De tekens in haar ogen
Verbijsterd staan hun gezichten
ingelijst
en generfd als vermolmd hout
tekenen de jaren oud zeer
De heer draagt zijn masker, onkreukbaar
naast zijn bloemende schoonheid
Voelbaar ontbreekt de chemie
Haar tere handen schrijven een geheime liefde
Haar tranen branden als inkt in zijn ziel
breekbaar is haar vuur gestolen
door hem, haar onbereikbare liefste
Ongeneeslijk verlangt zij
naar die ene kus -hun verbond-
heimelijk
En hij
-die het masker draagt-
veinst woorden van trouw
uit noodzaak, uit plicht
omdat zij nu eenmaal zijn vrouw is
Maar nooit
zag hij de tekens in haar ogen
Ze kijken zo ver weg
tot hun sporen zijn gewist
in een verloren droom
in een huwelijk zonder hoop...
Zie ook: http://oermirm.blogspot.com
Schrijver: Irmlinda de Vries, 4 maart 2012
Geplaatst in de categorie: huwelijk
Heel mooi.