Ontsproten
Lopend door de vlakte
mijn wol onder de arm
met wind door de oren
waar de ogen niet stuiten
lezend door de woorden
mijn ziel zelfs bij de hand
met letters door de ogen
waar mijn geest kan gaan
leven is er nog ongekend
gewortelde starre staken
in weer en wind bewogen
mijn passen doen stokken
prozaische droge indruk
stille bronnen in teksten
trekken geestelijke voren
in bloeiend letterlijk leven
ongeacht onspruit zich
knoppen markeren lust
met weerkerende ogen
in welke kleur om ’t even.
Zie ook: http://www.snarf-art.com
Schrijver: Frans Veenhoven, 11 april 2018
Geplaatst in de categorie: filosofie