Alle inzendingen over dissonant

steeds vernieuwend refrein dat zong van zon zomer en warme liefde om net als regen en kou weer immens van te genieten recht uit de hemel in samen delen waarbij leven alle niveaus showt met kleine wondertjes in een gelukkig bestaan in de flow van intens vertrouwen konden wij allemachtig veel van elkaar houden ja zonder een dissonant…

als ik het speel dan ga ik mee in klaaglijk steeds herhalen van ondertonen die verhalen van liefde die verloren is en door de melodie klinkt al maar meer de roep van kom toch weer o kom toch weer van hoop naar wanhoop en van boosheid naar de rust gaat het gevoel steeds heen en weer en in mijn eigen muzikale kleur ga ik dan mee door dissonanten…

mijn gedachten ze zijn als vreemde klanken die vals noch zuiver zijn harde noten worden gekraakt in de nachten en als het dag is klinken ze door in refrein Een samenspel van witte en zwarte toetsen kruisen de zwarte mollen in mijn hoofd proberen de zuiverheid weg te poetsen waardoor de melodieën worden geroofd De klanken maken het stuk dissonant…

En dan droom ik, dat jij speelt, in je maat, en dat jij mij dan laat dansen in je eigen maat, zachte dissonanten, en dwaze maatverschillen stoeien en vloeien tot ze bloeien tot een prachtig resultaat Ik ben een prachtige melancholicus in desolaat verlangen.…

In plaats van het boetekleed aan te trekken zich te bekeren tot de mens blijven ze voor God spelen bepalen met kracht de liturgie van macht exclusief voor heren zij slaan de maat met dissonanten systeembeheerders vol celebranten die niet willen horen hoe we willen bidden wat we willen zingen niet begrijpen hoe we…

Dissonanten? Nou nee. Consonanten heten ze. Ja, zij weten van wanten als de strijkstok werkt... Zonlicht strooit met prisma's. Zij kiezen juist de kleuren. Wensen Horen & Zien een wals? Voilá: zij laten het gebeuren! Zeker, u heeft ten dele gelijk: Tsjaikovsky zeurt een beetje. Op naar iets moderners...…

ik heb de dagen omgekeerd weken van het stof ontdaan maanden kenden geen beweging meer de jaren waren al vergaan ik zocht je buitenkant warmte zat van binnen met schoonheid aan de hand kon ik opnieuw beginnen we hebben veel gepraat verstonden ook dezelfde woorden beseften later waar het echt om gaat dissonanten maakten geen akkoorden…

In plaats van het boetekleed aan te trekken zich te bekeren tot de mens blijven ze voor God spelen bepalen met kracht de liturgie van macht exclusief voor heren zij slaan de maat met dissonanten systeembeheerders vol celebranten die niet willen horen hoe we willen bidden hoe we willen zingen niet begrijpen hoe we willen vrijen…

Maar met ieder glas troost glijdt zijn pijn verder bij hem vandaan, zoals de dissonante tranen van de piano tussen het geroezemoes van de vele gesprekken, die spoorloos verdwijnen in de brakke muren zijn kroeg.…

hoog statig komt zij langszij haar lange hals gestrekt, de blik op oneindig, zo glijdt zij minzaam voorbij majestueus, als een galjoen haar vleugels als zwaarden rond de boorden gevouwen, het boegbeeld, mooi van vorm lijkt witter dan wit als uit marmer gehouwen in alles rustig en elegant zelfs bij het duiken naar benee is er geen dissonant…

wanneer ik overdenk: Ik ben als weltschmerz die het duister haar façade geeft die achter verdroten ogen woekert die troost zoekt in schone kunsten onophoudelijk, rusteloos Ik ben de stem die mij tot stilte maant de kans waarin de tijd verstrijkt waarin ik werkelijkheid van waan niet meer te onderscheiden vind Ik ben als menig dissonant…

Een koekoek noemt men zoals die klinkt, in diverse toonsoorten en soms in valse dissonanten. Zomers broedt de kleine blauwgrijs slanke vogel in ons land in het nestje van een ander zal het vrouwtje zich met haar eitjes opnieuw voortplanten. De koekoek zingt zijn eigen naam. Zingt zijn naam in onomatopeeën.…

jazzlatijn Genereert menig nieuw refrein Thema's opnemen en doorgeven Samen boppen is samen zoeken Het ontluisterend oorlogsinferno Schept jazzdichters met veel gusto Speed en gin strak in pak verpakt Best man op trouw van ernst en scherts Getuige in een haven van fortuin Van de dorpen van het stadsruim Steeds kek benepenheid vervloeken Dissonant…

