Alle inzendingen over dagelijkse dingen

Geen rust, geen pauze, laat ze maar weer komen, een dagelijkse lust, van beelden die, mijn gedachten binnenstromen. Alleen ik weet, waar ze voor staan, ze voeden mijn leven, nooit op dieet, komen en gaan, de beelden, over mijn bestaan...…

Chagrijnig, uit m'n humeur omdat er op het internet een kink in de kabel zat, die me haalde, ongewild uit mijn dagelijkse sleur. Kon dágen niet op het net miste site en mail-vrienden heb uit verveling maar eens de bloemetjes buiten gezet.…

Meestal liggen zijn handen vastgespijkerd aan de drempel waar hij thuis is trekt en scheurt het soms voor kort dan denkt hij aan afgeleide zaken hoe de bliksem langzaam insloeg er ramen dicht vriezen als helemaal de natuur om verlies niet treurt slaap kan het vallen verzinnen als troost of het dagelijkse breuklijnen markeren de grens…

Meestal liggen zijn handen vastgespijkerd aan de drempel waar hij thuis is trekt en scheurt het soms voor kort dan denkt hij aan afgeleide zaken hoe de bliksem langzaam insloeg er ramen dicht vriezen als helemaal de natuur om verlies niet treurt slaap kan het vallen verzinnen als troost of het dagelijkse breuklijnen markeren de grens…

ik aanschouwde verlichte geesten in devote kleuren gevangen door het zachte lood handen open zonder stigma alleen hij bekende wonden en zijn dood zon tekende door cirkelgang de heiligen naar rang en stand in religieus verband ik heb die hemel snel bekeken zij overkoepelt de gebreken waarmee wij dagelijks leven…

tekenen van ouder worden diepere lijnen voelen ze droger aan tien vingers ietwat strammer ben ik altijd met ze bezig voel hoe ze over 't toetsenbord gaan snelle aanslag bekend geluid polsen wat gevoelig m'n doorzichtige opperhuid staan ze me dagelijks bij verwen ik ze met goede creme die lieve handen van mij…

Nooit ben je slapende stad en je goudgemutste terrassen wuiven dagelijks, nachtelijks temidden hoge huizenbergen. Nooit ben je slapende; daags buig je blinkend naar de rivier, lachen je daken naar het zonneblauw. Nooit ben je slapende stad.…

meeuwen krijsen hongerend in vrijheid in de blauwe lucht naar gerechtigheid en vrede de kale kastanje wordt ooit groen in een donker en koud amsterdam na de schrille dagelijkse kreten komen weer de zilveren nachtvogels dreunend de verre dood aankondigen van kinderen die net als ik verlangen naar vrede en een betere wereld…

Geen rust, geen pauze, laat ze maar weer komen, een dagelijkse lust van beelden die mijn gedachten binnenstromen. Alleen ik weet, waar ze voor staan, ze voeden mijn leven, nooit op dieet, komen en gaan, de beelden over mijn bestaan...…

Als dan nu is geworden zich vastbijt in het lijf stroef en hardnekkig dagelijkse kwelgeest wordt - waar heb ik het dan over? Als ik toen dan al zag heb ik jaren uitgelachen verprutste overmoed kwijnt laf weg in hoekje - waar heb ik het dan over?…

in avondlijke stond ligt open naakt naast mij jij, en wij op ‘t strand van een nog onbekend land met achter ons een storm lust en passie zout lik ik van een wond en vind je dagelijks nieuw laat mij weer in jou vallen de geur van algen en koralen begeleidt mij tot jouw grond.…

Even stopt de storm van het dagelijks leven. Even is er geen haast geen zin om door te gaan. Even staat alles stil behalve mijn hart. Lang ben ik alleen. Lang zal ik alleen zijn. Lange tijd zal ik verlangen. slechts verlangen. Zelfverminking, krankzinnigheid. Zelfmedelijden en totale schijt aan de wereld om je heen.…

Jij bewoog mij daar het huis te bouwen met een dagelijkse krant en een dichteres op het dak en ze sprak daar over het weer over de oorlog en eindelijk vrede tussen ooievaars en zomerregen liefde ze de kinderen en mijn wiegend lied nam ze op in haar vloeiend repertoire vol speelse zomer woordenzinnen zag ik het dak vaak als de hoogste…

. ---- In het dagelijks leven denken mensen 46,7 procent van de tijd aan andere zaken dan waar ze op het moment mee bezig zijn.…

