Alle inzendingen over dagje

Ik wou dus wel eens zien hoe het bevalt Mij nou maar eens een dagje te vervelen Nou, reken maar dat dat verrekt veel scheelt: Die dag heb ik me kostelijk verveeld.…

Ging je vroeger met 't gezin een dagje uit Naar Duinrell of naar Ponypark Slagharen Liet vader stipt zijn remmingen weer varen Als hij de gift zag op de achterruit 'Voortaan gaan we naar Vlaanderen, want Aan stickers heb ik regelrecht het land!'…

Een dagje naar het strand, met Rutte mee Om na die spannende vakantieweken De kop maar weer eens in het zand te steken 'Graaf kuilen voor een ander.' 'Leuk Premier!' Een beetje langs de branding donderjagen Om straks weer water naar de zee te dragen.…

Vandaag krijg je geen snelsonnet van mij, ’t Is Kerst, ik heb een dagje vrij genomen, Tijd om te contempleren, om te dromen, Het leven gaat al veel te snel voorbij. Straks, als ik met m’n vrouw de glazen klink, Weet dat ik ook op jouw gezondheid drink.…

De zomer viel wat tegen in ons land Maar nu verwacht men vier, vijf mooie dagen Dus ik besloot mijn lief mee uit te vragen Gezellig voor een dagje naar het strand Niet echt een origineel ideetje, blijkbaar Door drukte bleek heel Zandvoort onbereikbaar…

Hoe het is een vel papier te zijn je zuigt er het harde bruin uit zucht jezelf een azuren hemel beslaat de gewelven met ranke houten planken en speelt er koning over een zelfverzonnen rijk en als je een dagje ouder wordt veeg je alles weer uit zoals de krop in je keel…

We gaan vandaag naar Zandvoort bij de zee Een dagje zwemmen en wat pootje baaien Of in een kuil ons lekker bruin te braaien We nemen broodjes en ook koffie mee Daar komen jongelui het strand opstromen Ze willen toch niet op de koffie komen?…

Uw dichter is in Frankrijk, hij rust uit en meldt vanuit de verte vriend en vijand: als lezer heeft u ook een dagje vrij want ditmaal wordt hier geen speedsonnet gespuid. Géén vers nieuws, géén nieuw vers, het is vakantie, vandaag, vergeef het mij, géén vers-garantie.…

Ik had mijn kleinzoontje van zes beloofd om voor een dagje samen uit te zorgen. Als ik hem zie vraag ik: “Zullen we morgen?” Hij pakt zijn notebook, kijkt, en schudt zijn hoofd. “Nee opa ik zit vol. Maar heel misschien kan het op tweede paasdag. Kwart voor tien.”…

(na een opofferings-dagje) Een dagje zonder zonnestraal, Een nachtje zonder stergeflonker, Wat zijn ze donker! - Een lente zonder nachtegaal, Een bloemknop, waar geen dauw op druppelt, Een beek, waar geen koeltje* huppelt, Hoe doods en kwijnend allemaal! Maar o!…

Een dagje Hoge Veluwe, natuur! Er even lekker uit, zo met z’n tweeën We spotten zwijnen, herten, dassen, reeën De lucht hier is zo helder en zo puur Geen angst wanneer zo’n wolf dichtbij gaat komen Ik heb mijn paintball-gun ook meegenomen…

uit grijsgrauwe regenluchten klettert het kille lentewater langs de beslagen vensters druilt een schimmige wereld donkere stemmen van de storm fel stoeiend met het prille groen een intieme morgen met warmte en geur een adagio van mozart een dagje gevangenschap het leven is niet onaardig…

De regen reinigt en de regenboog reinigt het oog als hij lijnigt hoog en rondom dat alles wel rond, komt van de grond zelfs al kwam er geen hond maar er kwam wel een hond en een vrouw en het werd een dagje gezond 't was alsof ze een wond dichtte en kerst extra verlichtte…

Dat scheelde maar een haar Remmen met veel tegenzin Oppassen voor ’t gevaar Dan gaan we eventjes pauzeren Een drankje en een hapje eten De kaart nog wat bestuderen Dan weer weg en niets vergeten Tot de avondschemering valt Veilig terug naar onze kooi Over ’t afgekoelde asfalt Ons dagje was weer wondermooi…

Toen het laatst mooi weer was In dit dichtbevolkte land Ging ik met mijn verloofde Een dagje naar het strand Wij zijn vroeg vertrokken 's Morgens om een uur of twee Het is zeven kilometer Van huis tot aan de zee Toen wij het strand bereikten Was het reeds gezellig druk En al struikelend over losse Maar ook vaste ledematen Kreeg ik eindelijk…

