Alle inzendingen over brug

"We kijken allen van dezelfde brug, maar we hebben niet eenzelfde horizon “ Seneca…

. met voeten in stoppelriet buigt zij haar geschaafde rug over het water voor jou en mij .…

de brug zien en hem wegdenken aan de overkant een wuivende vriend zonder telefoon zonder adres weg als je je omdraait buigen het water zien en weg denken dan vissen nummeren en opbergen niet de vriend vergeten maar meenemen en begraven diep in het zand je door een ander laten dragen nieuwe vriend kiezen…

Mocht mijn eigen keuzes niet maken er was een vaste stramien Zo hoorde het te zijn mijn leven was gebonden Dit ben jij dit ben ik Ernstig Was jij  Jij was niet vrij Zag in de vrijheid een duivel Je moest Luisteren verantwoordelijkheid Nemen, Na lang vechten heb ik mij van die ketens Bevrijd Er kwam ruimte Om te denken Ik wilde een brug…

we liepen over de brug die stortte in, er was geen weg terug.…

ik loop en wandel over de brug onder mij is niks dan duize- ligheid.…

Brug over water verzonken weerspiegeling landschap in wording…

De zwarte zwanen zwemmen op de wateren van de Brugse reien.…

Zij was de brug van haar verleden Naar die van mij. Eén pijler is die brug al kwijt en als de tweede ook verdwijnt dan is ook mijn verleden toch echt verleden tijd…

Nog was het geen brug maar de pijlers stonden er al als kruisbogen die elkander zouden vinden…

De brug was geslagen De dialoog hervat Jammer van die twee voortanden…

Met elf op de brug. Lentezon op ons gezicht. We lachen de toekomst in.…

een gebaar een teken een groet een brug naar elkaar om over te steken als ‘t moet…

Om niet de brug te zien Het grauw en gretig grijs Het snel maar gaan en terug Ging ik naar rechts nog voor de brug en nam de dijk tot andere tint mijn blik toen trof nog grijs maar dieper van beweging de stad met kloeke toren gleed langzaam tussen zwerk en water een huivering zou dit het eind… en morgen bij ‘t ontwaken geen ‘Bommel…

De Aarde kleurt weer Rood, door hen die liefhebben een brug te ver is!…

Zij noemt straten straat, maar kent geen brug, en kent geen -- doodlopende weg.…

een brug is opgehaald de overkant schier onbereikbaar de dood binnen handbereik…

De brug trillend als weer een trein zacht glijdend over de ijzers nog lang geen verroeste glorie bij het verlaten van de stad verbinding zoekt met de provincie.…

Op de lange brug zie je dat het langzaam opentrekt. Eindeloos ver is de hevige mist, het maakt je onzeker. Een waas voor je ogen. Een sluier van mist omtrekt de kleine wereld. De route ligt in het verborgen einde van de onbekende brug. In stilte heb je de mist nog nooit zo beleefd.…

het kanaal bij de witte brug vaders favoriete stekkie daar ving hij walvissen voor Madurodam…

Dit is de winter je kijkt er zo dwars doorheen klaar zijn de grachten er is geen brug die er aan zou denken te verzuchten…

Vanaf hoge brug zie ik het diepe water kniehoog kajaks dragen…

Zie de brug. De moed. Zie het tegendeel. De overkant.…

Drie bogen één brug twee witte zwanen drijven in het spiegelglad…

het kanaal bij de witte brug vaders favoriete stekkie daar ving hij walvissen voor Madurodam…

De bomen op de brug verbinden met uiteenlopende gevoelens wat zich niet spiegelen wil in verwijlen: een kruisbestuiving op het netvlies.…

Twee broers uit een Amerikaanse stad Waren een ijzerhandel begonnen Dus hadden ze iets ludieks verzonnen En gingen met z’n beiden ’s nachts op pad De brug demonteren ging op zich wel vlug Maar dat wordt ook bedoeld met een “ophaalbrug” …Twee broers zijn in de Verenigde Staten aangeklaagd voor het stelen van een brug. ze verkochten het…

Een brug van letters en woorden naar zin en betekenis die een ander in teksten wist te vangen en die jij mocht betreden. De brug ligt er wel, maar jij moet erover: als je wil tenminste, als je wil.…

Ik vlieg in gedachten met de wind, ‘k zwaai omhoog, voel me even weer kind, ‘k vlieg om de Eiffeltoren langs de Erasmus brug ‘k vlieg met de wind tot de brug horen laat, dat hij eventjes voor wat scheepjes open gaat, de bel klinkt doordringend ik open mijn ogen, de nacht is opnieuw weer voorbijgevlogen.…

Ik ging naar Bommel om de brug te zien. Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden die elkaar vroeger schenen te vermijden, worden weer buren. Een minuut of tien dat ik daar lag, in 't gras, mijn thee gedronken, mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd - laat mij daar midden uit de oneindigheid een stem vernemen dat mijn oren klonken.…