Alle inzendingen over buik

Bol en vol van verlangen Streel ik je zacht lief kind Spartel maar lekker rond Nu jij de ruimte nog vindt In meer dan zes maanden Werd jij een deel van mij Kind van mijn grote liefde Stoei je nog speels en vrij Vol tederheid glimlach ik Als ik naar jouw echo kijk Lief zoontje mijn mannetje Jouw leven maakt mij rijk Mijn buik is jouw…

gevoelloosheid uitgeput door dwangmatig denken uitgehold door overmatig presteren of zomaar ontelbare keren door het leven beschoten kanonnen maken de oren doof de geest ingesloten binnen in de Maagdenburger halve bollen onkundig nog zichzelf te bevrijden ziet ook niet meer dat licht bestaat heeft geen weet van ademen door de buik…

Heel lang geleden aan het strand zat iemand aan de oeverrand met ganzenveer en een papier voor zijn vakantie en plezier omdat hij altijd honger had bezijden`s ook een vrouw bezat vroeg hij haar bak je mij een cake voldoende voor een hele week de zon scheen toen genadeloos dus kromp het baksel in zijn doos hap slik vrat hij zich buik…

Vet werd hier langzaam weer tot spier, de buik verdween Luchtzak nam weer vorm tot long, een volle borst verscheen De benen volgestroomd met moeheid, een overschot aan bergen... Onze adem ruikt naar 'Gigondas', dat is te horen, bla, bla, bla!…

Je volgt haar hand, de welving van haar buik. Vlug naderend geklos. Dat godzijdank voorbijgaat. Het kletteren van hangsels later. Nog hoor je wel in zinken emmers het snel stijgen van water. ------------------------------ uit: 'Groot licht', 1983.…

heden, kortom in de loop van de dag heb ik mijzelf weer rechtgezet in het lijstje met mijn zelfportret mijn gezicht was ietwat gaan schuiven; neerwaarts het meest ik raakte reeds de onderste richel en mijn fiere kop hing achterwaarts niet meer in de houding zo ik word gekend met mijn blik; ingetogen en bedeesd borst en buik…

Het is zomer en ik lig met andere jongens in het gras op mijn buik zodat ik ruik hoe vroeger alles anders was of moet ik zeggen dat ik rook hoe later alles eender wordt?…

Onmiddellijk boren onze voetstappen diepe kraters in zijn blanke buik. Een nieuwe ijstijd ontvouwt zich voor onze ogen. De vulkaan zwijgt en wij spreken slechts met onze adem.…

Als leven ook zo zou zijn, was ik een gezegend mens maar ik knik met mijn knieën vanwege Mijn dikke buik. Daarnaast ben ik ook eigenlijk bang als een haas.…

Daar ben je weer Je komt de kinderen halen De spanning snijdend Je blik als ijs Pijn in mijn buik, stekend hart En haar zie ik in de auto, sms’end balen Mompelende verplichtingen Bijzonderheden, niets oké en dag Mijn keel zit dicht Mijn ogen ontwijken En de kinderen, die lopen naar de auto Zwaaien en een lach Dan de stilte..…

Z'n buik zat vol vlinders. Hij liep er slechts één van: een blauwtje. Hoewel hij tracteerde op ijsjes, Ving Sijmen steeds bot bij de meisjes: z'n lijmpoging faalde voortdurend. Hij baalde en lijmde alleen nog maar sijsjes.…

Reine adem daalt blij zuchtend uit een sneeuwhoofd van hoge Alpen neer over hun borstkas vol bloemengeur en harde buik met sparrenschaduw glijdt zacht langs een bewoonde voet geeft het ingetogen dorpsleven zingende herboren arbeidslust danst blozend door het ruime bergmeer vergezelt het vaartuig der Zwitserse weermacht dat ronddraait gelijk…

immers heel speciaal In het donker gleden zijn handen over geheel haar rug..en veel meer Van begeerte scheen zij te branden derhalve legde hij het meisje neer Op de koude, donkere ondergrond deed hij wat al zijn bedoeling was Wijl hij haar de armen samenbond bemerkte zij..zijn ware natuur pas Verliefd was zij op slag niet meer ze had de buik…

Ik kan veel ik kan winkelend publiek laten lopen ze zelfs laten marcheren - door stompende muziek in hun buik te programmeren ik kan boodschappen leggen in hun winkelwagentje dat dakloos na sluitingstijd op straat is geparkeerd en ik kan roofvogels uit de stad amuseren met poezemuizen nagemaakt van spelen verfomfaaid - gewapende scholieren hun…

Geef mij de schuifelende liefde van handen op een gladde buik terwijl de asfaltwegen zoemen en charters* prikken in de zon. Geef mij de blonde moordenaars die rokend langs de paden gaan, 's avonds, en stappen door de wand van distel, wilg en oeverriet.…