Ik wens Geen jaar zonder zorgen Zonder angst, zonder traan Want zo zal het niet gaan Ik wens Geen jaar zonder vragen Zonder zucht of verdriet Geen jaar zonder twijfels Want zo is het leven niet Ik wens Een bron om uit te putten Als de zon of de wind Een woord of een lied Of de lach van een kind Wat moed en vertrouwen Voor het dagelijkse…

Ik ben zo blij Heel even ben ik pijnvrij Het lijkt zo gewoon Maar dit gebeurt alleen in mijn droom Daar ben ik wie ik kan zijn Verlost van al die dagelijkse pijn Ik word wakker met een lach Wees welkom nieuwe dag Hoe dat zal ik ter plekke bekijken En je niet met de vorige dag vergelijken Nee, ik leef van dag tot dag Soms men een traan…

dansende vertes, de zee ze schudt en schommelt haar huid natuurlijk, zonder nadenken kijk terug over het land de planten ze knippen zichzelf en vervallen weer tot wassen zonder wachten zonder versnellen tijd maakt natuurlijk niet uit tijd is een geloof wat een geluk te zijn als het land en de zee en de tijd er niet meer dagelijks…

alles en iedereen Dood was, en ook mijn Laatste hond Er niet meer was Bleef ik alleen achter, Alleen het omhulsel nog Van een dood lichaam Met een amper levende ziel - En was het de streling Van een vogel die mij opnieuw Ten leven riep, Die me maande vrede Te hebben met het leven En mezelf weer te aanvaarden Zoals zij dagelijks…

Ze wandelen avond in de schemer van 'n bladzij bijna omgeslagen licht schuw rond dit uur Nog brandt het dagelijks vuur dooft sissend in zee, als samengebald ze slenteren avond in alleen, met twee met drieën gegroeid tot silhouet Herhalen met verve hun schimmenspel tot nacht -onhoorbaar- in het slot valt.…

Zo komt verleden aan het licht van 't heden: Het dagelijks leven gebruiken op 't land van de stad gewoonten Kruiken, gebarsten de oortjes gelijmd, geplakt Schalen waarop ooit etenswaren, lekkernijen Verborgen, verpakt in de dikke schil van aarde Je herkent, erkent de waarde van vondsten aan het nu prijsgegeven.…

wonen in een schaduw hoort bij mij, ik ben dan zeker niet schuw of dood mijn ziel luistert naar een stem of naar een verlangen al zwevend tussen vandaag en ongekende morgen wonen in de schaduw is ook wachten op licht, het mag gerust een illusie zijn daarbij toont de werkelijkheid, zoals u weet, creatief gezien, dagelijks een ander…

Neen jij gaat niet onder de zoden Jij gaat ook niet in een graf jij mijn liefste, jij gaat in 'n urn En die urn komt op de schoorsteenmantel en daarnaast komen je lievelingsbloemen en die zijn elke dag vers gekocht Zo hou ik je in mijn gedachten dagelijks met verse mooie bloemen, want: 'doden houden ook van bloemen'…

“Geef ons heden ons dagelijks brood” Maar in hoeveel gezinnen wordt er nog gebeden? In hoeveel gezinnen wordt er nog ontbeten? Verdiende loon of juist onvoldoende loon Maar wie wil nog werken, echt hard werken, heel hard door “in het zweet des aanschijns, zijn of haar brood te verdienen” Straft God, direct of toch ook indirect?…

Een filosoof is iets wat ik niet ben, zeg simpelweg de dingen, zoals ik alleen ze ken, doe dat soms met harde, dan weer met zachte stem, dus zet me dan in vredesnaam niet op de handrem, wanneer ik aan het praten ben. Het zijn doodgewone dingen, ze overkomen jou en mij en kunnen zomaar tot je doordringen.…

ik slinger langs sloten sloten van verdriet want al ik wil begrijpen begrijp m'n eigen lichaam niet ik vergeet allerlei dingen dingen van alle dag kijk naar mensen mensen die ik niet eerder zag ik kan maar niet komen komen op jouw naam huist in mij het stille verdriet verdriet tekent eenzaam…

Als het gras gaat zingen en de vogeltjes worden gemaaid, ben ik bang de dingen enigszins te hebben omgedraaid.…

Ik wou een wereld Waar niks meer kapot ging, geen Mens, geen dier, geen ding…

Als stervelingen zingen lijkt het of alle dingen, bezield door zuiverheid, ontstijgen aan de tijd.…

Niet alleen schoon maar lekker happig om in te bijten het steeltje rotsvast er nog in een krokant ding…

Een klein ding wordt groot misschien zelfs wel waardevol als het je blij maakt…