Alle inzendingen over buigt

En buigt nog dieper dieperst neer wat hij ooit mocht zijn geweest zeker is hij het nu niet meer.…

De ziel, bevrijd van angsten, rekt haar leden: zij ademt lichter, immers zij vertrouwt: zij buigt zich heen over haar eigen vrede als naar een hemel, die inwendig blauwt.…

bomen en nimphen moeder natuur verbeeldt traag de ruwere vorm oude schors buigt rond stammen gevoed door de bron der jeugd…

zij buigt diep, zijgt ineen. En dan... prachtig. Ook merels doen het, kort maar krachtig.…

glas buigt in sierlijke lijnen neigt naar boven reikt aan licht verliest zich hemel rakend in ijle kwetsbaarheid transparantie weerspiegelt eeuwige schoonheid…

de zon in je handen dragen tot de einder buigt het zwerk verschroeit je hoofd geen aanstoot neemt aan gedonder van zwarte gaten en wat de dag niet bracht vermag de nacht…

De volle halm buigt needrig 't hoofd; De lege steekt het trots naar boven.…

Haar rode wangen en schitterende ogen houden zijn blik gevangen bevallig buigt zij zich voorover zijdezachte haren beroeren zijn wangen vol van liefde ontwaakt zijn verlangen…

Door de tijd getekend sleept ze traag zich voort verschuilt zich achter vormen die ondoorlaatbaar zijn Krachtige vingers nemen groteske vormen aan een veldslag is gewonnen als de zon zich buigt…

Ik zie je stralen Mijn blikt ankert buigt zwenkt Jij fier groen Vijf kanten steel draagt je scherm geel open tuurt de hemel…

er ligt een vogel in het gras, de vleugels glanzen nog rond zijn gebroken lijf een enkele madelief buigt stil in afscheid als respect voor het gedane, als de eeuwigheid van nooit voltooid…

ze wandelt door het lage land langs grijze rivieren waar vergetelheid in verzen samenstroomt meanderend door uitgesleten tijd buigt de wind hen heen en weer…

De god, de vader en de zoon Hoezo werden we dat gewoon De moeder, dochter, de godin Van alle leven het begin De kerk die emancipeert Hoog tijd dat het tij eind'lijk keert!…

ik krijt mijzelve aan mijn hart verplicht ik kwijt gevoelens, vis achter net, gedicht is net niet wat het moest zijn maar blijf vooral hangen, aan de lijn misschien buigt de schaal onder mijn gewicht…

Wanneer een Tbs’er spijt betuigt En daarvoor smekend op de knieën gaat Dan krijgt hij het beslist al snel te kwaad Het slot zorgt dat hij dan voor altijd buigt Hij wil veel liever in zijn broek een stok Maar daardoor is hij toch de zondebok?…

Meisje in al Je eenvoud Zorgvuldig door De Eeuwige uitverkoren Krijgt een boodschap Die te groot is Om in een keer Te bevatten - Je buigt je hoofd Voor het grote licht Dat komen zal, en Stemt in al Je eenvoud in Met woorden die Groter zijn dan jezelf…

Hij buigt heet ons welkom.... de deur scharniert De rode loper voor ons uitgerold worden we gevierd? De straat nog morgenstil het terras kiert... Wij zijn de vroegste gasten de tafels zonder kaart of bloemen.…

als ik een boom met mijn handen zou willen schudden zou ik het niet kunnen maar de storm buigt hem waarheen hij wil wij allen worden het ergst door onzichtbare handen gebogen en gepijnigd ik geloof niet dat mijn lot een brug bouwt naar vreedzamer tijden…

De lach verbeten tot een grimas grijnst naar stekels en grijze krullen gebeten door de jaren snijden tanden de tijd in wat ooit een wasbord was ooit was ik hem nu ben ik mij het kind speelt verstoppertje de oude boom buigt…

Heel simpel Ik pimpel Mijn nacht naar morgen Verdrink de zorgen Geen zoenoffer Ik duik in mijn koffer Rechtvaardig mijn slaap Met welgemeende gaap Want, wederom Heb ik u gelezen Recht buigt krom Bewering onbewezen…

ik schuif mijn hoofd vitrages uiteen een wereld wolkt en regent tranen de straat nat het wenen gaat onverdroten voort ik kijk vanuit mijn raam glimmend en klinkerend de roos buigt…

Vat geen kou als je ruggengraat buigt in wind uit alle streken en wacht op de passaat die afscheid neemt van alle tropenjaren in alle opzichten heb je gegeven wat je kon en verwaaien dure plichten noem mij je meeneemprijs.…

Een god van ginds is dood gevallen uit de schedel van de hemel In de verschrikking en de ondergang in de wanhoop en verlatenheid zal misschien de nieuwe god oprijzen uit de diepten in mij Misschien ja, want de aarde is voor mij bed en echtgenote en de wereld buigt zich…

Wie op het schoolplein voor de pesters juicht Zal men maar zelden strafwerk toebedelen Terwijl (zoals het helen leidt tot stelen) Zo'n pester voor gejuich altijd weer buigt Een voetbalbond die optreedt tegen koren Is dus niet vreemd. Maar domweg naar behoren…

fantoompijn voelt mijn rechterhand zoekend om zich heen is zo vertrouwd mijn verstand stuurt geen zenuw aan laat staan een spier - spastisch conclaaf- buigt zich zo om rede ratio zwerft alleen er is meer gesneden dan nodig leek…

Jouw sexy lijf Beweegt zacht door de kamer Je bent maar een droombeeld Ik ken je niet nader Je buigt alle kanten op Die ik maar wil Ook al ben je maar Een gedachtenschil Mijn hoofd verdoofd Een zacht kloppend gevoel Ik raak opgewonden Van deze gedachtenpoel…

swier bûgt dyn pols troch, wylst yn 'e blaue hichte in ljurkje twirret Een voorzichtige vertaling: je polsstok buigt diep, terwijl in het hoge blauw een leeuwerik draait…

Geert maakt van zijn islamfobie gewag De vraag waarover zich de rechter buigt Is niet of het van goede smaak getuigt Maar of zoiets wel in een rechtsstaat mag Hier lijkt maar één oplossing adequaat: Verhagen inhuren als advocaat…

Glimmend glas Glanzend als helder Kristal in dit Winterlicht dat Een zomertwinkeling In zich draagt En zich eerbiedig Buigt uit respect Voor allen die Onschuldig vielen Is ondanks al Dit goeds toch Gevlekt, gescheurd Door hen die niet Beseffen wat er In Auschwitz is gebeurd…

sluimerde sliep nog beschermd onder dons je bollige lijfje geplooid rijpte je wakker je vruchtvlees gezond zwanger met toekomst getooid buigt straks je hoofd neer gerimpeld maar taai in lijnen van leven gelooid…