Alle inzendingen over dood OR dieren

Maar lees de poëzie van Trijntje Fop, Dan staan de dieren uit de dood weer op.…

Het is een oud huis De trap geeft geluid Alsof er nog leven is Na de dood In dier voege Schuurt papier de leuning Vraagt zelfs om een likje verf Want de vorige eigenaar Is in gebreke gebleven Onderhoud was niet Zijn sterkste punt…

Me geruime tijd afgesloten van de buitenwereld Open en sluit mijn olijfgroene kijkers met Jou in beeld. Moeizaam wel liefdevol verworven, de Grote Liefde Paden elkaar gekruist, fighting spririt zegevierde. Gisteren nog uren bij je gewaakt als een erg trouwe hond Stiekem fluister ik je toe: kleine flodderkont. Dag zonder je is dag onbeleefd…

Liefde, ja er zit altijd een lichaam aan vast en dat maakt het en maakt het, maakt het soms lastig. Maar het geeft niet, we zijn al zo lang samen dat we ons in elkaar hebben opgeslagen, niet meer zoek niet weg kunnen raken. Natuurlijk, voorbodes kruipen onder de huid, dansen mee als je danst, rennen mee als je rent, hangen ook op de bank…

het gekke is dat we een dier zijn tegelijkertijd zijn we alle dieren in hoe we doen we liggen doodstil op de bodem en wachten of we vermoorden en verscheuren kinderen we fladderen even snel als de kolibrie bij een bloem we eten dode vissen gestrand door laag water we geven een schop tegen het kind dat door moet gaan dat…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Slap in mijn hand je dood. Ik sta en kijk. Slechts de verklaring is ontgaan. Ik huiver als ik denk: zelfs met de onderkruiper heb ik medelijden.…

Toen ik nog een visje was, zwom ik de hele dag, in een grote plas, tot ik een reiger zag. Toen was ik er niet meer, ik zie het voor me, elke keer, het was afschuwelijk begrijp je. Nu ben ik, een engeltjes vis, en dat vind ik, niet mis!…

De jagers knallen met hun lood één voor één de reeën dood. Ik bezing de natuur, ik bezing de natuur, ik bezing de natuur...lijk. Kippen leggen ei na ei één voor één in de legbatterij. Ook voor hen slaat het laatste uur. Dat is de wet der natuur. Maar het eind van de kip is bijzonder fraai: De kop wordt gewoon van het lijf gedraaid.…

dodelijk precies slaan uitgestrekte vleugels pijlsnel hun schaduw…

Lieve Morris Klein en wollig, warm en zacht Lief en soms lollig, je mooie ogen en je dikke vacht Rustig maar ook levenslustig Je ronde snoetje, een schattig toetje Op je kussen, op de trap, voor het raam of in de tuin In de zon of voor de haard, lekker languit met je hoofdje schuin Nieuwsgierig, dagelijkse inspectie van je wereld collectie…

Het dood dier dat ik droeg heeft mij gelikt tot ik geen gezicht meer had. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1968-1978'.…

ze stopte het verdriet dat onmeetbaar was niet in een doosje het kon daar niet ademen versteend zou het stikken van ellende verdriet moest leven hij kooide het leed als het dier dat hij temmen moest het gromde sprong tegen de tralies op razend vond het geen weg naar buiten verdriet moest dood…

De tijd vergaat wel en al vergaat hij niet, je hebt de wereld aan jezelf, je hebt het leven aan jezelf en de dood als een dier achter je, in je, naast je. Haast je niet. De tijd vergaat wel en de dood is als een deur die je kunt open doen. Leef niet het rechte der oplossingen na. Sta niemand na. Spreek echter.…

Nelson, Nelson wat is de wereld mooi En na al die jaren heb jij het mogen ervaren De rotsen De planten De dieren De mensen Kleuren van Zuid-Afrika en de hele aardkloot en nu ben je dood En wie heb je geholpen? Voor wie heb je het gedaan? Tegen het geweld waar je ooit voor was? Je stem als zoete honing voor militanten.…

