Alle inzendingen over de kop opgestoken

De hele krokus ging hij laat z'n nest in Het weer was mooi, de camping was een feest Vakantie was nog nooit zo fijn geweest En toch had hij verschrikkelijk de pest in Ik weet wel hoe dat komt hoor, zei hij sip Mijn caravan is namelijk een Kip…

mijn straat de oude gevels opgelapt waarachter onbekende ogen het ouderlijke huis vol generatiekloven nu te koop een mengeling van klank en geur blijft hangen als versteend elke belegering van leegte wordt erfgoed van hernieuwde hoop…

Met een last te zwaar te dragen Terwijl je sterk zou moeten zijn Maar te zwak voor het gewicht Dan, juist dan, mag jij mij vragen En zal ik tonen en bewijzen Dat je samen, beter dan alleen Kan voldoen aan de absurde eisen Die het leven somtijds aan je stelt Twee kunnen meer dan één En samen staan we sterk Kom, laat de moed niet zakken Kop…

hij had genoeg van haar elke dag weer hetzelfde liedje geen moment rust, altijd omgeven door haar gekakel de priemende ogen, de rauwe keel die ze alsmaar schraapte het greep hem bij de strot hij draaide haar de nek om vanavond eten we kip…

Wij zijn het land van drie en half biljoen Een volk van Smitten, Bauers, Smeetsen, Blöfs en Paayen Van swaffelaars en twitteraars en graaien Van Babyboom en Kluun en geen pensioen Wel kwakkelen maar nooit Elfstedentocht Dus eenmaal en ook andermaal..verkócht! ---- DEN HAAG - De Nederlandse bezittingen vertegenwoordigden…

Het jochie in de etalage keek me aan Als een pop zo stil stond hij een bordje ‘te koop’ ontbrak er nog aan ik bleef strak kijken en ook hij hield stug vol en zo stonden we zwijgend en hadden we allebei lol…

Ik zie hem steeds in groot formaat verschijnen In alle praatprogramma's op TV Ook in de krant krijg ik hem steeds maar mee En telkens kruipt mijn hart in de gordijnen Want een keer was genoeg, ik hoef sindsdien De kop van deze creep nooit meer te zien. De foto's van kinderpornograaf Robert M. zijn in de media alomtegenwoordig.…

Vlakbij de uitvalswegen naar de stad en in een zeer gewilde wijk gelegen, komt u een goed beschutte villa tegen. ’t Is rustig wonen in Abbottabad. Beschikbaar per direct en niet te duur. Je ziet alleen een bloedspoor op de muur.…

Zo gaan de dingen al sinds Genesis: Wanneer het volk de tirannie doorbrak, Dan moest de oude heerser naar de bak, De nieuwe kwam uit de gevangenis. Heel even dacht ik: is zij het wel echt? Maar toen herkende ik haar blonde vlecht.…

De kop rolt nog wat, de ziel reeds dit bestaan verlaten. ............. Men heeft het hoofd daar zo gelaten, om menig toerist mee te verblijden……

Toen ik deze morgen wakker werd kon ik niks meer zien. Ik tilde toen één ooglid op en zag de wekker op half tien. De tand des tijds heeft mij gevonden. Rimpels en los vel alom, dat zag ik later in het spiegelbeeld. De knapste tijd was blijkbaar om. Maar toen bedacht ik, hoe mooi het is, dat ik dit nu nog mag zien. Want iedere dag is gekregen…

Soms valt het mee Soms valt het tegen Soms schijnt de zon Soms valt er regen Wees niet betreurd Om hetgeen er gebeurt Probeer aan iets negatiefs Het positieve aan te geven Kop op en wees sterk Laat je eigen niet gek maken Blijf altijd op beide benen staan En maak iets moois van je leven…

deze fiets oogt als een wrak maar in de banden nog net voldoende lucht dit rijwiel zal niemand kopen een junkie leurt niet met zijn spiegelbeeld…

Geen gipsvlucht naar de wintersport dit jaar Dus ook geen leuke beelden van het landen Brancards en krukken, opgestoken handen Daaronder Gerri Eickhof's commentaar: (Een berenmuts, das losjes om de nek) 'Als u nog gaat vertrekken, 'Break a leg!'…

