Alle inzendingen over Het smalle Nederland

Dat smalle, dat benepene dat afgebakende, met zelfs om elk tuintje hoe klein dan ook, een hekje. Het is toch niet voor niets dat Van het Reve De Avonden heeft geschreven. En ik wou weg. Maar duizend bloemen gingen bloeien, het bruiste en het broeide, we werden baas in eigen buik, en gaven de vrede een kans.…

De smalle weg, die leidt tot God In tegenstelling tot de brede weg, vol pracht Maar die niet leidt tot God, als slot Op het einde van de smalle weg, is God die wacht.…

Ik wil niet in die smalle huizen wonen, Die Lelijkheid in steden en in dorpen Bij duizendtallen heeft geworpen... Daar lopen allen met een stijve boord - Uit stijlgevoel niet, om te tonen Dat men wel weet hoe het behoort - Des Zondags om elkaar te groeten De straten door in zwarte stoeten.…

verscheurde wolken een smalle strook van blauw glanst als een verlangen…

Zoekend door lanen waar gewortelde schaduwen mij nastaren door half maanverlicht duister of paden waar geulen gaan vind ik noch mijzelf noch anderen die doelen vinden of kennen de weg waar we veilig zijn houden de onzekerheden vast waar wij zo dikwijls elkaar naar toe leiden om uiteindelijk te vinden het smalle pad dat naar huis leidt…

taps toelopend richt de tijd zich op de smalle doorgang krimpend licht…

Stoornissen in het autistisch spectrum regeren Don Quijote-achtige heren die in Groningen Mammon willen eren: zij zien trams rijden door 't oude centrum... Natuurlijk gaat niets boven deze stad, maar heeft men 't met fantasma's niet gehad?…

Neem niet de brede weg die iedereen gaat neem het smalle pad dat is speciaal voor jou en de smalle poort is de poort waar alleen jij doorheen kunt gaan. Jij vindt jouw weg zonder anderen achterna te lopen jij bent daarin uniek op jouw camino pad.…

voor andré hazes nederland o nederland jij bent geen kampioen dat zijn alleen die elven maar zij moeten het nog doen nederland o nederland jij bent een grote oen oranje is een gore kleur een smet op jouw blazoen nederland o nederland jij staat in kwade geur jij bent gewoon een ruwe klant alleen al door die kleur nederland o nederland…

Ik ga van de hak op de tak Maar als sneeuw voor de zon Ruim ik op Ruimt mijn huis op Ruimt mijn kop op Gooi ik weg Geef ik weg Ga ik wandelen En bewandel dan graag Het smalle pad!…

Het gedicht hoorde hoe het werd geschreven, het zag de reusachtige hand waaruit het leek te ontstaan, woord voor woord, het hield zichzelf nauwelijks bij. Bij, zag het geschreven, en als echo zei het zichzelf, bij, bij, maar toen was de hand alweer verder, gejaagd door de zweep van het krassen, het heimwee naar vorm. Het doet pijn om niet…

de windvlaag van de tijd doet mij en jou beseffen dat wij met alle streven naar geluk en ondanks vaste tred zó kwetsbaar zijn voor dreigend onheil de rode draad door ons zo achteloos geworpen die je bij 't ruwe weer vertrouwen geven moet blijkt vaak en eens te meer slechts uitgetekend in ons hoofd en vastigheden als een huis zo…

aardse lijf, geen stof bezwaart De ziel die door uw ogen klaart, Als smalle ring, als gouden band Niet schendt de naaktheid van uw hand.…

Als verzen nog geen verzen zijn, maar woorden in mijn hoofd, dan lijken ze heel even fijn, net iets dat wat belooft. Ik word, als soms met een roman, nieuwsgierig en haast blij. Maar als ze op papier staan, dan is dat gevoel voorbij. En dus vergeet ik ze ook gauw, kijk ik er nog eens naar, dan denk ik: Hé schreef ik dat nou? Wat handig…

De smalle straat de meidoorn heg het werkhuis met machines, wipzaag, schavelingen de varkensstal de boomgaard met de pruimelaren overheerlijk ijzige winters en azuren zomers waarin oorlogen som kwamen onverklaarbaar tot ze ook weer gingen auto's voor het eerst verschenen roestten als in dromen reden zich vermenigvuldigden en…

Er wordt geen richting aangegeven je hebt slechts het innerlijk kompas op het smalle pad van goed en kwaad. Je moet er zelf mee leren leven die dunne naald onder het glas is je geweten, dat met je gaat.…

dit is Nederland Mijn vaderland !…

Geen bergruggen, lawines, watervallen in dit land, alles details een slootkant madelieven. Hollandse kikkers. De mensen zijn reusachtig. ----------------------------------------------- Uit: 'Het geheim van de miereneuker', 1987.…

Waarom leer ik Nederlands Als niemand mij verstaat Als niemand naar mij luistert En steeds maar verder praat kijkend in alle hoeken mij overziend Ik schreeuw de longen uit mijn lijf En toch hoort en verstaat men mij niet Dus waarom leer ik Nederlands Als niemand mij verstaat…

een zomerse zon bedekt mijn land waar klaver huist en bijen vangt waar in de koeiebuik gras ontspint tot mest in dampende klodders door koeieanus uitgedreven op het land wordt neergeplet in koeken ter vertering aan het land wordt teruggeven oh nederland oh koeienland je bent door koeieplakken overmand zo vruchtbaar bruin in 't zonnetje…

Soms lijkt het leven op het boek van illusie waar vrienden echte vrienden blijven en geliefden elkaar een mooie wereld schrijven en waar nooit gesproken wordt over roddel en ruzie Terwijl een van je vrienden half dood wordt geslagen door zijn beste vriend ga je je toch af vragen waar je dit leven aan hebt verdiend Als onbenulligheid…

ooit was ik eigen met dit lage land het was op zekere hoogte gedoogde wat niet deerde leerde van zijn fouten en kende nog zelfzekerheid met goud gestaafde munt licht werd ook gegund aan die van elders kwamen nu het mokt en mort vanwege stijgende renten een lege suikerpot ontbreekt er de bekwame dirigent die beverige stemmen in…

Nederland is Stapels folders in de bus Maar nergens zie je meer een mus Slachten mag hier ook halal Partij van de dieren moet als logo een kwal…

Nederland is leefbaar Nadenkend maar ook strijdbaar Storm in een glas water Betalen komt later Kerken stromen leeg Een klokkenluider die zweeg Sluierwolken met schaapjes in de lucht Als ik naar Mallorca vlucht Altijd fijn om thuis te zijn Hak die grondwet nou eens fijn Verzorgen is weer veel te duur Tegen ouder worden bestaat geen kuur…

Zie ik rijen rechte bomen die keurig mooi op hoge pootjes staan langs nette rechte wegen waarlangs de sloten langzaam gaan. Steden met rechte straten en autos rechts en links bij al die nette rijtjeshuizen en stenig aangelegde tuintjes. En onder al die lijnen van rechtschapenheid vraag ik me af is er nog ruimte voor barmhartigheid…

Lopend langs water en wegen kregen we veel fijne regen een plu kon 't niet weren Zeiknatte schoenen en dijen alsof 't ons niet kon deren Op een adres boden w'ons als drenkeling aan Warme thee en een bed en vooral een cv en dekens Na middernacht pas werden mijn voeten ook warm De volgende morgen opnieuw moesten z' in natte schoenen…

Ik schrok me op een haar na dood vanmorgen Wat heeft die Welmoed met haar haar gedaan Ik vond dat blonde haar veel beter staan Ik maak me om haar toestand echt wat zorgen Aha nu weet ik wat haar heeft gestoord Ze leek te veel op haar van Ongehoord…

sneller gaand dan stap voor stap over die smalle streep van de balans.…

Smalle taal. Zuinige woorden. Vandaag waren echte woorden als pijn en niet te zeggen...…

dan wordt het gewicht doorzichtig draagbaar als onder smalle schouders onvermoede krachten de boventoon gaan voeren halverwege de weg naar meer inzicht…