Dat weerstaat geen enkel dier. Van afval maken ratten rattenmelk. Zo worden kleine ratjes groot. Mensen vertrouwen we niet. Rattenkisten mijden we. Als de dood.…

Onze dieren worden heden in de bloemetjes gezet De lieverds zo bekommerd om ons, geluk en pret ook verzet. Zo trouwe bruine lodderogen, Spike wat ben je toch lief Twinklende indringende olijfgroene kijkers, my lady Emilie.…

Er was niets anders dan de witte dag vandaag in de wintertuin zag ik onzichtbare dieren nog voor het sneeuwen in een droom verdwijnen in een ander, onvervangbaar leven deed ik net alsof je nog leefde nooit werkelijk dood was gegaan en niets anders dan dat droomde ik, in mijn waan van de witte dag vandaag.…

die stad in Spanje treurt over jouw sterven ik helaas niet stierenmartelarij intens verdriet jij was nog een jong mens maar een zure dood had liever respectabel dieren gered in bittere nood hoe leg jij dit uit nu waar je ook bent nee voor mij was jij geen stoere vent…

Mooie dieren geraakt door dood verliezen al spartelend, strijdend de ongelijke strijd. Ogen vol angst een bek open, zo wijd niet voor wat lucht, wat leven maar om dat laatste restje lucht, adem te verliezen..... Niemand die het ziet aan het eind van jouw tijd. En het regent ook nog.…

en ijzer van de sterren je bent gemaakt van koolstof, water en supernova-atomen door een vonk ontstaan dieren zien jou als een dier om bang voor te zijn jij beschouwt dieren als voedsel laat het niet naar je hoofd stijgen, mens op deze aarde zul je op een dag niet meer rondlopen de tijd zal komen dat de mensheid niet meer zal bestaan en…

Alle lekkere dieren deugen. Dieren eten lekkere planten. Dieren eten ook mededieren op. Dieren lusten mensen veelal niet. Levenskunstenaars zijn ondeugend. Saaie mensen zijn deugdzaam. Criminelen deugen nooit.…

geweer geschouderd verlaat het jachtgebied gelukkig zonder buit waar was ik toch op uit door kijken zag ik de natuur ik kreeg een voorschot in de tijd omdat ik doden nu vermijd…

Zoals het opgeslagen ligt op zolder: de treinen op dood spoor, de fijne delen spinrag & meccano en dieren die je zwemmen liet vanuit een ledikant - of neem zo'n toverbal waaraan de laatste kleur is gaan ontbreken: Je kauwt je suf, maar blijft genadig met de dingen die versterven.…

De kijkers en lenzen gericht op het dier Dat vroeger gezien werd als bode des doods Maar nu is hij hot en de foto’s zijn groots En zeker het shotje van nummertje vier.…

Over honderd jaar Kijken we terug Schamen wij ons dood Hoe we thans heel vlug De andere kant opkijken Bij veel dierenleed Dieren die gemarteld bezwijken Aan wat een van ons hen aandeed Wie denken we verdomme Dat we eigenlijk zijn? Zijn wij werkelijk beter Dan dat dooie zwijn? Of zijn wij de zwijnen?…

hoefgetrappel en gedonder snuivend, briesend een schicht komt aangestormd een schoonheid of een wonder… ongegeneerd, elegant loopt het verder, vederlicht op vier poten, zijn gangetje trekkend, het bos weer in. grijs-witte kleuren vervagen naarmate het vordert het wilde paard, op zoek naar zijn haver!…

Een tuin voor dieren, Ieder dier haar aangezicht. En wij, het onze.…

ik ben niet fier een mens te zijn wat is het die ons drijft op grote schaal te doden wij dieren met verstand met vlaggen en met doeken met hoedjes en met boeken omringd door velen om het groot gelijk te delen en wapens zoveel mogelijk want god is altijd mannelijk ik ben niet fier al sta ik aan de veilige kant ik weet wat er vanbinnen…