25054 resultaten.
De witte waterlelie
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 362 In zachte zomernachten
ligt stil te dromen…
de witte waterlelie
op haar groene bed
haar kelk devoot gesloten
die op het eerste zonlicht wacht
wazig schijnt de maan
over de donkere vijvervlakte
stil en heel verwonderd
wacht ze ...
tot de morgen daagt
haar hartje met goud bestraald…
Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.039 Ik zag de hemel nieuw en nieuw de aarde,
want d' eerste schepping was voorbijgegaan
er was geen zee- haar dreigen is gedaan,
nu onze God het koningschap aanvaardde.
En uit de hemel zag ik nederdalen
de heil'ge stad, een nieuw Jeruzalem,
als bruid getooid voor haren man door hem
wiens gramschap brandd' in zeven gouden schalen.
En 'k hoorde…
In het licht van Mei
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 652 Ik wil in het azuur van je ogen
als een waterlelie
open je handen en strek
al je haartjes naar de toppen
van al onze wolkenloze gedachten.
Ik wil op het punt
dat de arend zich neervlijt
in het hart van je borst
luisteren naar de stroom
van vurige waterkolken.…
Stil begrijpen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 101 De goudvis schuilt onder de
waterlelie.
Ik adem langzaam.
Ik zit met haar aan de oever
van een rivier,
in mijn hand een beker wijn.
Het water stroomt,en stroomt,
en stroomt,… Een roofvogel tekent
weidse cirkels in het luchtruim.
Onder hem de kale rotsen,stille getuigen
van iets ontastbaars.…
een soort sonnet
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.043 En als het zo stil wordt, ’s avonds
dat de bomen niet meer ruisen
dan weten we God fluistert
zachter dan anders
En als tenslotte niets meer ritselt
geen krekels meer, geen kikkers meer
het drijvend blad van de waterlelie zwijgt
dan weten wij dat we geheimen zijn
dat wij niet mogen zijn
maar zijn.…
Witte waterlelie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.835 neer
Met open ogen staart ze
tot de ondergaande zon
lokkend op haar wacht
ze vouwt devoot haar
blad’ren toe
"het daglicht maakte
mij zo moe"
klinkt ijl nog in de nacht
Aan de stille waterkant
in het schijnsel van de maan
strekken handen zich vertwijfeld uit
om de schone bloem te plukken
wat niet wil lukken want
de kleine witte waterlelie…
Blues van Boven
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.094 'k Was thuis, las krant met radio aan
't Nieuws deed even alles bitter smaken
Diep In Mijn Hart, weet ik: natuurlijk,
't Gebeurt
'n Blues-legende's tijd is gekomen
Leeft voort in zijn muziek
Blijft harten raken
Met Een Beetje Verliefd, bekend bij jong en oud
Amor, Amor, Amor en Ik Meen Het
'n Vriend was Hazes met zijn muziek voor velen…
Kleinburgerlijkheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 127 Van onder naar boven
En van boven weer naar onder
Je zult altijd blijven steken…
boven het duin
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 298 ik kijk al dagen naar de lucht
en de indruk om aanwezig te zijn
wijkt verder terug
wanneer de ene wolk
de andere wordt, op weg naar
het westen
het is duidelijk, zeg ik
met droefheid in mijn stem
op het moment
dat mijn lange wapperende sjaal
de wind verliest
dat als straks de horizon komt
ik zal verdwijnen in het vergeten…
Boven de taalgrens
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 152 Toch weer dezelfde clichés te
vinden en de woorden goed te
praten om vergankelijke gedichten
te vullen die kennelijk zijn zoek
geraakt, boven de taalgrens waar alles
ijl is, vrij te ademen soms in oeverloze
regels die geen twijfel overlaten.
“Soms dicht een vers zichzelf en
soms slaat de dichter dicht ”
Pama…
mogen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 hoogmogenden
zijn de baas
over laagmogenden
die mogen niks
die van boven
kunnen niks…
Wat onder is, komt boven
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 228 Iedere zucht
wordt breed uitgemeten
in een te nauwe context
Peinzend
schrijf ik “ zelfbezinning “
in ledige hoofden
Hun woorden schreeuwen
op de blinde muur
die zij steen voor steen bouwen,
liefdeloos
Zij donderen
als jaloezie hen messcherp souffleert
en zij zachtmoedigheid verwoesten
Als kleinzerige dwazen
verbranden zij…
Het groeit me boven het hoofd
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 356 Het groeit me
boven het hoofd,
het wordt me
wat teveel,
was me
ooit beloofd
dat iets
makkelijk zou gaan?
Het groeit me
boven de kop,
ik loop, kijk omhoog,
de zon aan de ene kant,
de regenboog
aan de andere,
terwijl ik
in de regen loop,
denk ik:
er gebeuren
wonderen!…
Snorkelen
gedicht
2.0 met 44 stemmen 10.248 Half in de zee, half in de lucht, gedragen
een schoorsteen op en naar beneden kijken
vragende vingers van de waterplanten.
Kont in de lucht, rug naar de wolken
voeten met vinnen, hun gelijke lijken
maar hemellichaam blijken in den hoge
voor stille vissen, bezig er te zijn
glad rond de graten, ogen altijd open
en geen benul van het immense…
Over onderste boven.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 142 Je staat verstomd
als het onderste boven komt.
