8462 resultaten.
bronnen en barsten
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 253 jezelf nabij
maar soms
houd ik op met leven
zet de wereld stil
en het geluid uit
zoek onderdak
om de ongelijkheid in mij
tegen de grond te drukken
of wens een vogel
die ik van buiten kan leren
en in mijn buik trekken
tot het schrijven, aangetast
door de tweestrijd, een landschap
neerlegt
in het diepe van de lucht
en in de bronnen…
Barsten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 515 herschreef
in de scherven
van een leven
dat nooit compleet
het jouwe is geweest
bevend
bang voor wat je vinden zal
raap je in tranen
bijeen
wat van jou
aan nieuwe delen
tussen d'oude brokken
over bleef
en met doorleefde waarden
van weleer
als helende korsten
verzachtend
over steeds terugkerende
nieuwe wonden
leer je leven
met
de barsten…
Tussen Broca en Wernicke
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 902 kraken
transparant vloeit kwabbenvocht
door minuscule spleetjes
links en rechts
het watert in het hoofd
morgen vloeien
alle kleuren rood
magenta, scharlaken of gewoon
bloedrood
ik ga niet dood, nog niet
mijn hersenen kraken
zwellen mega groot
verdrukken groeven wetenschap
ik weet niet meer
ga ik nu wel of toch
niet dood
Ach, barst…
Onstuimig
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 105 Onstuimig in bloei
het land barst uit zijn voegen
de zon op zijn helst
de koeien van de hand Gods
geschapen en maar grazen…
barst
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 71 een barst in de
liefde bijvoorbeeld
is geen vloek ze
schijnt slechts licht
op wat we proberen
te vergeten
ze legt onze
breekbaarheid bloot
zonder ons te willen
breken een barst
is geen vloek tot we
haar geweld aandoen…
barst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 precies daar
op de scheidslijn van
kunnen en willen
gloeit de rode draad
in volledig bewust
aanwezig zijn
het sust geen geweten
vergeten daden vragen
toch hun tol
goedschiks of kwaad gedacht
bij elkaar gebracht
voelt alles als de diepte
van een grove barst,
traag en vol
met voeten in aarde
wars van wat je wilt
gilt het gemoed…
nieuwe hobby
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 416 emotionele archeologie
maar de bronnen
die ik aanboor
zijn zo krachtig
en zo diep,
dat ik huiver.
na jaren
vind ik mezelf terug
gestold
naast de honden
van Pompeii…
Opgedroogde bronnen,
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 273 niet te temmen, gebrand in het
eelt van elke hand om zich in
zijn eenzame pad te keren tegen
de ideologieën van de door de
goden geteisterd land, waagde
het zich tegen blinde macht
te weren al sinds jaar en dag,
zag het gistend vat van onmacht,
kon het onrecht niet bezweren,
hoop bleef over om uit dat weinig
van de opgedroogde bronnen…
Nevelig?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 is beschreven
uit liefde van de stof
gedachten anders gevormd
gebundelde ziele
rust om in te schuilen
watervleugels uit
nevels onvoltooide verhalen
soms hoopvol
soms ontluisterend
fantasie onwrikbaar, alleen
verleid door zwaartekracht,
transparante mantels om
zwarte aarde te verruilen
kiemkracht te herhalen, uit
opwellende bronnen…
barsten
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 448 een flinterdun laagje vernis
product van mijn verstand
vormt een zwakke bescherming
emoties vreten het aan
onverwacht en onstuitbaar
barsten ze uit
in tranen
in woorden
in kleur
in slapeloze uren…
De barst
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 571 Golven van lente door de lucht
Verlichten mijn geest en hart
Een vlaag als een lange zucht
Een oude gestalte deelt mijn smart
Ik lees de woorden van een Spanjaard
Schakel over naar de Italiaan
Van liefde in de boomgaard
Naar woorden die reeds era’s bestaan
Vluchtig zijn de woorden
Vergankelijk is de trouw
Eeuwig is de ziel
Die barst daar…
Barst
gedicht
4.0 met 134 stemmen 20.224 Uit een voorbijgaand raam
kiert vaag een naam
word ik geroepen?
Wie, denk ik,
woekerend met heden en verleden.
Terwijl een glazenwasser
stuurs rechtlijnig lapt,
ik onder ladders stap,
gloort onverwacht
jouw stem weer op
en snerpt. Het raam
versplintert barstens
tot de randen
Ik sta versteend en voel
opnieuw de splinters branden.…
Barst
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 407 spiegelde licht
half doorzichtig
zag hij zich getekend
als volleerd figurant
transparant naast
een langbenige schone
met wenkende ogen
slechts gescheiden
door een breuk
ze verbeeldde meer
dan het tijdelijk verdrijven
van zijn alleenzaamheid
maar hij
was al gehard
door opgeloste
fata morgana’s
en knipoogde
alleen
naar de barst…
Een barst
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 275 gebarsten
druppels blijdschap
vloeien traag voelbaar
sijpelend weg
het glas eens
zo helder van klank
is dof geworden
kan de wijn niet meer omvatten,
die door de scheuren
weggelopen is.
door de spleten
dringt de wijn
de droesem blijft
dit sterven doet geen pijn…
Bárst
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 225 .
