19589 resultaten.
De dichter en de dood
gedicht
2.0 met 42 stemmen 22.055 Ik peuter maar wat en ik mier
aan gindse wilgen hangt mijn lier
onbereikbaar voor de hand
in 't bekende polderland.
Ik peuter wat en mier verder
in de woestijn is geen herder
de wolf in schaapskleren gehuld
huilt, doch de jager brult
Brult tegen de karavaan
die verder trekt naar Ispahan
brult vanwege de vette kamelen
en de ruiters die…
de dood, de dichter
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 641 nog eenmaal klinkt
een klank van verlangen
gemeenschap doet
het kind sterven
eens beleefd,
gaat de dichter dood…
de dood van een dichter
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 647 in de schaduw van ouderdom
probeerde hij zich overeind te houden
maar zijn hoofdrol was gespeeld
in de tongval van poëzie zwegen zijn woorden
en bleven hangen in het archief van zijn brein
zijn schrijven zal natrillen
in verscholen beroering van zijn graf
waar poëzie zal regenen in
samen gewaaide dauwdruppels
in een oneindig verlangen…
DICHTER BIJ DE DOOD
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 420 Geraakt omhelsde de dood de poëet
juist als een vader, die van hem hield
Maar daarmee zakte..het dodenkleed
over de dichter die zo..werd ontzield…
De dichter is dood
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 106 De dichter is dood
niet dat ik hem goed kende
maar een beetje vertrouwd
was hij me wel
niet dat ik hem veel las
maar ik hield van zijn blik
niet dat ik hem zo mis
maar echt jammer
dat hij er niet meer is…
dichter bij de dood
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 279 hij ziet me staan
komt naar me toe
ik kijk hem aan
hij zegt geen woord
ik voel dat hij
mijn hijgen hoort
ik bid, ik wil
niet met je mee
het blijft doodstil
plots in z’n oog
in zijn pupil
een regenboog
nu word ik bang
uit niet mijn angst
stilte duurt lang
ik glimlach wel
blijf mezelf
in ’t helse spel
‘k geef steeds maar…
Vreemde eeuwigheid
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 913 ze gaan de weg van het oude huis,
de kamer waar de dode lag,
de vader van mijn moeder, de neef van ooit
Vlaandrens meest verlichte dichter Bert Decorte,
lag zo dood en sliep zich
naar die vreemde eeuwigheid.
ik kreeg zijn naam, ik kreeg zijn huis.
ik mocht een beetje sterven van verdriet
en hij wist het niet.…
Kei Hart
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.210 Als de liefde is ontloken,
het hardste steen gebroken,
en de moordkuil dichter wordt.
Dag
dromen.…
mensentaal
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 76 Wieslaw stapelt
echte mensenlevens
steen op steen
tot aan de horizon
hij kan het!…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Zo tien jaar verder
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 296 Met startschot gemist
ben je zo tien jaar verder
dichter bij de dood.…
GRONINGEN, het weide land
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 933 Huisjes op de dijk met wilde tuinen,
waar ik wel eens doorheen wil struinen
verfrissende wind door mijn haren
naar heldere vertes staren
Daar sta ik, blik op oneindig
Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil
Ik zie geen verschil
Verder is het stil
Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken
Geen massa, geen wind, slechts molenwieken
hier…
MET VLEUGELS
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 425 Ze staat hier en kijkt om zich heen
en wiegt haar heupen op weelderige klanken
Ze neuriet wat en gaat zitten
met haar teddybeer op haar schoot
Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek
die alleen klinkt in haar hoofd
De wereld gaat aan haar voorbij
langzaam vanuit haar dromen
Ze heeft een heerlijk leven
maar vliegt weg naar vroeger
naar…
Roos
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 401 Deez’ schone schijn, flatterend ideaal
Teniet gedaan, geknakt is dit reliek
Verstoken van haar schijn, haar pracht en praal
Zo dor en droog, zo doods welhaast, of ziek
Staat nu de roos, waarheid blijkt aartsrivaal
Doch pleng geen traan. Dit is geen romantiek!…
Knipoog?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 22 De dood is een omhelzing
van de wind, ook voor een
pad waarvan op zijn tocht,
waarvan de vleugels zijn
vergaan als plant, geëtst
in steen, een zwart altaar
waarvan in ‘natura ‘ niets
in verval is geraakt.…
buigzaam leven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 86 de vrouw
dicht als een steen
ogen open als schelpen
wie herkent haar?
