Alle inzendingen over demissionaire zet

Handen rustend op het stuur rood licht in het vizier maar ook de spiegel hier waar ik heimelijk in gluur zie de allermooiste vrouw de versnelling in z'n vrij drie, vier meter achter mij is ze even die van jou zet ze rap haar lippen aan met haar ogen gaat ze ook iets doen mijn wangen krijgen net geen blos wie kan zoiets weerstaan?…

Moge het sterven sereen zijn toch zet het zich voort in het bloedbad van een geboorte, de geboorte van iemand anders dan, dat valt niet te ontkennen. Maar in het leven is ons gegeven te doen alsof er geen dood was, niet met de kop in het zand maar juist op de uitkijk naar weer een ander land, een te bevaren kust.…

slaap glijdt van mijn gezicht handen omvatten de koffiebeker voeten voelen verwarmde plavuizen zachte muziek dringt tot me door het geluid van de wasmachine zet ritme onder buitengeluiden die geur, die geur van Guatemala vermengd met versgeperst sap van zongerijpte sinasappelen maak me wakker, laat me dromen ik wil in mijn schommelstoel…

zomaar laten gebeuren Al het onacceptabele geaccepteerd Mijn grenzen te ver overschreden Nu weet ik dat was echt verkeerd Ik ben er niet beter van geworden Het heeft me niets goeds gebracht Ik was blind en naïef tegelijkertijd Liefde had mij steeds in zijn macht Nu langzaam het besef terugkomt Besluit ik voor mezelf te kiezen Mijn angsten zet…

tegenwind verwarde me en daarna was je verdwenen transparant geworden tegen de achtergrond van glas zette mijn handen aan je mond omdat ik schreeuwen wilde met jouw stem, blijf bij me - of ben je mij nu al vergeten wanhoop kleurde woorden rood en als bliksemschichten gierden stemmen door de zwartgerande tekeningen, zover ging de moed verloren…

Hij zoekt "om te denken" de stilte in 't kantoor; Slaapt; wordt wakker; zet een schuifraam open; En schrijft er vier vakaties voor. -------------------------------------- -------------------------------------- gauwdief - listige dief sluiper - heimelijke indringer vacatie - rekening, vergoeding voor een gerechtelijke handeling…

Kunst zet het leven naar zijn hand, brengt het terug tot dunne lijnen die zich, tegen verval bestand, tot het verstilde beeld verfijnen van windfiguren in wit zand waarin ik veilig kan verdwijnen. ------------------------------ uit: 'Plaatselijke tijd', 1997…

Soms staat alles open en stormt de wind de lade uit vooronder de lege ruimte van het schip in, trillend tussen de banken en rondom het altaar, de lucht leeft in het heilige halfduister Mijn bewustzijn zet uit laat op oefeningen en improvisaties gedachten zweven om ze te schikken en op hun plaats te laten landen tijdens de middagpauze…

er was eens een dametje Kraaygraag die zong liefst de aria in 't duin met vogels uit Den Haag 's morgens zette zij met hoge stem in hield aan tot avondrood kreeg blos op haar wang van goede zin zo ging het jaar in jaar uit alle dagen men zag haar als paria alleen duinfluiters floten zonder vragen ook Karel Konijn werd er tureluurs van…

trek los uit de pols vier rechte lijnen vier er loodrecht op alles evenwijdig rechts en links van het raster bomen groene sprieten met links nog - ja daar achter - een blauwe kronkel bij het tweede snijpunt vanaf links beneden binnenkant zet je een kruis met S het Gelderlandplein voor de Shopping nu nog onderop een vette rode streep…

Daar waar de reiger voedsel zocht bij het mooie stille water daar leg ik vaak mijn luisterend oor en bewaar de stilte wel voor later Als ik dan rustig huiswaarts keer en mijn gedachten op een rijtje zet dan kruipt in mij een stil vermoeden dat de reiger daar op mij heeft gelet En rustig kan ik dan gaan slapen leg het moede hoofd op 't kussen…

portret gehaald uit Welsh land we zetten er de spot op dat is pas echt Rembrandt drijft de prijs lekker op het kost wat bruikleen verzekerd de port niemand heeft geknord bij het zien van de kunstschat het ware groots als gebaar wij juichen en klappen als zalm het nog even kan lappen in het voorbije rembrandtjaar poseerde in het Rijks…

Mijn hart bonst maar verder is het stil mijn hoofd zit vol met gedachten die vechten voor een plaats Toch is het stil Ik zet een stap niets Heerlijk mijn zus slaapt nog lekker stil heerlijk ik draai me nog eens om Zo blijft het tot de vogels beginnen te fluiten totdat de haan begint te kraaien Hier en daar rinkelt er nu een wekker…

Zondagavond studio sport Wat had ze er altijd een hekel aan Hij hing daar maar voor de buis Met bier en chips voeten op de tafel onderuit gezakt Het licht moest uit praten mocht ze nooit breien was ook irritant het getik van de naalden stoorde hem Nu jaren later zondagavond Ze doet een schemerlampje aan zet de tv op voetbal sluit…

