Netgedichten

netgedicht (nr. 37.357):

Boven de taalgrens

Tergend langzaam worden
gedachten weer begaanbaar,
verbleken metaforen in de tijd,
zwerven purper deeltjes taal
in kortstondige regenbogen,
gekastijd door toevalligheid,
kwinkslagen schieten droom –
kastelen aan flarden, associaties
van herinneringen uit het niets en
uit wollige kluwens van overtal
en hernieuwde nalatigheid.

Toch weer dezelfde clichés te
vinden en de woorden goed te
praten om vergankelijke gedichten
te vullen die kennelijk zijn zoek
geraakt, boven de taalgrens waar alles
ijl is, vrij te ademen soms in oeverloze
regels die geen twijfel overlaten.

“Soms dicht een vers zichzelf en
soms slaat de dichter dicht ”

Pama

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 26 januari 2011

pebmartens

kpnmail.nl

Geplaatst in de categorie: taal

Boven

de taalgrens

3.4 met 7 stemmen

259

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Agnes, 14 jaar geleden

Mooie gedachten dichten zichzelf tot beeldende regels. Weer met plezier gelezen.

Jos, 14 jaar geleden

Gedichten of taal gaan hun eigen weg, laten zich niet door het individu weerhouden. Mooi gedicht.

Harry, 14 jaar geleden

De taalgrens is ongelimiteerd, maar we blijven gebonden aan persoonlijke vermogens. Mooi uitgebeeld.

jan haak, 14 jaar geleden

Als ademen in ijle lucht zo kan een gedicht ontstaan.

kerima ellouise , 14 jaar geleden

vrij te ademen boven de taalgrens...mooi Pama!

Marije Hendrikx, 14 jaar geleden

Waar gedachten stilaan weer begaanbaar worden
heeft dit schitterende vers zichzelf gedicht.

Henk Knibbeler, 14 jaar geleden

waar ligt de taalgrens Paul? poëzie laat zich niet vangen door grenzen aan te geven en metaforen dood te slaan, dichters gebruiken ze al eeuwen. ik las Campert vandaag in zijn gedichtendagbundeltje, een mooier voorbeeld kun je niet vinden,toch? ;)

Geef je reactie op deze inzending: