inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 23.359):

Het smalle koord

de windvlaag
van de tijd
doet mij en jou beseffen
dat wij met alle streven naar geluk
en ondanks vaste tred
zó kwetsbaar zijn
voor dreigend
onheil

de rode draad
door ons zo achteloos
geworpen
die je bij 't ruwe weer
vertrouwen geven moet
blijkt vaak en eens te meer
slechts uitgetekend
in ons hoofd

en vastigheden
als een huis zo sterk
gaan óm, als gaf het losse schroeven

zo gaan we wankel,
meer nog dan dat we ooit
in evenwicht
al zouden kunnen
denken

Schrijver: annabel, 27 november 2008


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 181

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
jan haak
Datum:
29 november 2008
Email:
janhaakzonnet.nl
Deze worstelende wankelheid mooi neergezet.
Naam:
kerima ellouise
Datum:
28 november 2008
Email:
kerima.ellouisehotmail.com
Er is niets zo wankel als de minuten van de dag en die minuten tellen wij op, al lopen we met vaste voet op de evenwichtsbalk van't leven. Erg mooi gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)