Alle inzendingen over chemie

waar ik in fabelen door krochten marcheer en hoerensteegen markeer door te urineren tegen hoekstenen van steeds een nieuw adres de diepgang van de gracht waar mijn kiel in is blijven staan of gehaakt aan de bodem en het eind van een oud leven ergens blijft mijn hart steken in bovenstaande woorden en wil ik vluchten in de nieuwerwetse chemie…

hadden verzameld nog was er geen contact omdat wegkijken meer beloning was dan straf confronteren mocht alleen onder begeleiding een streng protocol voorkwam het trial and error proberen het was een creërend scheppen uit de begindagen der aarde waarbij emoties en driften nauwelijks gereguleerd werden door neurale stimuli en chemie…

blijft in essentie individueel, droombeeld die een eigen wereld beslaat gevoel in ontijdigheid verpakt waardoor een wederkerige gevoelsmatigheid ontstaat, ver van het fysieke ongemak de perfectie van alleen het visuele oogcontact tot zij de wimpers sluit, vlinder die haar vleugels vouwt en droogt, gedragen in een wederzijdse chemie…

Voordat ik ondersneeuw in fantasie, En verwikkeld raak in het spel, Voordat ik verzink in de chemie, En ik jouw zoentjes tel, Voordat ik verslaafd raak aan je stem, En zwijmel zoals het hoort, Voordat mijn hoofd rust op je boezem, En ik bij je lig... ongestoord, Voordat ik je streel, En intens geniet, Voordat ik alles met je deel, En…

Ergens te midden het beklemmende woud van z'n geest verdampte de euforie z'n passie Trompetgeschal kondigde voorheen 'n overhaast vertrek tegenstrijdig aan 'n schaduw is het tastbaarst van zo'n weggeblazen herinnering 'n Klaterende golf van gestolde chemie barst middendoor op z'n slippende verstomming en al lachend beschreit…

Ik hou van je Zou deze lieve woordjes Heel zachtjes hebben gezegd Mij naast jou naakt hier neergelegd Stel me voor je open Bang hoe het zal lopen Hou je wel van mij Is er chemie te ontwaren Ik kus je lippen, streel je haren Geef me helemaal bloot Ben als de dood Dat ik zal lijden Afgewezen af zal glijden Zonder jou alleen Ik hou van jou…

ik focus maar je breekt mijn beeld als schicht tussen verschoten licht peutert dood tussen mijn ogen versnelt chaos in verstervend zicht je vingert hersenen met vals chemie ontlaadt gevoelens in hypnose mijn opgedrongen hunkering naar jou is gruwelijk onderdeel van mijn psychose ik braak maar jij verdomt het om mijn strot weer lucht…

als het jou bevangt zomaar niet bedacht of gehoopt één moment zo’n blik verzint het geweest zijn nooit ach wij passen ons aan vrijen openlijk enkel jij en ik in het hoofd lief de herfst gevallen in kleuren waarvan jij vergeten was zo werkt chemie tekent de schoonheid tekent het jou welk oog billijkt verliefdheid één passie één vertedering…

Was ik jong gaan dichten had ik in onwetendheid de liefde bezongen Nu ik weet hoe dat afloopt in elkaar steekt heb ik er geen behoefte aan Liefde, slavendans naar de pijpen van de evolutie wrede meester der natuur Die beloont en straft met drugs voor geluk en verdriet chemie door velen verafschuwd Zo gaat het met verlangens wil…

Chemie met vliegtuigen uitgestuurd als gif tegen elk leven. Mijn lijf reeds ziek, maar ik nog niet. Daarom die roep tot creëren; verbeeldt en het wordt je deel. Gedachten verzetten piramiden. Al gehoord van het Noro-virus? Weg ermee. Toveren is de boodschap.…

Waar haal ik mijn kracht sinds chemie en natuur zijn verdeeld in de praktijk verstoord zijn de afspraken die er inherent aan blijven, O, dwaas en blind mensenkind! kom leven, terug naar dat feest, comfortzone voorbij, dan kan je weer nieuw geloven in het origineel, dat de natuurwet nooit liegt alles samenbrengt en terug heelt.…

Misschien is het een vlaag van agonie waarin de dichter koortsig en bezeten de strofen schrijft die louter door estheten begrepen zijn als schone woord-chemie. Ík zou het alle donder echt niet weten.…

waar is de chemie de binding met het linnen voel het diep van binnen maar er komt niets uit naar penselen taal ik niet de messen heb ik opgegeven het enige wat lukt is dat ik de verf spuit verdund met tranen banen lange slierten zich een weg omlaag nog dieper in de put ik schud het doek om meer houvast in horizon te krijgen de…

de wetenschap drijft hem voorbij elke gekende grens waar herfstbladeren niet echt hun kleuren hoeven te verliezen noch hun stammen te verlaten zijn chemie creëert elke situatie die de natuur vergat te voorzien hij is schepper als in Van Dale uit ieder niets wel iets blijft hij zijn pad betreden soms verwijt men hem de zonde van de heuristiek…

