Alle inzendingen over dans

tijd tussen tijdingen in de noordwesterstorm zwijgt westenwind is geweest in het oog van de tijd schijnbare rust maar aan de grenzen van de cirkel beloeren ons roeringen klaar om toe te slaan als wij na laten… ondertussen dans ik de victorie als overlevende, aandeelhouder van het leven ik kan ik mag de zwarte omlijsting is even ver…

'k Hoef jou niet te zeggen, dat de avond vrijt met de nacht als onze Kus in 't donker een dans lanceert 'n Verkenning in zomerse nacht Verlangende lijven die zuchten Onder 't genot dat lang verkeert 'n Sex-appeal van hier tot ginder Een aantrekking van Noord- en zuidpool 'Heat of the moment' van Asia geleerd…

tafel of steken een vorkje gebak af De visite spreekt en eet en is het met acht hoofden eens Die Arno is een hele vent de regering regeert en de aarde wordt warmer van al dat gedraai De visite knikt en slikt en viert dat het verjaardag is ---------------------------------------------------------------- uit: 'De dingen de dingen de dans…

je obeliskt op grote pleinen pilaart mijn liefde in het kleine tempelt rust voor hen die zoeken en in meditatie anderen ontmoeten piramiet in groots begraven geschoond met zweet van generaties slaven toch ontspring je weer de dans lacht de ruggen toe van niet geziene geesten cultuurt de tijd met heel je wezen in onafgebrokenheid…

Vleugjes adem rozenhout zinnenprikkelend Rozenblaadjes dor en droog door betonnen goten rinkelend Hier smeken heet huiverend onvoltooide gebeden fluisterend Dansen escobillas ontluisterend Boven- en onderwereld elkaar kruisend Het is de held die hier overwint Zijn kloppend hart dat de dans begint Hees bevend, het hart brandend…

je speelt in mijn hoofd tussen flarden gedachten bomen wiegen een lach in dromend verwachten van lente die vliegt vleugels gespreid de winter verliest zijn terrein en verdwijnt voor even bevrijd de wereld ontvlucht zon boven donkere lucht die jaagt op de tijd speel in mijn hoofd dans de muziek voor eigen publiek ik zing…

je bent tot leven gewekt nu dans ik een machtig mooie leeuwendans met jou dierbare leeuw van Chi Chi Lau…

en dans de tango op mijn handen. ik maak goud van oud spinrag. en moet lachen met wat zonneslag. ik streel netels met mijn lippen. en brei jarretels van kersenpitten. ik kan zwemmen als een glasaal. maar ook remmen met het gaspedaal. ik kan vliegen zonder vleugels. en ook liegen zonder leugens.…

ik zag je in de wolkenluchten wist hoe snel jij wilde vluchten voor de kleur na jarenlang in grijs was jij beducht voor sprankelen in meer dan wit en zwart alleen je pril is groen en zomert toch het warme geel dat ooit zal komen je oogst al mooie dromen beken maar kleur geef warmte weer een kans en dans met mij van nu af…

gisteren keek ik door het venster naar jou je glimlach was niet voor mij zoveel wist ik al je lichaam bewoog geheel en al op een ritmisch ostinato ik nam deel aan een innig gesprek met jouw dans heen en weer wiegde je lijf en ik wiegde met je mee het was niet erg dat me je zag noch hoorde door die toverspiegel…

vlinders en vleugels ontsnappen de dag dragen de lach in het blauw over velden zoeken thermiek en drijven in kleur langs wolken als helden ik heb je gezien handenvol bloemen ogen vol geur ze glansden verliefd zonder namen te noemen ik kijk naar de blik in je ogen dans zonder vloer de muziek van je hart jouw stilte kust zo…

je speelt in mijn hoofd tussen flarden gedachten bomen wiegen een lach in dromend verwachten van lente, die vliegt vleugels gespreid de winter verliest zijn terrein en verdwijnt voor even bevrijd de wereld ontvlucht zon boven donkere lucht die jaagt op de tijd speel in mijn hoofd dans de muziek voor eigen publiek, ik zing het…

En verder trekt een rij dagen geregen tot jaren ontsproten in nieuwe ochtendzon uit warmte van talrijke kleuren vormen en klanken sierraad om schone vrouwenhals de dagen die groeiden in lichtend gloren als smaragden snoer een gordel om smalle taille gedragen zwierend in warme dans tot gouden kroon bezegelt de uren voor het nijgen van de…

Eén dans, één dans met sproeiende ogen, gloeiende wangen, losse handen. En dan opzij gaan staan. De bleke glimlach voelen, die als een nevel op een avondwei omhoog stijgt. Langzaamaan verkoelen en merken dat de nevel sneeuw geworden is. Dan wijze dingen denken, lachen, liegen, winst maken uit het wezenlijk gemis?…

