Het smalle Nederland
Dat smalle, dat benepene
dat afgebakende, met zelfs om elk tuintje
hoe klein dan ook, een hekje.
Het is toch niet voor niets
dat Van het Reve
De Avonden heeft geschreven.
En ik wou weg.
Maar duizend bloemen gingen bloeien,
het bruiste en het broeide,
we werden baas in eigen buik,
en gaven de vrede een kans.
Oh yes, the times they were a changing.
Maar eeuwig kan het geen lente wezen,
eenmaal breekt de winter aan.
De hoeksteen van ‘t gezin kwam weer eens boven drijven,
en dampen van ‘t onderbuikgevoel
vergiftigden het bestaan.
En ik wou weg.
Voor wie ik lief heb,
kon ik niet blijven,
verweggistan was ook niet wat,
dus bleef alleen Thoreau nog over
en ben ik in het bos gaan wonen.
... Een tijd geleden geschreven, nu helaas weer actueel. ...
Schrijver: Lisa Leyten, 25 april 2015Geplaatst in de categorie: maatschappij