Of had ik iets anders gedaan in de zorg of in de chemie? Was je getrouwd of weer gescheiden waar was je dan gaan wonen? Had je kinderen gekregen waren het dochters of zonen? Er zullen altijd meer vragen blijven dan dat er antwoorden zullen zijn.…

Want het besnuffelen, de wens tot paring, dat uitwisselen van lichamelijkheid, ook in die vrij smerige - maar ware zin, daarin is de mens toch niet meer dan dier, een automaat, door chemie alleen gedreven? En toch is daar, hoe breekbaar ook, die Liefde.…

Zo vraagt ze naar de chemie van het simpele, gladde, volmaakte waarin ze haar doorzichtige drie jaren ziet. De schelle schaatsers flitsen voorbij tekenen in de wind. Het kind beweegt, schaduwloos ze knielt, buigt voorover. Een vis bloedt dood onder het ijs. Ze wil hem redden, klopt en roept. Het bloed sijpelt, kleurt.…

Och, was ik een minstreel die met zoetgevooisde zang het hemelse genot vol pure passie kon bezingen zodat het hart van zijn beminde op zou springen l’amour teer kleurde in het zachte van haar wang och, was ik een dichter die zijn zinnen weven kon haar blik omschrijven zou als zwoele angelskiss of lokkende chemie in plaats van ‘t bittere gemis…

Positief en negatief geladen aspecten binden zich vaak in de chemie; van de ionen en de atomen niet covalent gebonden naar de moleculen als fundament in onze biologie. Zwart wit gevlekte foto's in ziekenhuizen tonen soms de negatieve resultaten op beeld; wanneer gezondheid niet langer in gratie aan ons kan worden meegedeeld.…

want het is chemie en geen getover, de leegte is weg, ik voel me blij! Na een paar dagen al, ik mis je... het voelt zo leeg van binnen. En dan op gevoel beslis je, ik wil je nog heel lang beminnen. Samen delen we die gevoelens van een leemte, het is waar. Ik kijk uit naar je terugkomst dan zijn we weer bij elkaar.…

schreiden door het schone vlakke land aan zee genieten van dier en boom en grazend vee van lucht en wolken wil ik niet vervreemden vogels wil ik door het luchtruim zien zweven sierlijk rank en slank door het azuren blauw vanaf velden nog glanzend van ochtenddauw dan ziet men weer een wereld vol van leven ginds tussen geur van uitlaatgas en chemie…

lakens deel en koffie slurp bij het onbijt het is met die verwaaide kop van jou dat ik mijn geheimen deel en grapjes maak over niets in het bijzonder, dat ik de clown uithang en al wat mij bezwaart bespreek het is met die vermoeide blik dat ik dezelfde passie deel voor schoonheid en voor kunst voor landschappen, planten, dieren voor de chemie…

Verbijsterd staan hun gezichten ingelijst en generfd als vermolmd hout tekenen de jaren oud zeer De heer draagt zijn masker, onkreukbaar naast zijn bloemende schoonheid Voelbaar ontbreekt de chemie Haar tere handen schrijven een geheime liefde Haar tranen branden als inkt in zijn ziel breekbaar is haar vuur gestolen door hem, haar…

Lavoisier kent chemie, maar niet mijn gat. Van corpus delicti tot anus delicati We starten een lekker babbeltje met ons twee, prachtig toch, ik ben volstrekt niet meer alleen.…

Chemie der lust verwekt heftige gevoelens exotische drugs jagen door het bloed drijvende drift achter de evolutie die de mens uit natte lauwe aarde verhief Willoos gesnoerd in hun (zin)tuigen gemend door de grote natuurlijke menner gevangen in 'n roes ouder dan de mens schreeuwen lichamen om bevrediging Erogene zones zoeken maximaal contact…

obsessies uitvinken en samen schreiend het bed bevlekken met de lust die in ons nog telkens de evenaar hervindt we kunnen vechten tegen de grote woorden die ons trachten uit elkaar te drijven, ze ontkrachten van hun vrijbrief, maar bovenal kunnen we dit leven bestuiven met plezier en mededogen we kunnen zelfs het sterven vertragen door wat chemie…

Of toch chemie? Mijn lief, had hij gefluisterd Zijn gezicht tegen het hare Wanhoop in troost Pijn in medicijn Argwaan in onschuld Werkelijkheid in droom Of juist andersom?…

trillend hart en koude voeten Ik stop vlak voor jouw huis stap zenuwachtig uit Ik loop snel naar je deur en tik zachtjes op de ruit Je doet de deur dan open vuurwerk in mijn hoofd Dat je zó mooi zou zijn had ík zelfs nooit geloofd Ik groet je beetje timide en geef voorzichtig een kus Ik ruik je lekkere luchtje zo ruik en proef je dus Chemie…

Je rappe handen, je blik, je lach contact is daar en ik mag de hele avond naar jou kijken en dan zal wederom weer blijken dat de passie en chemie echt niet weg zijn, één twee drie. Dus ondergaan en genieten maar verboden liefde, wat is dat zwaar....…

Of toch chemie? Mijn lief had hij gefluisterd Zijn gezicht tegen het hare Wanhoop in troost Pijn in medicijn Argwaan in onschuld Werkelijkheid in droom Of juist andersom?…