Alle inzendingen over de grijze lijn

valt hij van zijn hoogte neer in grijze rauwheid stukbrekend op straten de grijnzende rouwtijd die avond heet beklim ik lijnen van het schrijfpapier bekruip de krullen van dat oud brevier schuif de mulle verlangens naar een hogere trede – daar flikflakken zinnen uit een late brief ‘pluk de letters van mijn liefde, Lief’…

de dag staat aan het raam een grijze vrouw met vermoeide ogen de dromen liggen bijna afgedraaid tussen de lakens een laatste restje zoete sluimer uit de diepte komt langzaam het weten boven drukt op mijn borst de grijze vrouw van weer een dag…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

Nu aai ik door jouw mooi gesponnen grijze haren, terwijl jij mijn spinnenweb wat meer begrijpt. Ben gaan houden van je mooie stem, van je fratsen en verhalen. Zie je liggen in je witte hemd, en andere composietmaterialen. Geef je een kopje koffie. Je bent dankbaar, voor het tasje troost.…

Ja, die grijze haren, Die vertellen je leeftijd in jaren. Jammer als men dat gaat bederven, Door ze in allerlei kleuren te verven, Het blijft een wonderlijk ervaren.…

Er groeit in mij 'n grijze boom van verdriet, 'n rot gevoel, wat niemand ziet. Het regent in mij, het regent dat het giet en 'n ander hoort het niet. Maar vanmorgen, serieus, stak er 'n takje uit m'n neus.…

, je deed me pijn het gaat je goed maar je verdient het niet hoe anders zou mijn leven kunnen zijn en in stilte wens ik je mijn groot verdriet eens zal die grijze deken weer verdwijnen zullen de zonnestralen mij verwarmen dan zal mijn lichtje weer gaan schijnen en kan ik het leven weer omarmen…

Avonden van grijze saaiheid onder het schijnsel van een schemerlamp. Gesprekken gaan vaak over hetzelfde; blinken niet uit in hun originaliteit. Plichtmatig wil men wel weten hoe het met de ander gaat. Maar belangrijker is de vraag, wat zullen we vanavond eten; en hoe de voetbalclub er voorstaat.…

lopend in de kleine stoet treurende mensen Zonneschijn en vrolijk fluitende vogels Vergezelde jou in je laatste reis Mijn voeten wilden niet meer verder Maar ik kon je nog niet alleen laten We bereikten jou bestemming Langzaam werd je daar neer gelegd Mijn hand vol met liefdevol zand over jou heen gestrooid Stralende zonneschijn op een grijze…

ik probeer de beelden in mijn hoofd met woorden slechts te schetsen dikke diepe strepen dagen van de nacht mijn hart is donker de wereld zwart lichte smalle lijnen springen uit mijn ziel ze kronkelen en draaien door zomerlicht versierd dan zijn de zwart-wit tekeningen de dagen door de week uitgevlakte grijze meren eenvoudig uitgebeeld…

Op blote voeten hurkt mijn moeder in het gras -- heel intiem naast mij.…

wat is overgebleven van weerzien en wederhoor   sinds grijze regen de periode die we 'voorlopig' noemden in hemelwater verdronk   het hart meer heeft gedragen dan 'n kinderhand aan knikkers   honger is gevoed met ontberen, eenparig in rechte lijn   volkomen voortdurend, nergens halverwege   terwijl leeftijd passeert en onze ogen dichten…

Pas een nieuwe baan, en vandaag een grijze haar: er verandert veel!…

ik heb het grijze opgezocht om mijn kleurloos leven wat meer inhoud te geven me opengesteld voor alle sferen en stemmingen om andere tracés te proberen tussen wit en zwart kende ik de contrasten in grijs voelde het wat onzijdig zonder richting en houvast gleed ik weg in naamloos zonder evenbeeld ik bleek te week en verdronk…

Ik snapte niet waarom het lot mij trof Dat ik steeds zo actief blijf en nooit moe ben, Maar nu weet ik goddank waar ik aan toe ben: Mijn hersenpan zit vol met grijze stof. Dus boor ik gauw een gaatje in mijn kop En zet de grijze-stofzuiger er op.…

(voor het jarige konijn) Omdat het liegt en dus kan veranderen omdat het maar zichtbaar is tussen de lijnen omdat het ontdekt wat al lang is ontdekt maar nooit op deze onmogelijke wijze omdat het zich aanpast, ook aan het zeer grijze omdat het de jager zelf heeft gewekt omdat het elk schot tot een spat kan verkleinen omdat het gestroopt…