Zouden hier rugzakken zijn als wij er niet waren om ze neer te zetten broodjes als wij er niet waren om ze op te eten? Zou het hier stil zijn als ik er niet was om te zeggen hoe stil het is koud als jij er niet was om te zeggen hoe koud het is?…

warm troostend genot en huilt onderhuids tranen toont ze nog zelden Gewurgd door zijn woorden moet ze niet klagen Hij zou haar nooit slaan hij is immers een heer Naar buiten toe is haar lot best te dragen en het wordt heus wel beter ze weet niet wanneer Ze neemt een washand om haar ogen te betten Ze zou zo maar eens koffie voor hem gaan zetten…

Blijf het proberen Geef toch niet op Wat er ooit gebeurd is Zet het uit je kop Blijf het geloven ’t Komt echt wel goed Laat het zonlicht stralen Bij al wat je doet Jouw warmte Jouw liefde Jouw tranen Jouw smart Zo puur en oprecht Komt gemeend Uit jouw hart Blijf dat alles Steeds tonen Dan ervaart men tot slot Dat ook jij Net als anderen…

Begin de dag met muffins Waggel slempend naar kantoor Vergeet vooral je pillen niet Breng de dag al vretend door Zet je flatje in de rook en sluit af met een big coke Een lockdown voor fastfood komt 50 jaar te laat Het rijkste land ter wereld ligt in een spagaat nu geleende welvaart aan virus ten onder gaat Gettodrab en trailertrash…

te snel en als altoos ontmoet een mens de dood die zet het sein op rood breekt alle botten broos het eindelijk gelaat dat schedelt scherp en strak de levenswil nog zwak bij laatste ademstaat onzichtbaar voor de rest begint finaal de reis bij't snijden van de zeis wordt doodman’s dorst gelest wat achter blijft is leed soms ironie in…

Onze tuinmerel fluit met een geluid groter dan z’n verenlijf de dag over de horizon danst wormen uit de aarde Oosterse priester opent ‘t luik in de dageraad zet de wereld aan elke morgen weer wordt z’n wereld opnieuw geboren In ‘t land van de gouden kalf wordt ‘t gezicht van Ophra gekleid naar foto’s van lang gelee ‘n dag van…

Mijn liefste jaargetijde Zet zelfs de dood in bloei, En doet diens boden rijden Of bloesemregen woei.…

Je ziet het leven grijs en kleurt de wereld zwart tranen die zijn opgedroogd in het diepste van je hart Al zie je alles uitzichtloos en kun je vaak niet denken dat liefde toch nog echt bestaat weet dat er ergens iemand is die het je eens zal schenken Vergeet wat er geweest is, en zet je stappen in een nieuwe morgen zie en voel de zon…

in lange dagen zomeren danst zon het ballet zonder schaduw op een zinderende einder kleuren herfsten in warme barokke volheid op het grote meestersdoek ijle tonen winteren als kristallen rinkelen in de felle kou van het hoge blauw alleen lente is uniek zij creëert het eerste pril en groen exposeert zich in ons hele doen zo zet…

De balk uit mijn ogen, die zette hij neer. En waar zij hem hingen, omhoog, Werd mijn zoon mijn redder, mijn Heer.…

plannen worden gemaakt nadat het idee werd geboren zullen we…….een glimlach ja we gaan stevige stappers aan we deden het al vaker samen er is verbondenheid jij loopt wat harder ik moet de pas er in zetten maar het maakt niet uit zo’n dag met jou waar die ook heen leidt geeft zoveel moois en zoveel kleurrijke herinneringen dat de dromen…

Zij zet de tekens voor de spijkergaten, hij boort, hij draagt. Zij houdt de ladder vast als hij naar boven klautert. Terwijl hij timmert knijpen zijn ogen saam, zijn lippen gaan een stukje van elkander. Zij ziet het vol van liefde aan. Haar handen wit van ’t klemmen van de ladder vraagt ze aan hem of het nog gaat.…

Ik zet dozen anders neer en nog eens anders en dan ga ik vroeg naar bed. Iemand, ik weet niet wie, zei dat het hoorde. Wanneer het weer voorbij is raakt het ook vergeten. Maar ik vergeet zo slecht. Iemand kwam me helpen. Nu staan de dozen op hun plaats. Ik rust uit, al heb ik niets volbracht.…

Zet streepjes af op het plafond. Ik lig in bed. Da Vinci zocht verhouding sec. Ik teken, zonder lood, mijzelf, van barst tot spinneweb. In deze droom word ik te groot. Met uitgestrekte leden, zo onruimtelijk, gezien vanuit de nek, besta ik niet. Ik schets, maar dan in taal, zoals ik tot de wereld sta.…

door zonnevuur alleen een krekelpaar prevelt zachtjes, uur na uur stof kleurt de vlakte van een stille straat die na het spiegelende einde mogelijk nog verder gaat een huizenrij, leeg, in vale kleuren kaatst het zonlicht terug, stil alsof zij ook deze gast niet langer noden wil de leegte, de hitte hier schijnen alles te vertragen zetten…

Thuis zet iedereen een masker op, thuis doet iedereen anders wanneer ik er ben. Thuis voelt niet meer vertrouwd aan, thuis is voor mij soms de hel! Ooit ben ik er geliefd, ooit ben ik daar blij geweest. Nu voel ik daar enkel nog verdriet, ‘t is alsof ik er was voor het eerst. Waarom is gebeurd wat er gebeurd is, waarom ik?…