Alle inzendingen over deern

Ik was niet boos, moest lachen daarentegen, want ik wist, hij had door zijn beroep, toentertijd veel last van hersenroos gekregen Net als die deerne die me eens uitnodigde voor een gedicht, ik bleef er zeven weken slapen Ze sliep het liefst met mijn object nog in haar mond omdat ze dat, zoals ze zei, zo vertrouwenwekkend vond en ze zo…

Zeg leven omvatten is weten van leven, geweeklaag past niet bij Friese deernen. Weet ook aan hun kleeft nevel naast ook weer die zonnestralen, leven is alles omarmen en eruit halen.…

oh kindeke schoone van alle menschen die ik bemin zijt gij mijn roozeken en alwaar ik spreeken mag hoor ik slechts uwe teedersten lach zoet, zoo zoet in mijne biddenden herte woont gij reeds lange tijd zeg mij toch, onbevreesd, dat uwe perelden blomme zich zal neêrvlijen in den rooden gloed, gelijk nooit eer ik zal u eeren, mijne deerne…

patrones van 't proletariaat Wie op haar hulp kon rekenen en raad Vond medestanders tegen al het kwaad Een bonte stoet van outsiders verslaafd Aan gokken, drank en vrouwen, veelgeplaagd Edoch, hoe zonderling, nooit werd gevraagd - Neen, nimmer had het Barbara behaagd - Wie van de vlegels vrouwvolk had belaagd Of een der gluiperds deernen…

Lieke, schoonheid in volle bloei een wulpse niet eenkennige deerne dochter van de barbier en uitbater van de donkere dorpstaveerne had zich geofferd, als een lam aan Bertram, strak gespierd en stoer uit het nabije buurtschap Strije zoon van een machtig herenboer maar ze had de buik meer dan vol van sluiks gescharrel in het hooi ze wilde…

Ik heb het gejuich van de talloze deernen op de kasteelmuren met een dankbare knik in ontvangst genomen. Ik heb eigenhandig Stonehenge gebouwd. De druïden hebben me tot koning gekroond, maar diep in het donkere woud heb ik geweend als een klein kind.…

Volken, in vrede wedijverend, Vrienden door kunst en verstand, Vrienden weer na de bedwelming, Storten, waanzinnigen, Opgezweept en verdwaasd Door heersersgeweld en bedrog, Elkander op 't lijf, Trompetten en trommen verdoven 't gevoel; De glorie, vuige deern, Meestbiedenden, meestbloedoffrenden veil, Viert de beestlijke tochten.…

Een echte oudduitse taveerne, zingende Burschen ter lindebank, op de drempel een blonde deerne, om ‘t houten geveltje wingerdrank; van binnen gerookte balken, een krachtig bruine schemertint, en een zonnestraal, de schalke, die dartelt over kroes en pint. De tabakswolken blauwen.…

de vader, ook al straalbezopen kon geen kant meer op met zijn broek tot op zijn enkels en een wilde deerne op zijn schoot, die dacht dat ze een paardenrace aan het winnen was en constant gilde – ju, ju, ju vooruit – de mandoline muziek laaide hoog op zo ook de rook, van sigaren en sigaretten die zorgde voor hallucinante beelden in…

waar edelen bij Egmond aan de Zee op jachtterreinen hun trofeeën telden en men een zotteklap uitdeelt of twee Daar kwamen Belle en Rebelle nader geruisloos op een merrie en een ruin Rebel ontwaart door 't oculair hun paarden en cocker spaniels jagend in het duin En één paard droeg een splitternackte bok met op zijn schoot een deern…

ventieldopje kort rokje binnentent buitentent rentepercentage servies antisemitisme autisme smeermiddelen flipper flipperen fliippen floppen perenbomen afromen witwassen muzieksmaak snaak prietpraat onderkaak derde rang rangorde gordeldier stip horizon zonnebaden badkamer cartograaf raaf verjaardag juweel weelde verwilderd deernen…

Het is als omgang met een voze deerne wier wellust u verlamt en die daarna uw levenssap uitzuigt voor eigen nering.…

In 't jaar zoveel was ze een deerne met de fleurige naam Violette tezamen met hare zusteren Constance en Bernadette toog zij jong als ze was naar de kostschool voor juffers en maagden, het pensionaat Sainte Marie Antoinette De mussen vielen en bloc van de daken de koeien lagen te slapen toen ene Maurice van 't voorname geslacht…

Mijn blonde, ronde deernen, blauwe ogen lijk lanteernen! Een mond beroosd, een wang, die bloost, een borst die zuchtjes loost. Ha! Niets zo leutig-fraai en fris, als bezemboerenkerremis! Niets zo leutig-fraai en fris als 't Vlaamse leven is!…

Mijn blonde, ronde deernen, blauwe ogen lijk lanteernen! Een mond beroosd, een wang, die bloost, een borst die zuchtjes loost. Ha! Niets zo leutig-fraai en fris, als bezemboerenkerremis! Niets zo leutig-fraai en fris als 't Vlaamse leven is!…

Ik vraag me af, een jonge deern van zestien jaar, hoe hopeloos dat kind zich voelt nu ze mijn gestalte bemerkt bovenop haar laatste troon, ik laat een traan en in mijn verbeelding zie ik een meisje van zestien haar doodstrijd leveren tegen iets wat ze niet begreep.…

Geen wulpse deerne, die 't mensenhart Als gij bedriegt, zoo vals, meinedig! Eerst weifelend tuurt het bewonderend oog In de verte u na, verrukt, betoverd, Door wat daar schittert in 't wazige floers Van 't hulsel, waarmee ge uw gedaante omlovert. Hij droomt, de onervaren...…