Alle inzendingen over dagdromen in de lege vroege morgen

Ik ging door 't lachend bloemenveld, Veel kille dauw hing aan de knoppen, Maar helder scheen de morgenzon En dra verdwenen alle droppen. Ik had een lief - bij mijn vertrek Zag ik veel tranen in haar ogen; Die wangen, bitter nat geschreid, Hoe spoedig kunnen zij weer drogen!…

Uw aanschijn blank en kalm, uw wezen zacht, ze zijn een stil gebed, geheim gedacht.…

Zo vroeg zij op angstige toon. Aan onze lieve vrouw Venus, mijn kind, En aan hare zalige zoon.…

Ik hoor een klagen, klagen immermeer, zoet, droef, een klagen van mijn jonge lief, die troosteloos is en treurt om hare jeugd, ach, troosteloos. ‘Tot een groot lijden ben ik uitverkoren en smart ligt, donker bloedend, midden in de pracht van al mijn arme, jonge leven, mijn jonge leven.’ Mijn liefste lieveling, weet gij dan niet, dat ook…

ZINGENDE lucht zingende wind - en binnen in, binnen de struiken ligt uitgegoten een donkere vijver en luistert en hoort, hoort stil verloren en denkt en peinst... Want van lente, van lente, Het zingt al van lente en zonneschijn.…

En is het daarbuiten ook donker en koud En droevige wintertijd, Mijn lief, 't is lente om mij heen, Nu ge in mijne armen zijt. En schijnt ook geen ster door de grauwe mist En huilt ook de storm door de nacht - Ik schuif de armstoel bij het vuur, De zetel van 't voorgeslacht. Blond meisje met uw rozenmond, Kom, zet u op mijn knie, Vertel…

vijf voor twaalf of vijf over twaalf ik kom altijd te laat en ik ken mijn plaats niet gelukkig is er morgen weer een morgen vroeg genoeg, dacht ik zo…

Gesluierd ontwaakt de dag - zacht en half onzichtbaar - bewegingen dommelen nog laten duiven dagdromen De nevel verpakt in flarden de waarheid van deze morgen dempt genadig de gebeurtenissen die ik zo moeizaam verdraag De mist ontneemt mij het zicht op de gevolgen van de nacht ik erken de wijze waas als baas en slip dankbaar in deze dekmantel…

immers vaak als de naderende nacht verdreven is kan gevoel naar dagdromen neigen…

ik leg het hoofd te rusten tegen lome golven dan komen dagdromen vanzelf boven op schervenkusten, op zeehoogte, langs de koorde van vervreemdbaar licht wanneer verdwijnt mijn schip achter het gordijn, het kraaiennest nog fier in zicht deze maten zijn zo onmeetbaar alleen zij kunnen tijd of genade doven tijdens de zondvloed blijft niets…

Vroeg om een half ei kreeg alleen een lege dop maar toch was ik blij…

dag boom, dacht ik dagdroom dat zij langsstroomt en voor mij lacht…

Donkere nachten verbergen mijn dagdromen verzacht door de maan…

In de vroege morgen kust de zon de kleuren wakker uit hun nachtelijke slaap…

ik zie je in gedachte staan je luistert naar de wind die spreekt in bomen herfst in droge bladeren misschien hoor je van lente, leven en opnieuw toch in de winter ben je teruggekeerd, naar de kale bomen, ze zeiden niets en lieten jou begaan een enkel blad laat los nog voor de zomer…

Ik heb gedroomd vannacht van water groen water het mooiste water dat ik vroeg in de ochtend zag stil was het wij waagden 't bijna niet te spreken er lag een steiger er zat een meeuw die onverdroten was het de stilte peilde…

Twee reigers baltsen en dat al in december 't is vroeg dit jaar…

al vroeg in het voorjaar schreef ik dit punt diep in mijn buik ik wachtte op een geluid of een ander teken van leven helaas brak het niet open zoals u ziet het wordt een dag zonder gedicht vandaag…

Te vroeg.…

Kwam je te vroeg uit je cocon, ik wilde dat ik je helpen kon! Ach vlinder, nu kun je niet meer terug, voortaan niet meer te vlug, uit je coconnetje kruipen hoor. Daar is het nu nog veels te koud voor!…

elke katje aan de tak herbergt een eigen verhaal het klontert aan mijn ziel en aan mijn voeten, en stuwt het verzinsel uit het krijt van de taal, soms ontluisterend om voor de verleiding te boeten, bestrijkt alle geneugten en begeerlijkheid altijd te weinig en zeker niet genoeg, ook daarmee is te leven, misschien is het nog te vroeg…

Ik probeer genoeg Maar Wanneer is het te vroeg Wanneer is dat te laat Ik word niet meer kwaad Ik word zelfs gelukkig door gedichten Maar Wie kan dat Belichten ?…

Je vroeg me Je vroeg me of ik je mag... Ik zei nee .. Je vroeg me of je mooi was.. ik zei nee.. Je vroeg me of je in me hart was.. Ik zei nee.. Je vroeg me of ik zou huilen als je weg liep ik zei nee.. Dus liep je weg.. Ik pakte je arm en zei: Ik mag je niet... Ik hou van je Je bent niet mooi...…

Morgen ga ik je vertellen wat ik voor je voel morgen ga ik uitleggen hoe ik dat bedoel morgen ga ik zeggen dat ik om je geef morgen ga ik uitleggen hoe ik het beleef morgen ga ik zeggen dat ik niet meer slaap morgen leg ik uit dat ik daarom zo gaap want weet je, ik slaap niet meer misschien maar een beetje sinds die ene keer…

Zo vroeg zondagochtend in Amsterdam op de fiets. Echt niemand op straat bijna in die leegte van die lege straten. Was ik op weg naar het huis van Kees, helemaal leeg omdat hij dood gevallen is. Onderweg dacht ik daar nog niet zo aan, het was een beetje vroeg en ik moest fietsen.…

Vroeg in de morgen Zong de merel een nieuw lied Wees tot troost en hoop…

Ik heb gezworven heen en weer Op de heuvels en door het dal En ik weet zelf niet, wat ik zoek En waar ik het vinden zal. Daar zit iets binnen in mijn borst, Dat volgt mij overal, Dat dreef mij uit het ouderlijk huis Langs de heuvels en door het dal.…

Vroeg in de morgen! Hei! la li lo! 'k Verdronk in mijn dromen, - Ik droomde iets heerlijks, Iets liefs - iets begeerlijks, - Daar bleef het zo lome aan 't luien - Bim! bam! Bim! bam! Vroeg in de morgen! Hei! la li lo!…

Soms loopt ie leeg, mijn marteltuig op wielen. En ik? Ik schiet dan vol. Moet nu lopen en op een lift gaan hopen. Gegoten uit één stuk staal en stijf van mijn getrap, staat hij elke morgen klaar. Een vriend in weer en wind; waar vind je nog zo’n vrind? Elke morgen vroeg maken we de Twentse wegen onveilig.…

boek van mijn gedachten vol van mijn jaren leeg van mijn toekomst dichtgeschreven bladen van eenzaamheid ik wil in je schrijven op morgen en morgen elk volgend blad happy days are here again dagen die voorbijgaan als in mijn vroegste jeugd maar op morgen en morgen schrijft mijn pen niet…