zijnen basson En wie heeft er de kleine bugel…

Zij leest; haar ziel blijft aan de bladzij hangen. Zij laat zich leiden naar het dromenland, schier ademloos, met vonklend oog en wangen, waarop de blos der rode rozen brandt. O zomerzon! o gloed der minnezangen! Het liedrenboek ontglipt haar blanke hand. Daar heft zij ’t op en drukt, vol wild verlangen, haar rode lippen op de rode band.…

Indien gij weet wat leven is en lijden, en welk een zee van weedom in een traan ligt, laat mij die holle weg in ’t woud vermijden, verg niet, dat ik mijn schreden naar die laan richt! Daar sluipen schimmen rond van vroeger tijden, een geestenheir, doodsbleek in ’t zilvren maanlicht. O laat geen lach die stille plek ontwijden, geen ruwe spot…

tassen vol verdriet worden naar binnen gedragen doch heerst er hier een kalme vrede, serene rust waar slechts nog overblijfselen rusten blijkt de troost groot gezien de verse bloemen…

Mijn kleine dondersteen Ik leef jou met je heerlijke grijze manen gezien in de manen van het riet Mijn innig geliefde hondje…

Ik heb vandaag weer wonderen gezien ze waren klein, maar wel aanwezig ik nam het op in mijn gedachten en het hield mij uren bezig. Ik heb nog bloemen zien bloeien en de vogels nog weer horen zingen vissen zien zwemmen in het water en kinderen vrolijk zien springen.…

ik heb de schaduwkanten lang gezien dacht dat zij het echte leven waren de jeugd werd er al heel vroeg mee omgeven toch speelden wij zon klein geboren mochten wij pas laat de stem verheffen op hun manier gaan overleggen weerstand was hun zekerheid in generaties opgebouwd maar wel in een vooroorlogse tijd wij zochten openheid en…

Haar ogen die dus niet zien Bloem van de strijd Het verlangen van de man - oprecht, toegewijd en eerlijk - dat hoe kleiner, hoe groter, mooier wordt Zij vindt het leuk, mensen verliefd gek en door het Bloem en ruzie zeer dolle heen te maken Plezier dat zij hieraan beleeft gezien de twinkeling in haar ogen…

In het witte licht van blauwe dagen had ik je gezien een tere bloem bloeiend in een wereld van verlangen Onder de hemelboom zag ik je staan Ach, hoe mooi was de stilte van je ogen en ik vroeg : waar ga je heen...…

het lage land sprak verlaten tot een kleine bloem die in haar blaadjes de t.v.gids van gisteren droeg een valse psalm droeg het kleine kind in een vaasje naar de tempel alwaar de dienaar Gods sprak van liefde en hij brak terstond de bloem van haar steeltje…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Ook anderen hebben zijn schoonheid gezien. Een toneelschrijver sprak erover. ‘La dame aux camélias.’ Frans natuurlijk. La dame droeg altijd die bloem. Niet zo netjes naar mijn gevoel. Een witte als ze beschikbaar was en anders een rode. Als je begrijpt wat ik bedoel. Zo leuk, die details, over een bloempje.…

tot de mooiste bloem die in zaad naar een volwassen herfst gaat…

ik heb je bloem gekust de kleur gezien jouw geur genoten jij bent mijn eenling in de wei zag je zeldzaam vrij met jou ontdekte ik het leven jij geeft me wat ik bijna was vergeten het kind in mij is weer ontwaakt speelt graag met jou en blaakt van levenslust ik heb je echt gekust daar in die groene wei bloeit ook een bloem…

Wanneer heb ik je glimlach nog gezien hoelang is het al verloren tijd ? Wanneer zal ooit de dag eens komen dat je zegt dat het je spijt. Je leeft al lang je eigen leven het mijne doet er dan niet toe. Je ziet niet de tranen in m'n ogen, ik ben aan 't eind en o, zo moe.…