Niets zal blijken
nog te lijken,
verdomt.
Maar nu, als de donder,
het bovenste maar weer onder.…
Met de wortels naar boven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 166 boven gezocht,
Vormen een opnieuw geboren
Boom die bovengronds naar
Nieuw leven reikt…
Over onderste boven.
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 299 Ook al zie je alles nu onderste boven
Zelf ben je er niet van onderste boven.…
Boven op de Domtoren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 106 Boven op de Domtoren biedt een blik
op stad's culturele leven een impressie
van Utrecht's wording door de eeuwen
heen. Vestigde zich het belang van het
eeuwig weten; en bouwde zich
een universiteit in steen.
Boven op de Domtoren biedt zich de
belichting op de nieuwe tijd.…
Een wonder komt van boven
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 199 Een wonder komt van boven.
Het zegent de handen van
hen die werken aan genezing
in het overwinnen van een ziekte
in de strijd. Zonder angst kan
een lijder erop vertrouwen dat
zijn lijden wordt doorbroken
mettertijd.…
De weg naar boven
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 118 De weg naar boven is de weg
naar God. Ambitie is hiermee
een gebed met eerbied beleden.
Met compassie sport voor sport
wordt hiermee de weg naar
vergeving betreden.
In een simpel gebed vraagt men
niet om meer; maar denkt men aan
het lijden van de heer.
Denkt men aan het ruwhouten kruis.
In een gebed bij een ieder thuis.…
Boven op de kerktoren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 72 Boven op de kerktoren
kijk ik op de huizen neer.
En draai op mijn hoge plekje
in de rondte telkens weer.
Veel mensen zie ik lopen
in de straten her en der.
En ik zie ook andere torens
aan de horizon heel ver.
Ik waai met alle winden
Maar ach, tot mijn groot verdriet,
ook al ben ik dan een vogel,
vliegen kan ik helaas niet.…
De Heische Beemd - tanka
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63 Donkere kruinen
breken de gloed van de zon.
De Heische Beemd bloeit.
Licht richt de korenbloem op.
Stilte én gezang alom.…
Lente
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 138 het vroege morgenlicht
de ochtend breekt aan
wachtend op de zon
de tijd spreidt zijn mantel uit
met blauwe heldere kleuren
het gras zacht en vochtig
fauna en flora komen tot leven
en verfraaien het mooie bos
stadsparkjes geven hun kleur en geur af
aan de waterkant de waterlelie
wit als de maan een hart geel als de ochtendzon
de…
's Morgens op het witte laken
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.819 's Morgens op het witte laken
doet er een gelaat ontwaken --
dat ligt daar als een waterlelie
op een golf water, op de peluw.
's Middags loopt ze in het bos te schijnen,
haar ogen tussen bladen als twee kleine
vuurjuwelen, kijkend in een laan --
bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan.…
Een meisje
poëzie
3.0 met 10 stemmen 5.112 's Morgens op het witte laken
doet er een gelaat ontwaken -
dat ligt daar als een waterlelie
op een golf water, op de peluw.
's Middags loopt ze in het bos te schijnen,
haar ogen tussen bladen als twee kleine
vuurjuwelen, kijkend in een laan -
bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan.…
Waterlelieknop
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 379 Bladeren stil gevouwen
als hoeders rond het hart
dat schuchter is in opengaan
want alles wat mooi bloeide
dreef weg uit haar bestaan
Zij zag de bloemen driften
met sterke stromen mee
waar ze in ondergingen
gekneusd,verwelkt.., passé
Nu vreest zij het ontluiken
hoewel ze naar ’t zonlicht snakt
en heeft de angst voor ‘t vergaan
haar eenzaam…
Waterlelieknop
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 241 Bladeren stil gevouwen
als hoeders rond het hart
dat schuchter is in opengaan
want alles wat mooi bloeide
dreef weg uit haar bestaan
Zij zag de bloemen driften
met sterke stromen mee
waar ze in ondergingen
gekneusd,verwelkt.., passé
Nu vreest zij het ontluiken
hoewel ze naar ’t zonlicht snakt
en heeft de angst voor ‘t vergaan
haar eenzaam…
levendige waterlelies
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 243 op de rails stilstaand tussen den haag en leiden
kreeg ik witte waterlelies in beeld
vast omlijnd wat voor exacte opname danig scheelt
ze schieten voorbij aan treinen die nog rijden
zonder gelegenheid ze te ruiken
hoorde ik geen libellen gonzen
en zag al evenmin kikkers duiken
om van leliebladen af te plonzen
ik dacht sta je hier met fiets…
Meer van boven
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 98 ik voelde
je hand vol
zachte dromen
ze volgde de
rand tussen
haar en huid
ze sprak met
alle haren
over het
gezamenlijk
ervaren van de
nieuwe coupe
je vertelde
dat ik lachte
op de schattige
manier van
rust en totale
ontspanning
ogen gesloten
handjes half
open in de
verwachting
van nog meer
van boven…
Maar boven alles...
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.254 in het duister, met de schemering van straatverlichting op je gezicht
Al kan ik me het leven zonder jou niet meer voorstellen
ben je er nu niet om me wakker te kussen en om mijn verdriet te sussen
Jij bent iets onverklaarbaars en iets waar woorden alleen maar voor kunnen tekortschieten
het meest intense gevoel en de vurigste aanraking
maar boven…