Alle inzendingen over de nacht is zo stil

Lig in bed m’n ogen dicht Als altijd zie ik je gezicht Half vier, ik weet wat wacht Het wordt weer een lange nacht Zoveel wat ik nog zeggen wil Maar naast me is het schreewend stil Half vijf, het blijft maar malen Je blijft maar door m’n hersens dwalen Teveel gedachten in m’n kop Kom, steek nog maar een peukje op Half zes, ik zie je staan…

Er zijn zo hoge tonen en zo lage Dat mensenoren Ze niet horen. Mogelijk wonen In bos of hage Vogels voor ons verborgen Zingende tot in de morgen.…

De stilte van de nacht is zo zacht... Het ontroert mij telkens weer. Ik schrijf weer een gedicht hierover neer! Ik weet het is de zoveelste keer... Maar kan het niet laten mijn gevoelens daarover te uiten. En kijk nog even naar buiten... om die sfeer nog even te proeven. Maar zal niet lang meer toeven. Alles is in diepe rust.…

Stil zijn de nachten vol verwachting over de komst van een ster zo lang door de wereld verwacht. Die hoog aan de hemel zijn opwachting zal maken; als een symbool van de vrede de wacht houdt bij het 'nieuwe leven' in de decembernacht. De decembernachten zo koud en donker; lonken naar de komst van dat wonderlijk hemellicht.…

Stil is de nacht en lieflijk blinkt de maan; Vermoeidheid rust met zorg en vrees en smarte, - Maar liefde waakt in 't rustloos kloppend harte, Zij, zij-alleen kan niet ter ruste gaan! En waar legt Gij het lieflijk hoofd ter rust? Melieve, waar spreidt u de slaap haar bloemen?…

De nachten zijn stil, de veerboten buiten dienst -- iedereen in bed.…

Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht. Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel.…

Dat jij een kind van de zon was de vroege seizoenen van je bestaan daar hadden gebloeid waar vandaan jij noodgedwongen moest gaan met niets in je koffers daarover wilde je liever niet praten toch heb je me eens verteld hoe je op het executieterrein van de gele soldaten de laatste minuten van je leven aftelde maar waarvan je zus je bevrijdde…

geweest wat heb ik ooit geweten dan enkel maar het heden van wie mij borgen in hun schoot onzichtbaar voor elk oog altijd onuitgepakt gebleven hun koffers in die donkere hoek met niet te openen sloten soms snerpten heel opeens wat kreten als ijzel door de kamers ontweken stille tranen de beklemming van mijn vragen en nu het stil…

nu alle nachten in bombast alsmaar je slaap belagen herken je ze van toen de monsterlijke draken…

Het klopt toch dat ze zich hier overdadig ontvouwden onder jouw zorgzame handen vanaf hun eerste knop jij hun rijping volgde met waren het liefdevolle ogen? en ik menigmaal op dat pad aan de zijkant ... nog voor mijn lippen woorden konden vormen 'niet hier spelen' riep jij alleen maar als een getalenteerde bloemist gaf je voedsel en…

De nacht is stil, de nacht is pikzwart geen ster, die nu aan de hemel prijkt De diepe stilte, volkomen zonder hart die thans bijna mijn innerlijk bereikt De nacht is stil, de nacht is ijskoud een huivering schiet ijlings over mij Het koude koud maakt mij benauwd als ik mij in ‘t iel portiekje neervlij De nacht is stil, de nacht is zo ledig…

Twee minuten stil het is heel even mensen hebben voor onze vrijheid gevochten. Twee minuten stil het is heel even. Met gedachten ben je twee minuten stil.…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

En kijk, even orchidee opzij, er komt weer een autootje bij jawel het is stelletje nummer twee ze komen tegelijk aangereden, das uniek Wachten hoeft ie nu dus niet, zoals ik het vanaf hier nu zie Begroeting is kort maar effectief, en zo verdwijnen ze als een dief In de nacht, de auto's als stille wachters achterlatend.…

Soms loopt stilte zichzelf in doodse stilte voorbij…

Het is nu twaalf uur de elfde gaat over in de twaalfde februari van het jaar des Heren en Dames 2017 Ik ben nu officieel 65 jaar maar ik ga gewoon door of er niks aan de hand is uit het gedicht van Gerard Reve: Drinklied aangaande het leven op aarde want god vorm me me m'n dochter is pas tien!!!…

Zelfs wanneer ik in alle rust loop neemt de tijd mij te pakken en wandelt met mij mee…

Stil Donker en stil Dan is er licht Dat vraagt wat ik wil Koud Warm en koud Door de deken omvat In de donkere nacht Licht Zonnelicht De morgen breekt aan Weer een nacht voorbij gegaan…

Stil Donker en stil Dan is er licht Dat vraagt wat ik wil Koud Warm en koud Door de deken omvat In de donkere nacht Licht Zonnelicht De morgen breekt aan Weer een nacht voorbij gegaan…

het zijn slechts de meeuwen aan een stille waterkant geen mens, geen voetstap in het zand we zijn gestrand in een onbekend land…

kind van de nacht waarom ben je zo stil je lichaam gebroken van warmte verstoken lig je hier stil en koud niemand die om je rouwt je schreeuw om aandacht werd niet gehoord terwijl je jezelf langzaam vermoord met vloeibaar gif in een spuit met naald en vervloekte je de nacht als je levend de dag weer haalt kind van de nacht…

Het is stil geworden. Buiten is het duister. Het maakt wakker. Ik ben aanwezig. Het mediteert. Het regent. Ik luister. Ik adem. Denken heeft geen zin. Gedachten verstillen. Alle druppels vallen. Mensen ademen. Allemaal. Het mediteert. Regen regent. Het is nacht. Nu is vrede. Het ademt. Het is stil. Samen. Hier. Wij. Nu.…

In de nacht werd het stil in de straten, hij keek naar het water dat glom vanaf de Stadhuisbrug. Er werd gefluisterd door de toren, zo zacht dat alleen hij kon horen, dat het tijd was de stad te verlaten.…

Transparant Jij spetterde in het warme bad damp op de ruit van het raam achter doorzichtige douchegordijnen Jij noemde mij bij de naam, kuste me door het plastic heen, tevreden genoeg aan elkaar van stukjes en beetjes Jij en ik, mij en jou op te eten Om ons heen gewikkeld het bijna niets als een koele, lichte deken Samen namen wij…

Wees maar stil nu heel erg stil gewoon niets zeggen is wat ik wil... Ik zeg óók niets ik zwijg stil geen gedachten geen verschil... Lange nachten altijd wachten ik zeg niets meer ik ben stil...…

zand kriebelt tussen de tenen de zon omlijst de avond langzaam sijpelt 't nieuws dat er een vliegtuig uit de lucht geschoten is door mensen spelen in de zee, honden rennen langs de vloedlijn vol ongeloof herhalen de beelden zich terwijl de zon zich neerlegt in de oh zo kalme zee…

Teder is de nacht waarin je vurig liefhebt -- wat aan je ontglipt.…

[Haiku] de nacht nestelt zich in bomen zonder vogels bladerloos en stil…

stil lenteleven rijgt stemloze dagen aan doorwaakte nachten…