Ogen liggen verscholen, diep in een ovaal van liefde en handen priemen frontaal in de nacht onder koude dekens die wenken Met vereende kracht sijpelt verlatenheid uit een loden last Als kadavers liggen zij daar, herinneringen aaneengeregen door de tijd Ik hoor een adem kuchen, scherp dissonant in het schrapen van een rauwe keel Ligt…

Of plaag je degeen die dol is op een eindrijm, een hekel heeft aan dissonanten? (Een mix van mooi en lelijk werkt aanstekelijk!) Hoe zit het met de draad, de lijn, de context, de spanning naar een climax? Haal de titel er bij, want die moet jouw verbale creatie dekken. Of dit poëem door de beugel kan?…

Wat zeg je, een dissonant? Goed, die handen van meelevende asiel- zoekers in deze flonkerende tijd voor Kerst. Het COA doet de deur dicht in Ter Apel met beste wensen en excuseervlijt.…

voor rust tot in de lente de Prins haar wakker kust ze danste rond en rond in de hemelse regen het leek of ze ware vleugels had gekregen ze veerde weer op en startte haar droomreis naar de lieve Prins in zijn knusse paleis voor het eerst in vele jaren was het o zo fijn ze droomde dat ze altijd samen zouden zijn al gauw bespeurde ze ook een dissonant…

' Tot ééntje op zijn vingers sloeg, toen was er even, sneu genoeg, een dissonant te horen. --------------------------------- uit: 'Wis en natuurlyriek', 2000.…

Hier waren het de genen als basale componenten van moeder's kant als erfenis van 't Spaanse Baskenland Het vuur van de flamenco castagnetten der gitanes betoverende Spaans ritmes van de Pyreneeën Gecomponeerd subtiel met dissonanten gelardeerd, reikend naar de grondeloze diepten van de Hades tot aan het speels sublieme…

verwelkomend met wit en schuim de andere kant een vage duin jouw voetstap naast me in het zand jouw kleine hand gevat de neuzen in de wind zo eensgezind als ik de stilte om mij heen verbreek de wereld weer laat razen dan hoor ik boven alles uit jouw stem geluiden worden harmonie gedirigeerd door warmte jouw modulatie prest dissonanten…

een leven in verval verboden vrucht dit intermezzo in gebarsten grime murw van veil vermaak daalt de machochel af in dieper dal de danser eens luimig metgezel doldriest van kannen schuimend bier nu drinkebroer deerniswekkend in zijn zotte monoloog naargeestig spotvogellied van de burleske nar met helse lier rest een smalend doch verloren dissonant…

Daar zijn we weer mijn tweelingbroer Wat lijken we toch op elkaar Al zit ik steeds aan deze kant En jij zit altijd daar We elimineren dissonanten Uit een eigen maatschappij Eigenlijk is er niet één verschil Tussen jou en mij. En toch.…

Dissonant nu in blitse glitter en glamour Toch een blikopener: voor wie wou zien voorspelde je gratis menige toekomst Zoals je daar moederziel alleen op de koffie bij fris oude herinneringen eenzaamheid zat te verzinnebeelden…

bril van de Action op de pokdalige acné-neus pokdalige paspop met pukkels op plaatsen waar geen strelende hand ooit is geweest kleding uit het jaar nul, asynchrone lippen, bacteriële onbalans in droge sloten myopische oogopslag, blauwe aders die over bleke kuiten stromen vingers als knoestige radioactieve stronken diabetische voeten, dissonante…

We zijn met z'n allen gestopt met nadenken Gedachteloos lopen we de massa achterna Spreken we met één stem Dissonanten worden genegeerd en in een hoek geplaatst Uit het zicht, onhoorbaar De stem van de menigte is de stem van haar leiders Kritiekloos worden de woorden geaccepteerd Vragen zijn hier niet gewenst Onbeantwoord worden ze weggelachen…