Ik loop in mijn vlinderbroekje op het terras, ogen ploppen overal uit, uit mijn benen, mijn buik en mijn broekje is zo klein zacht en zo champagne, hier in deze wijk met houten kades zonder water, waar meisjesbenen tegen de gevel groeien.…

Hij heeft een canule in zijn buik. Maagzuur is zijn redding. Maandenlang moet dat worden afgetapt. Elke dag ga ik met Kerrie wandelen. Op een dag is hij niet in zijn hok. Eindelijk vind ik hem in een ton, bovenop dode ratten en katten. Zijn hoofd hangt over de rand. Lang blijf ik ontroostbaar. Tien jaar later studeer ik biologie.…

Een nieuwe spruit is in de maak, een wereldburger van formaat, een kindje zit er in haar buik, een kind van hem en ook van haar. Een nieuw wereldwonder komt er aan en al hebben we nog een aantal maanden te gaan, al zijn het er geen twee, ze zijn gelukkig en wij, doen als oma en opa volop mee!…

Door het denken aan het leven kan ik de harde kern van dat gewicht niet breken, een uitweg vinden in stralen van geluk, mijn buik schiet vol, het gevoel verwijdert zich uit de blikken trommels van tegenstrijdigheid, de tong is eenzaam als bagage in een droge mond.…

Na de lange innige omarming, het liggen op zovele zachte delen: schouder, arm, borst, buik, het horen van je donkere stem die geruststelt, als streelde hij gevoelige plekken heel, na het klaren van elkaar, het dutje, het opstaan, het weggaan, nadien breekt het grote zwijgen aan.....…

De kleine orang oetan o zijn rafelig silhouet tegen de staven van het hok is net zo oud als mijn buurmeisje dus bijna twee jaar hij is wel kleiner maar reuze sterk hij hangt hoog in zijn hok met één hand aan een autoband komt naar beneden en vertoont een orang oetanvoorhoofd een kleine kale buik die vooruitsteekt en nu al die slordige haren…

En mijn buik Zit ook vol met fladdervlinders, binnen. Vandaag, vanavond, gaan we samen uit. Vandaag, vanavond, gaat het echt beginnen. Vanavond streel ik zacht haar zachte huid. Ik zit op het terras op haar te wachten. Ze zou om zeven uur hier bij mij zijn. Het loopt nu toch al zeker tegen achten.…

Maar duizend bloemen gingen bloeien, het bruiste en het broeide, we werden baas in eigen buik, en gaven de vrede een kans. Oh yes, the times they were a changing. Maar eeuwig kan het geen lente wezen, eenmaal breekt de winter aan.…

jij van mij als en spel ooit van twee bomen begon het naast elkaar groeiend recht en trots totdat de takken zich verstrengelden toen volgden tijden van bloesem waarvan – nu nog volgens zingen waar bloemen spreken met vlinders in hun buik door de jaren heen verankert zich de liefde groeit het dankbare respect onderwijl de liefde…

Had Moeder laten winnen die immers in het hart woont – moeders verdienen meer dan wie dan ook liefde en eer Had Verstand laten winnen dat in het hoofd waakt, of slaapt – het is beslist het hoogste goed dat een mens eigen is Jij, die buiken wakker houdt met verlangens en ze bevredigt met onverzadigbaar genot – was jij bang…

gedwongen gedachten vertroebeld bloed angst in de aderen aanvaarden moet knikkende knieën trillende vingers borrelende buik verwerken moet bevende benen verrimpeld vel ontredderde ogen het leven een tel broze botten uitgevallen haar ingevallen wangen pas dertig jaar verslappende spieren haat in het hart onrustige geest…

Met zijn olifantenhoofd, zijn oranje dikke blote buik, rijdt hij mee op zijn Vahana rat, als begeleider op je levensweg. Tussen zijn ogen staat een Ohm, het teken voor de trilling van geluid, waaruit de kosmos is ontstaan. Ganesha geeft iedereen voorspoed. Op de slurfenboom staat de Swastika; het symbool voor welzijn en geluk.…

Na een leven vol van paardenkracht, zagen zij weer, kwamen kriebels in de buik, het was zo onverwacht. Zij draafden beiden naar het tussen hek, gaven kopjes, verstrengelden zich nek in nek. Na al die jaren zwoegen voor de kar, was hier zijn liefje, Genietend van hun oude dag, samen in de war.…

het was precies zo’n dag als vandaag wolkenhemel met af en toe wat zon ik weet nog goed dat het toen zomaar begon dat vreemde opwindende gevoel in buik en maag ze stapte voor mij uit de tram slank en rank, plotseling in een zonnestraal gehuld lange blonde haren, borsten goed gevuld haar verschijning maakte mijn rug wat klam het tikkende…

Met vette buik en rooie kop toont hij zich op zijn smalst: wat recht was, maakt hij krom, wat krom is, prijst hij recht, onteerd daarmee zijn ambt. Hij is een redneck in’t kwadraat: al is hij dan niet arm wat geld betreft, aan hem ontbreekt elk grein fatsoen en mede menselijkheid.…