Een spreekkoor schreeuwt de longen uit zijn lijf: ´Geef ons de vut en dan een goed pensioen Wij gaven toch ons leven lang de poen?´ Maar Balkenende houdt zijn poot weer stijf Wie écht zo boos is en het tij wil keren Moet ´s avonds na zijn werk gaan demonstreren…

in liggende en staande beelden verstard, schijnbaar bevroren kijken ze me aan met uitgebluste ogen waarin elk verlangen naar toendra en oerwoud, steppe en oceaan, al jaren gestorven is…

Je was een dagje mijn vriendin Zat naast me op het dakterras De eerste die bewoog was af Onwennig hield de stilte aan We wisten niet wie sterker stond Maar voelden dat het oorlog was Ik hield me groot jij kropte op De kou zat in de najaarslucht Te lang voordat het eten kwam Aan tafelzout bleek geen gebrek De messen schoon en pas…

Ik zuig mijn longen vol Ik kijk en consumeer de zee De duinen drukken op mijn rug Nooit meer wil ik terug Mijn stappen sporen in het zand Iedere stap iets minder zwaar Het koude water groet mijn voet Het wordt donker, het is vloed Niet één keer kijk ik achterom Want achter mij valt niets te zien En ik moet verder bovendien De golven…

je hoeft niet eens 't water in om te verzuipen zee en lucht 't is één pot nat paraplu's sneuvelen aan het regenfront plassen fronsen boos om de drieste wind verlaten terrasjes schuilen mismoedig onder drijfnatte parasols in café 't Anker vinden we troost en een Bossche Bol…

wij waren er kind aan huis toen Anton Pieck in ons dorp ooit een sprookjeswereld schiep waar schoentjes dansen konden reusachtige paddenstoelen ons met speelse deuntjes verbaasden die pure verwondering voel ik nog steeds als ik ‘t kasteel van Doornroosje betreed waar ik m’n kindertijd verslond het jochie van toen pardoes weer…

‘t Is zeven uur, we staan vandaag vroeg op We gaan gezellig naar het plaatsje Schagen Zo’n dagje uit, dat doen we wel eens meer En daar we ook mijn schoonmama mee vragen Plan ik na ieder drie kwartier een stop ’t Is anders te vermoeiend in één keer Het is wellicht voor haar de laatste keer Haar hoge leeftijd speelt al aardig op Hoe lang nog…

zon kleurt wit tot rood voeten lopen kijkend bloot branding spoelt schelpenstrand tongen spreken zout en zand wolken waaien meeuwen mee windstil thuis ruist hoofd nog zee…

We lopen door de duinen heen, het is lang geleden, dezelfde lucht, dezelfde golven, dezelfde halmen, knikkende zeepaardjes in de wind, daarbuiten de zee waant zich alleen, dezelfde kinderen hand in hand, maar anders, wikkend en gewogen op het inwaarts land, blootgesteld aan kritisch zand, daarboven de zeewolven, grijs van de tijd…

Eens op een blauwe Maandag, Het is heel lang geleên, Toen wou je eens gaan vissen, De zomerzon, die scheen. Ik had nogal bezwaren, Ik weet het immer nog. Ik had niet moeten klagen, Want jij ging immers toch. De hele dag maar wachten... Steeds weer de weg afturen. Het wachten duurde lang, Tot in de avonduren. En eindelijk daar kom je…

Stram en stijf je voelt dat je ouder wordt in je lijf daar is niets op tegen maar je kunt je minder snel bewegen ach, en daar zie ik weer een rimpel erbij gladstijken wordt nu een heel karwei. Maar ouder worden heeft ook zijn charme met je kleinkinderen in je armen en zeker als ze tegen je zeggen oma wat doen die sneetjes in je gezicht ik…

Afslag gemist. Nu lig ik op het strand. Meeuwen om mij heen. Straks word ik open gesneden en ontleed.…

De stad heeft zich weer gemeld de balkondeur open, straatgejoel zwelt aan door jengelende logistiek, scherp gedrein van tramrails snelt door de sirene geest en ijle lucht. De linden werpen met een hoofse neiging in hun kale kruinen elkaar de zwarte jassen van de kraaien toe, boven de daken van deze verbale dramatiek schildert een…

oosterburen zijn ook weer eens in het land afgebakende gebiedjes als territoriumdrift de gegraven kuilen zijn niet te tellen op één hand die gewoonte staat in hun geheugen gegrift volgepropte lichamen in een te kleine bikini met daar achter een jongedame heel gedwee vervuld van zichzelf met een air van arrogantie hopend op een avontuurtje na een dagje…

Parasols, windschermen, kinderen die spelen in het zachte zand. Zalige zilte zeewind waait over zee en strand door duinen omrand. Strandtenten vlak daarvoor, terwijl ik in de verte het ruisen van de golven hoor. Onderwijl zie ik surfers op schuimkragen razendsnel voorbij gaan. En boven zee meeuwen die scheerlings een duik nemen en zo een…