Netgedichten

netgedicht (nr. 35.845):

bedrogen kom ik uit

en ik mijn droom fantaseer
waar ik in fabelen door krochten
marcheer en hoerensteegen markeer
door te urineren tegen hoekstenen
van steeds een nieuw adres

de diepgang van de gracht
waar mijn kiel in is blijven staan
of gehaakt aan de bodem en het eind
van een oud leven

ergens blijft mijn hart steken in
bovenstaande woorden en wil ik
vluchten in de nieuwerwetse chemie
die mijn brein wil laten rusten, de rust
die ik zocht maar nog niet heb kunnen omarmen