de dichter
zijn klankloze stem
in woorden verborgen
wie zendt hem de eerste regel?
de bedelaar
de huid vol ogen
die zonder wapen doden
wie zal hem zien?
de gemaskerde god
die as bewaart
van gesprokkelde takken
wie bespeurt zijn leegte?…
Soms laat een dichter zich kennen
gedicht
2.0 met 102 stemmen 24.012 ----------------
uit: '21 dichters voor de 21e eeuw', 2005.…
Verlaine sterft
poëzie
3.0 met 51 stemmen 22.758 Een kamer, een tafel, een bed,
grillige bloemen van ijs
waaieren wit aan het raam -
de nacht staat over Parijs.
Een oud man weet zich alleen,
geen hand die de zijne vindt;
zelfs niet eens de goede troost
van een enkel glas absinth.
De muren zijn verveloos
in het armzalige vertrek,
waar ik, denkt Paul Verlaine,
alleen, als een hond verrek…
Vaderhuis
netgedicht
3.0 met 41 stemmen 1.787 het vaderhuis
herbergt de levenden
slechts voor even
in de tijd
voordat ze
vergeefs bescherming zoeken
onder andere daken
voordat het huis
de doden zamelt
in zijn stenen
voordat de vader
de levenden achterlaat
voor eeuwig
de doden meeneemt
huis-zonder-vader:
stenen…
Het rijk der tranen
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.224 't Is alles dood en steen en ijs en nacht.…
Welterusten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 107 Ik was dichter
van buiten naar binnen
van taal en beminnen
vannacht werd ik wakker
op kussens vol prachtige zinnen.
De dood was dichter bij mij
dan ik zelf had gehoopt. Ik werd
dichter van troost en genoopt
in een doolhof vol woorden
te wonen. Ik was poëet en
douanier, bewaker van grenzen
en mensen die eindeloos zijn.…
Grafstenen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 410 wij zijn de levende stenen
die zich spiegelen in
de duizenden doden
uit het verleden…
Lazarus
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 158 Achter die steen
is dood verborgen
goed verstopt
geen kans op morgen
zorgvuldig gewikkeld
in linnen.
Achter die steen
ligt een vraag
in diepe duisternis
die het licht
niet kan verdragen.
Jezus huilde
haal die steen
maar weg
laten we
uit de doeken doen
de grootheid van God.
Een vriend die sliep
mocht daar ontwaken.…
Lazarus
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 39 Achter een steen
ligt dood verborgen
goed verstopt
geen kans op morgen
zorgvuldig gewikkeld
in linnen
achter die steen
ligt een vraag
in diepe duisternis
die het licht
niet kan verdragen
rol de steen
maar weg
laten we
uit de doeken doen
de grootheid van God
een vriend die sliep
mocht daar ontwaken
zo is de dood…
Steen voor steen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.075 voor steen…
Drie stenen zitten op een steen...
gedicht
4.0 met 6 stemmen 13.015 Drie stenen zitten op een steen.
Acht stenen liggen er om heen.
Daar onder liggen er nog negen.
Andere daar naast en tegen.
Een steen steekt half uit het zand naar buiten
om zich nog eventjes te uiten.
Leer, kinderen, dit uit zijne mond:
houd steeds een vuist boven de grond.
-------------------
uit: Tirade 1968…
Ten dode opgeschreven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 214 Natuurlijk bestaat de dood,
niet.
Al wat bestaat blijft leven.
Moleculen worden weer atomen.
Zalmen keren stervend terug,
naar hun geboortebron.
De dood is een menselijk ego,
door deze dichter,
ten dode opgeschreven.…
Soms
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 124 Ik probeerde alleen maar wat.
Ik deed iets. Niet iedereen
was, is er blij mee.
Toch was er altijd die ene
grote zee, die bleef trekken.
Alleen mijn handen kon ik
uitstrekken... naar Gods engelen.
Soms, deed ik iets, waaronder
een ander mens leed.
Soms, denk je iets, wenk je
alleen voor jezelf!…