---------
'N dubbel paspoort mag van Geert niet mögen
Dus zit de eerste barst al in het glas
Terwijl de sfeer gewoon geweldig was
'T is alweer bijna klaar met dat gedögen
Ons land gaat naar de klöten en de reden?
We worden overspoeld door massa's Zweden.…
Barst
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 85 technisch is dit een muur
die ruimte doet splijten
in binnen en buiten
hoewel niet van steen
is de vrijheid gevangen
in gedachten achter ruiten…
Barst!
snelsonnet
4.0 met 15 stemmen 128 basale barsten bieden zich braaf aan
te hoog gegrepen lieve tractorschat
je stuurt, maar raakt verdraaid snel van het pad
je ligt straks op je Tweedekamergat
ook politiek bedrijven is een baan
maar ach met wachtgeld kan je blijven gaan……
Oorsprong
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 382 rivieren zingen
uit eeuwenoude bronnen
forellen springen…
Niet meer
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 501 Barsten zijn haar littekens van herinneringen
die in elke stilte bloeden.
En haar wakende gedachten laten vervagen
in eenzame mijmeringen
over liefdes die geen liefde vroegen maar
gevonden leugens
en illusies die altijd barsten
als ze weer viel
in de leegte
die geen schaduw
wilde zijn.…
Werkwoorden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 139 Nee, niet dromen, dansen of zweven
- jargon voor vastgelopen dichters -
maar woorden waar aan gewerkt
moet worden
hakken, breken en priemen
dwars door weke harten en loze gedachten
bloed moet stromen
rijkelijk vloeien soms
schrijven is krassen
botten kraken en in vlees snijden
rake woorden vinden
die striemen en schrijnen
als open wonden…
Zeven bronnen,
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 190 Zoek mijn mond niet
op jouw lippen, zoek
de vreemdeling voor
een gesloten poort, er
vloeit water waar licht
in gloort, in zeven dagen
waarin ik niet kon wachten
op de zeven warme harten
met ons bruisend bloed,
ontsponnen in zeven
dromen in zovele tranen
van zeven rozen, één voor
alle nachten gekozen,
ruisend langs dezelfde…
Bronnen van angst
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 204 Het ondoorgrondelijke.
Het onbegrijpelijke.
Het ongeneeslijke.
Het onbereikbare.
Het onwezenlijke.
Het onnoembare.
Het gewetenloze.
Het onmeetbare.
Het onzichtbare.
Het ongrijpbare.
Het onhaalbare.
Het grenzeloze.
Het bandeloze.
Het onzeglijke.
Het normloze.
Het ontelbare.
Het oeverloze.
Het zelveloze.
Het zedeloze.
Het radeloze.…
Troost
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 2.914 Waar kleurrijke bronnen
zich openbaren
en eeuwige rust
de gemoederen sust,
wordt het einde
een nieuw begin.…
Vonkelt er een straal der zonne
poëzie
4.0 met 3 stemmen 239 Hebt ge, kind, de straal der minne,
‘k voel in mijne ziel en zinnen,
d’eeuwige bronne voor u rinnen:
liefde, liefde zoet!…
ergernis
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 954 Ik erger me soms te barsten
aan ongenode gasten
een aanslag op mijn zinnen
nimmer zal men mij winnen
als ik mòet beminnen
Ik erger me soms te barsten
aan ongenode gasten
als men wil beweren
mij zò te kunnen leren
hoe te proeven, ruiken, tasten,
dan kan men van mij barsten!…
Poort
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 83 De poort
naar liefhebben
staat open
Het landschap
van je lijf
mij nog onbekend
Je huid
met bronnen
hoogten, laagten
Wie... heeft ze
met oog en vingers
al verkend?…
Als het kleed van eucalypta
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 128 Boven de bergen
zijn de
wateren diep en zwart
als het
kleed van eucalypta
die zich
vasthoud aan de heksenbezem
op de vlucht haast ze zich
weg
voor de donder
en het brullen van de leeuw
vloeien bronnen naar
beken midden in
de bergen
lessen wilde ezels
hun dorst
nachtegalen zingen
in bomen…
Ontsproten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46 Lopend door de vlakte
mijn wol onder de arm
met wind door de oren
waar de ogen niet stuiten
lezend door de woorden
mijn ziel zelfs bij de hand
met letters door de ogen
waar mijn geest kan gaan
leven is er nog ongekend
gewortelde starre staken
in weer en wind bewogen
mijn passen doen stokken
prozaische droge indruk
stille bronnen in…
Imbolc II
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 54 wellen weer,
koude winterwonden helen,
de bronnen stromen weer
over van levenslust.…
Waarheid
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.054 Bij een hemelreine bronne,
Eer zij 't groene dal bespoelt,
Heb ik dromende eens gezeten,
En mijn hete dorst gekoeld.
'k Heb het dal doorlopen later,
En gezocht de blanke vliet;
'k Vond er menig klare water,
Maar mijn bronne vond ik niet.…