Zij aan zij staan ze wachtend op de stoep vlak bij de halte van lijn zeven de een ziet er verpaupert uit de ander puilt het leven beiden geuren kwalijke vertering een paar is snel te zien maar steelse blikken kleven aan het grijze en het groen ik schaam me voor ze als ik hen daar zo verlaten zie wetend dat zij innerlijk aan mij…

Lopen we gezellig samen te wandelen op de straat mensen kijken door de ramen waar dat stelletje heen gaat plots duik je in de bosjes en doet wat je moet doen ik vat het op heel losjes en kijk wat naar mijn schoen dan geef je aan klaar te zijn en wandelen we verder terstond jij bent nou eenmaal aan de lijn want jij, jij bent mijn hond…

Ik doe het niet, ik doe het niet! Nú snoep ik echt niet meer. Ik doe het niet, ik doe het niet! Ik hou me er aan dit keer. Ik doe het niet, ik doe het niet! Ik kijk naar het met chocola gevulde bord. Ik doe het niet, ik doe het niet! Voel hoe ik toch weer verleid word. Ik doe het niet, ik doe het niet! Ik hoor hoe het duiveltje tegen…

Ik doe aan de lijn, zo voel ik me fijn. Zeg, dring nu niet aan, ik laat het toch staan! Of zal ik één keer...? Hè nee, nou niet weer...! Ach, geef me dan maar één stukje, heel klein. Maar morgen dan doe ik echt weer aan de lijn!…

Verhit wordt de gevoelige viool bespeeld Vingers beroeren glijden langs haar ranke hals Veelal kreunt zij opgewonden klankvol gespannen Vooral om al haar emoties zwoel weer te geven Vereend met klanken van haar liefdesduet Vlijt hij zich neder lavend aan haar lusten…

Het leven is zoals het is, je kunt doen wat je wilt, je kunt laten wat je wilt, de lijn ligt er al. Je denk dat je hem zelf neergelegd hebt, maar uiteindelijk kun je de lijn alleen maar volgen.…

werk je aan de lijn onze maatschappij bestaat uit richtlijnen zo kan je uren doorgaan maar soms zou ik door al die lijnen één streep willen trekken maar oei een streep is ook weer een lijn conclusie is gewoon dat de wereld niet zonder lijnen kan zijn…

Toen Dick in een snackbar te Asten een spiegel zag, schrok-ie: hij was te gezet, vond de man. Daarom was-ie van plan in de toekomst wat vaker te vasten. Hij vastte, zo liet-ie ons weten, direct als-ie net had gegeten. Dit was, vond de vent, onvoldoende frequent, dus besloot-ie om vaker te eten. Toen Dick op z'n laatste bonbon zoog, terwijl…

als je toch een richting op moet, blijf dan evenwijdig aan mij op armlengte afstand of een iets te dichtbij ik zal wel lineair voortgaan onafgebroken regelmatig dagen vullen met bestaan binnen de lijnen kleuren grijs of zilver, zilvergrijs standaard HB zal voor kleurpotlood doorgaan het krast en vlekt morst koffie en tranen als de houten…

“Wij zijn gelukkig keurig opgevoed En doen daarom ook braaf wat moeder wil”, Zo zei de spits tegen de stopperspil, “Maar deze keer begrijp ik het niet goed: Is het daarginds mijn moeder of de uwe Die ons toeroept om naar elkaar te spuwen?”…

Als u getuige wilt zijn van bloed zweet en tranen Sta zondags dan aan de lijn en moedig ze aan, deze veteranen.…

van jouw uithalen kan ik balen als een vreemde stekker met drie pinnen, je bent zo kleurrijk in je zinnen, dat ik verga tot de grijze muis die ik al altijd moet zijn geweest zo mooi als jij de wereld vat in enkele lijnen met een kleur op elk detail en dan nog durven beweren dat het allemaal niet lukt zit ik daar schamel te wezen een…

wolken schuiven samen waardoor contouren langzaam duidelijker worden staan ze oppermachtig hoog aan de blauwe hemel licht grijze randen kleuren donkerder verraad eveneens de wind het naderend onheil die de was harder doet wapperen aan strak gespannen lijnen speelt de zon haar laatste troef uit keert hen de rug toe, en tovert een regenboog…

ik wandel tussen licht en land van zand het water bekijkt mij met zijn grijze ogen ik kijk terug naar haar tijdloze bewegingen het strand loopt heerlijk nu de wind is er de enige hindernis maar hij waait wel in alle kleuren de vlucht der vogels volgt de lijnen van het water er heerst een oude bekende stilte een korte schaduw van zon op je…