Je opgestoken hoofd in het open veld van onklare woorden straalt alsof de zon op de aarde over een bepaald punt; de opslag van intrinsiek materiaal ergens in verre oorden, het gezicht mij vooraf codeert alsof jij afstanden runt.…

men was allang vergeten dat het kon maar het gebeurde: met een zacht gereutel stierf de tv. het sprekend paard verbleekte het licht werd opgestoken en de vader aanzag zijn zoon die bij een storing werd verwekt en zei: wat ben je oud geworden, jongen. --------------------------------------------------- uit: 'Verzamelde liedjes en gedichten…

je stopte was er in het stille wuiven van je opgestoken hand zag je schouders rechten snel schudde je weerbarstig haar weer scheidingklaar liep door met opgeheven hoofd jezelf vermannend in vage hoop het stille wuiven had slechts één getuige…

Het was een dag voor kogelvrije vesten, lokaal wat brandjes, klappen op je kop, maar de protesten lossen langzaam op, het blijft wel stevig waaien uit het westen. Ook morgen is er af en toe geweld, de lente is voorlopig uitgesteld.…

Jarenlang op zoek Kennis zonder weten Zoveel geleerd En nooit wat opgestoken Door onmacht en verbijstering De touwtjes niet in handen Ongeloof en pijn De wens niet langer te leven En op dat moment Bezit is het enige dat je hebt Kom je tot de conclusie Ooit wordt het weer lente!…

Nu zelfs blijkt dat Andries Knevel ook zichzelf kan bekeren en als evolutionist weer verder door het leven gaat heb ik als heiden - om het even voor het eerst in heel mijn leven toch een kaarsje opgestoken in de hoop dat Hij bestaat Toe Heer vergeef hier al mijn zonden hopelijk ben ik niet te laat…

wie strijkt de vanen glad die ik opgestoken had om kleur en zwier aan het leven te geven als heuse frivoliteit het gaan en staan in geijkte snit en plooi is niet meer van deze tijd maar kon niet rekenen op de transparantie van het hooggeëerd publiek ben voor gek verklaard kreeg levenslang vakantie wegens deze extravagantie…

Waardoor ik ben gebroken: een overmoed die is opgestoken, wond werd weer die oude kras. Een splijting die me verwrong me vervreemdde en verdrong de man die ik feitelijk was.…

Midden in de stad staat een heel groot warenhuis Daar hebben ze enkel mannen te koop Op elke etage waar je ook komt Mannen in overvloed een hele hoop Je kunt kiezen met blonde bruine of zwarte haren Ze staan netjes ingedeeld op lengte en geboorte jaren Er zijn hele dure die staan voorverpakt in een luxe doos Maar ook goedkopere vaak opgeleukt…

Angstkreten rennen door de diepte van m’n ziel. Het vuur raast onblusbaar. Vlammen verschroeien mijn hongerige schedel. Rond mijn graf woekert alleen nog maar brandnetel. Een walm propt zich vol met verstikkend zwart geween. Letters zinken voor eeuwig weg onder mijn zware kleed. Geen rivier kan het razende vuur tot eindeloos schreien…

Hoe kunnen we toch vinden wat echt tot leven leidt, wanneer zullen we weten hoe onze ziel soms schreit en zullen we die laven met wat niet is te koop; met levend water, voor nu en later.…

Haarfijn en op de man af schieten ze het plaatwerk: 89 geworden in een bejaardentehuis op Bornholm. Een halve eeuw terug had ze triomfen gevierd als prima ballerina bij het Koninklijk Ballet van Kopenhagen, waar ze model stond voor het bronzen beeld van Edvard Eriksen. Alles kijkt gerimpeld de lens in, vooral de armen als geploegde akkerstroken…

ik vroeg of je m ’n dromen wilde en je zei, ja ik wil wanneer de wind zuid is en ik alle woorden hoor wanneer niets wordt gedood wat jij bemint ik zal tot tien tellen en na honderd tot het heelal ik zal de zon over het water laten gaan, in lange bogen en over hen die wonen in jouw graf heen en weer, dieper en dieper tot…

Twee kleine ventjes met een kar... deur aan deur gaat de verkoop, "appels mevrouw? tien voor vier euro" en drie gratis...jaja zei ik, doe maar duur! Een van de ventjes zei "doe maar één vijftig dan", maar dan niet de drie gratis! Ik loop naar de kamer voor geld en terug gekomen, aanschouw ik de "appelvoorraad" Kleine groene appeltjes, zo groot…

ik heb een hekel aan mensen die pijn niet verstaan zomaar woorden zeggen zonder na te denken hoe een mens zich daarbij voelt dat trekken zij zich niet aan ze lachen liever dan te zeggen: hey kop op blijf doorgaan…

Ik ga naar de stad en weet nog niet wat ik kopen zal een dingetje voor niemendal Natuurlijk heb ik me daar weer aan bekocht! En is het weer iets wat ik echt niet had gezocht... Maar je wilt weer iets en dan blijkt... het is weer niets!…