Netgedichten

netgedicht (nr. 39.695):

Iscariot.

Hij nodigde me uit voor een gesprek,
maar voor dat het zo ver was zette hij me eerst
eens flink voor gek, de verrader.
Ik was niet boos, moest lachen daarentegen,
want ik wist, hij had door zijn beroep, toentertijd
veel last van hersenroos gekregen

Net als die deerne die me eens uitnodigde
voor een gedicht, ik bleef er zeven weken slapen
Ze sliep het liefst met mijn object
nog in haar mond omdat ze dat, zoals ze zei,
zo vertrouwenwekkend vond
en ze zo beter slapen kon doorheen de nachten

Ik vond het eigenlijk wel best, maar ze bleek
geen haar beter dan de rest, ze was plots klaar
met dromen, ik hoefde ook niet meer te komen
Ze stelde zelfs op het World Wide Web
haar nieuwe vriend al voor, waarop ze,
zoals ze schreef, al zolang had moeten wachten.

Ik blijf maar lachen en ik zucht:
wat een mooie lucht vandaag.