Wil je als het duister wenkt mij even vasthouden zomaar heel even om te laten voelen dat ik ben wil je als nacht geen dag meer wordt mij niet laten slapen doch zomaar even de roep van het licht laten zien wil je als ik dichter dan dicht te dicht bij de golven dans zacht het bijtend zout van mijn wangen halen zomaar heel even…

hij schreef er al zovele verbond een hand met een dans met fleurige bedwelming de schrijver aan de rol is aan zijn eind hij betwijfelt de wereld die hem het dierbaarst is en denkt in eigen zinnen gewoon het zijne ervan hij loopt rechtop, dat is de waarhied van een mens en zoekt de liefde eeuwig misschien tot morgen, maar dan verlaat…

Kinderstemmen galmen de stilte voorbij vullen gapende gaten van pijn en gemis niet langer nacht in de stad kijkend naar de zonsondergang wacht ik op mijn droom een dans van vrijheid die engelen naar de aarde zond Mijn dochter zingt in een kinderkoor.…

Naakt en onschuldig draai ik mijn voet door de stromingen, dans ik met de likkende vlammen, geef ik mijn heupen aan de djembees. Ochtenddauw kietelt zacht mijn benen, ontspannen adem ik de sferen in. Het metafoor is krachtig sterk en creëert een rust van onmeetbare schoonheid.…

Ik stik, verslik me in jouw woorden struikel over mijn tong in de herhaling in mijn haast om je te kussen en ik dans mijn lichaam naakt - vrij me met je vingers, raak me raak me aan en houd me Was het eens een bed te ver - waar wij bruggen sloegen met meer lust dan liefde, nu is het bed te ver zelfs mijn innerlijke stem verstomd onder…

Ik dans als een strandbal rond. Ik kan oogverblindend zijn. Wie naar mij kijkt denk mij te zien. Wie naar mij kijkt die ziet zichzelf. De eigen monsterlijk vervormde grimas. Wie van mij wegrent jaagt zichzelf weg. Ik ben beplakt met kleine spiegeltjes. De randen snijden in mijn eigen vlees.…

Kijk af en toe nog even om naar het kind dat in de verte staart boven in die appelboom temidden van de appelgaard Kijk af en toe nog even om naar die blije kinderhand waarin een appel is gaan glimmen als een grote diamant Kijk af en toe nog even om naar het kind dat vrolijk fluit in zijn handje zeven appels dans hij blij de weg vooruit…

ik leen een pen van de wereld schrijf verhalen in de wolken dans pirouettes in de sneeuw kus het ijs met rode lippen stel vragen aan de vlokken die ontdwarrelend neerstrijken hoezeer ik ook zoek en vraag blijven ze mij antwoorden schuldig breekt mijn hart in duizend stukken daar gedraaide cirkels doodlopen stuitend op een grote leegte…

zing, dans, bemin ontdek, durf, begin heb lief en vermijd verspil geen tijd aan strijd leef en beleef schreeuw, huil goed uit pak op waar je was vergeet wat goed genas kijk uit naar morgen houd geheimen verborgen zeg dank voor elk geschenk want in een oogwenk waarin niemand wordt ontzien is het voorbij Carpe Diem…

Want wat je dán allemaal kan, is wat je het minst verwacht!…

zie je madeliefjes plukken de eersten van dit jaar je vlecht ze in je haar ze kleuren in het lente groene gras de eerste bloemen voorbij aan winters pas jij hebt het voorjaar rond je hoofd en in je ogen twinkelt reeds de warmte van de dromer mag ik je hand voor dans met blote voeten in het gras in het oranje hart van madelief…

vanaf nu schrijf ik vanuit een andere wereld eentje waarin mijn glimlach niet meer weg te poetsen valt waarin ogen weer mogen twinkelen waarin het leven mij uitnodigt voor een dans die onweerstaanbaar is zodat ik mij mee laat voeren op het ritme van de wind zelfs als de zon niet schijnt straalt mijn hart uit duizenden en hoop…

Ik ben een man, waar is mijn speer Ik mis de oude rituelen Zie hoe de jongens zich vervelen Ik stel me met een boek te weer Als ik het voor het zeggen had Dan stelde ik weer in de riten Machines kunnen zo verdrieten En de kantoortuin maakt zo mat Een ruimte om te mediteren Een plek voor zang, dans en lawaai En elke maandagochtend zweten…

Zo te sterven als een vlinder op het water Geruisloos, voor de stille week, niet later Haar laatste wens was in besloten kring met zang en dans te worden gecremeerd Waar naast haar odes aan Piaf en Shaffy en 'Ne me quitte pas', chanson van Brel, In een laatst encore als requiem Haar 'Laat me niet alleen' gememoreerd…

Zachte bries strijkt door haar kapsel masseert golven door zilverglans van zachte zijden draden die deinen als vreugde dans. Als tranen van ontroering hangt dauw in berkenblad, klinkt door eik en beuk in vervoering lof in vogelzang gevat.…

aan de rand van de nacht tussen kogels en oorlogstaal wortelt een boom in het bergravijn achter de binnenkant van de buitendeur danst rouw zijn staccato dans in onbuigzaam verdriet boven de huizen sluiert de meedogenloze geur van verbrande schoonheid aan de rand van de nacht slapen de mannen in watten van duisternis begraven…