Ik heb vandaag iets moois gezien bloeiende tulpen en een vlinder gele narcissen in kleine perkjes en overal spelende kinderen. Een blauwe lucht met soms een wolkje daar tussendoor een stralende zon vogels hoorde ik hun wijsje zingen en ik genoot zoveel als ik kon.…

ik ben de pelgrim der voorlaatste dagen nog even dan is het gebeurd is alles onherstelbaar gedeponeerd alleen de laatste dag is wat ons rest die draag ik over aan wie maar wil want ik heb het gehad ik heb het wel gezien h.…

Vergeefs begeerde zekerheden, beroofd het hart van een nauwe vrede van de brug af heeft dit geen gewicht als die is opgehaald, is dat met een rede, het herkent de vele vormen, argeloos is het vergezicht, het speelt met troebel water, er was geen verleden meer, maar ook geen later, een oneindig spel verbindt de tijd, maakt zich meester…

Ik had Praag gezien, beregezellig, de bus is met mij aan boord van een hoge brug te pletter gevallen. Alle smurfen dood.…

Al speurend langs mijn lijf, ben tenslotte een normaal wijf, zijn er dingen meer dan genoeg, die me verbazen, niet laat, eerder vroeg. Begin bij mijn tenen, langs hielen omhoog, mijn kuiten, knietjes, dijen, zijn in de loop der jaren flink gaan uitdijen. De grilligheden van het leven, zeg maar. Bij mijn billen aangekomen, die ik…

Ik luister En zie Hoor en zie Jou echt Nu moet Ik mijzelf Ook gaan Horen en zien Wil nu gaan Luisteren Naar mezelf De pijn En de wonden In mijzelf Vragen nu Om mijn aandacht Wil jij Af en toe Ook naar mij Luisteren?…

En, heb je de kleur van de herfst gezien in vijvers en in het water van de grachten? Oh, hoe heb ik op U gehoopt en nooit misschien Heiland, om bij U te verkeren toen ik verlaten werd in donkere nachten Heb je de trek van de ganzen gezien zo hoog in de lucht en dat zij gakkend zingen?…

Op hoge duinen, wiegend helmgras en een zee van kleine bloemen.…

Denkend, dit komt van een buur, zegt die, nee hoor veels te duur en ik denk verder wie oh wie, schenkt me bloemen op deze ( eerst) nare dag? Een berichtje naar een andere buur, brengt de oplossing wanneer ik app, heb jij die bloemen bij me neergezet?…

Oktober strooit, bij wind en vlagen, De gele blaadren langs de grond; Reeds koud en huivrig zijn de dagen, En vliegt gij, Zwaluw! hier nog rond? o Vlucht, geliefde! vlucht dees streken, Door al uw zustren reeds ontweken; Zet u in betere oorden neer, De lente is hier al lang verdwenen, De lieve zomer ook is henen, Hier zijn geen schone dagen…

Dat mag niet, zei de jonge gast, met 'n glimlach om z'n mond stel dat iedereen hier plukte, op dit kleine stukje grond? Ze keek 'm aan en zei toen zacht: ik pluk ze voor m'n man z'n graf, heb geen geld om bloemen te kopen dus moet ik hier wel plukken toch? Want met lege handen naar het graf, dat kan niet, is een straf!…

opgesloten… vind ik niets voor mij dus laat me los, maak me vrij ik wil stoeien op de groene wei met mijn soortgenootjes: de honingbij ik ruik de planten en de bloemen maar zit gevangen in mijn korf mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen och, wat vind ik dit ellendig grof want alle bloemen wil ik kussen ik wil vliegen, ik wil brommen zie…

De mensen ogen blij, blijer dan met de kou gelukkiger met nu, de zon stappen we allemaal de paden op- de lanen in op gepaste afstand dat wel langs de velden met: De tere mooie bloemen!…

Ik ben mijzelf verloren Op een doordeweekse dag Ik had me nog geschoren En ik droeg ook zelfs een lach Ik had mijn leren jas aan En alles op een rijtje Ik zou een blokje om gaan Of even naar mijn meidje Maar ergens halverwege Is het het toch misgegaan Van moeheid neergezegen Ben ik niet meer opgestaan Wie ziet in mij nog waarde Het…