Alle inzendingen over cumulus

Mijn hoofd in de wolken, en windkracht acht. Eén hand uit het raam, wil uit vliegen gaan. Een luchtig verlangen, vandaag heb ik getracht de wind te vangen.…

De slakjes ontwaken na een frisse regenbui en als je goed kijkt zijn de wolken nu ze breken met helium gevulde schaapjes in de rui…

de wereld ligt aan mijn voeten mijn schoenen onder de stoel licht loom bewegend laag, in lijn ruis en grom maken horen traag mijn gedachten reizen razen bont en kronkelend rond en rond bouwen een cumulus van airmiles…

je oogt zonder mededoog blauw is je blik ik wolkte groen kolkte in cumulus jij hagelde mijn schrik in die koude neerslag heb ik mij met jou geschikt lichtte even op donderde wat na maar de bui was over zag de lach een warme zon weer in je groen met blauwe ogen…

je draait en kolkt spiraalt wolkend hoog in de lucht demoniseert de zon met regenbogen water door brekend licht jaagt cumulus in zwart naar een nog heldere einder hoost daar alles plat doezelt in zomer verspilt tijd van de dromer met warme landerigheid jij bent mijn heerlijke windekind leeft van lucht lacht in iedere vlucht…

ik heb met jou de regenboog zien opgaan in een door zon verblinde bui waarbij donker zwarte wolken de horizon raakten en met hagel schade maakten de volle kleuren kregen nog een schaduwboog tot cumulus de lichtbrekende regen verschoof en wij nog vol ontzag voor dit immens natuurlijk gebeuren de intense kleuren nog op het…

witte wolken stapelen een zetel een vacante…

golven strelen, nee schurken het strand deinen mee op het zicht van de storm schuimbekkende vloedlijn, onstuimige zee onheilspellend de wind het zilte schuim als wolken gegrepen grillig rollend over het strand naar het land Zij lossen slechts op als mist in de zon. Met het water aan de lippen omhelst ze mijn voeten, ze kust…

ik waaide vleugels jij loste nog wat engelen wij droomden vrijheid op een warme wind thermiekten samen naar een ongekend hoogt tot de cumulus zich boos over ons boog draaiden door de luchten konden onweer en de storm nog ontvluchten en oogden eindelijk orkaan in zijn stilte konden we weer rusten en langzaam aardwaarts gaan maar…

hoeveel huid is te gaan om van lichaam te spreken waar begint verlangen en eindigt onthouden is er een weg te bedenken, een wijdte te reiken in rechte lijn zonder onderbreking voelbaar dolend zonder afspraak, agenda verleden of toekomst die je kunt bestrijken is er een wolkenladder te bestijgen, een aureool rond een cumulus te vangen…

ik zag je dansen met bliksem- voeten strijkers ontsteken en een beschaafd gedonder maakte de herrie die bij je paste wind streek cumulus wolken met kleuren uit het bos vol losse noten bladerden er op los want zonder bui als dirigent werd er niet op elkaar afgestemd bleef onweer meer een chaotisch gebeuren waarin jij…

waarin de zon het moeilijk had in hun vormen stormden ze huizenhoog in een skyline die een weidse horizon verboog ik zag ze jagen hun druppels dragen in de grijze onderkant maar een koele wind hield alles in de hand totdat thermiek in het geniep een andere richting koos en ze ontlaadden met een schitterende regenboog de cumulus…

met handenvol wind probeerde zij wolkjes te boetseren in hun altijd zo eigenaardige hoge vlucht zij vulde ze met regen en stuff uit de verre sahara toch moesten ze nog speels zeilen in de lucht waar rood in neerslag donkerde wist vocht de onderste randen te kleuren met donkere schrik zij zette de cumulus keurig op een rij…

Cumulus humulus Golven strelen het strand, deinen als het gezicht van de storm steeds gericht op het land. De schuimbekkende vloedlijn wordt door de draaiende wind als wolkjes gegrepen. Grillig vervliegen zij over land over water als mist in de zon.…

ik zag de lucht breken toen ik als notoir dwarskijker focuste op de zwart grijze onderkanten van de dreigende wolken de cumulus stortte zijn hart uit in mijn view die de hardheid van de wereld al vaak aanschouwd had in confrontatie de wind was niet mijn vriend in zijn ongedurige nieuwsgierigheid waar ik ook schuilde hij volgde…

schuiven voorbij achter de statige zeedijk Wuivend gras in de wakkerende wind Dorsende machines maaien het goudgele graan Wolkenschaduwen dwalen over een lappendekenveld Een kunstig patchwork van heldergroene en goudgele kleuren Donkerbruin geploegde aarde, nat glimmende klei Rode daken groeten vanachter leilindes en machtige populieren Een cumulus…

Een buitengewoon dirigent: jij krijgt wat stralen, maar jij een wolk, ginds moet het matiger, daar bidt een valk, weg met die cumulus, een puur blauwe lucht! die genezend Holland van binnen verheugt, de povere volkstuin in feeststand zet, de Mei nodigt voor een dansje...…