Alle inzendingen over doorgezakt OR thuiskomst OR kater

kussens nog eens op verplaats de vaas een millimeter ook de wijnglazen staan klaar wacht, ik snijd alvast wat kaas de spiegel glimlacht lippenrood als ik haar alweer passeer de klok slaat intussen negen keer ik schud de kussens nog eens op en draai het wijnglas rond en rond proef de wijn, laat haar rollen door de mond en voel dat de kater…

de hond is blond en de teleurgestelde man die heeft een kater En hier thuis snort een oranje poes die blijft ook zonder een potje op “een oranje kater”…

Ik werd vanochtend wakker het was al ruim na tiene en had het koud, en daar stond dan die kater smalend naast mijn bed met water en een aspirine hij had een reuze pret. Ik rilde en hees mij langzaam in een vest en ik zweer de kater keek mij aan en dacht: wie het laatst lacht, lacht het best!…

Een poes die whisky dronk als water, ging uit met een gesneden kater, maar spijtig sprak zij na haar roes: "Zo'n kater is niet voor de poes."…

De laatste greintjes zelfrespect Zijn keihard in de gang gekekt De moeite niet meer waard Waar ooit een sterke droom bestond Is nu alleen de open mond Het biertje en de bedden De wijsheid komt pas met de jaren Dus laat beheersing nu maar varen Vergeten doe je toch Zoveel kansen weggeslopen Wel gezien maar doorgelopen Nooit zal ik echt leven…

Pikzwarte kater hoe donkerder hoe later Koning van de nacht…

de echtheid van het leven zachtjes wuif ik haar weg even hoor ik nog vuurwerk verder weg en toch dichtbij dat het jaar verjagen moet dat ik liefst vergeten wil de uitgelatenheid vervaagt in de nevelmist van alcohol als ik langzaam mij verdrink in de euforie van het delier dat mij daarna dartelen laat als de lammetjes in de wei met brallende…

Na jaren naar 'thuis'. Wat zal ik daar aantreffen? Kan het nog bestaan?…

Ik heb je lief, al kan ik het niet weten, Ik bedenk het als je thuiskomt van een dag in je leven. Maar het is geen gedachte. Je streelt mijn wang en wie weet, dat gebaar. Het wordt duizend keer gemaakt voor het bestaat. Hangt je jas aan de kapstok, iets van niets, maar morgen ontbreekt het misschien. Of schudt de dag uit je haar. Wat ik dan…

Uit een peilloze schacht van duisternis, een stilte als de wereld zo diep, golfden de eerste lichtstralen af en aan. Puls na puls stuwde U Uw geest de wereld in totdat de verten flonkerden van Uw bestaan. Zo schiep U ook ons als vrije geesten, als Uw kinderen, spelend en wandelend in Uw licht. Maar in het spoor van de Lichtdrager, voor zijn…

Is er een eindige wandeling waar ik thuis zal komen over heuvels, gras tuin perken langs het geslepen spoor van sterrengruis. Voetstappen liegen niet net als de wortels diep het vasthouden niet vergeten. Het landschap dat ik negeerde maakte slagzij maar de vleugels in de lucht waren sterk en vastberaden als de duif haar vlucht weet…

kortstondig vervuld verlangen ademloos op elkaar geworpen na de verhalen in elkanders armen liggend, stilgevallen…

Ik droomde dat ik van je droomde: we zaten op de bank en praatten wat, je droeg de trui die ik die dag gedragen had, je haar was nat van alle regen. Je lijf solide warm had weer de frisheid van wanneer je in de grienden was geweest en je vertelde feestelijk gewoon dat het daarginds toch anders bleek, hoe diep de wortels reiken van de eik…

Ik kwam terug thuis. Alles was nog zoals ik het wist. De stoelen op hun plaats, de boeken met hun lieflijk laagje stof. Ze gaan niet weg. Herinneringen blijven steeds, als woorden. De geuren, kleuren van regenbogen. Ze bestaan in de muren en het bed dat naar ons ruikt. Naar wilde nachten. Dromerijen. Lezen in bed. Gesprekken. Wat ons van…

ik herken mezelf in frustratie, irritatie gelijk hebben, gelijk krijgen de knipoog van poezenkind beerenburgwarmeborrelgolf de oude kater op mijn rug terwijl ik weer eens wakker word goedemorgen morgen ISO gecertificeerd waar iedereen gelijk is maar het niet heeft erken ik bovenstaand…

Vandaag dan eindelijk geland Een week eerder wel al op Schiphol In ontkenning geen draai gevonden En dan ineens in de koude zon Argeloos kletsende met een goede vriend Waren het mijn zinnen die weer waarde kregen Wat is alles toch simpel wanneer je 't zoeken staakt Natuurlijk ben ik dit en hier, niet anders Als ik dat nou maar een week onthouden…

thuiskomst het regende die dag janneke had haar hoofd gebogen haar gezicht verborgen achter een gordijn van haren de kamer was donker op tafel nog de krant van een maand terug opengeslagen de spaarlampen kropen naar het volle licht gaven de boekenkast glimmende ruggen haar voetstappen klonken als vanouds we zijn nooit weggeweest…

Jij was weer teruggekomen had boodschappen voor Pinksteren gedaan en ik schonk een kopje thee goudgeel in een glas presenteerde daar een kaakje bij geurend naar volle graan Je keek me aan een beetje uitgezakt ik voelde dat je weer een klein beetje meer van mij genoot zoals van het weer…

haastige voeten reppen zich huiswaarts thuiskomen voelt als warme armen om je heen in een welkome omhelzing…

Bij thuiskomst blaft hij in zijn slaap. U bent hier nooit eerder geweest? Dan kunt u ook niet weten dat hij barbaars spreekt wat men u heeft verteld is juist dat ik hem voor lief zal nemen.…

bij thuiskomst zie ik de foto van de dag waarop wij zo gelukkig waren elkaar het Ja-woord gaven mijn zoon, het levende bewijs van wat eens liefde was prijkt deze foto in zijn kamer, als ' bewijs ' nu rest er niets dan verbittering onder 'n dikke laag stof…

Soms kwam mijn vader door de wind naar huis, een schaduwloze man met lege handen. Tot aan de dakensteeg de roepstem van Zijn schreden en vervaagde in de lucht. Een wereld volgde hem: dwarse gelaten waarop hij zich een levenslange dag had stukgelopen. Zwaar van schouders duwde hij zich tot aan de huisdeur voort. Mijn kinderogen zagen hoe…

Waar je thuis komt thuis bent... er elk plekje kent De ruit die je hebt bewasemd het bed dat je hebt beslapen Geen wapen opgeheven tegen broer of zus de eerste kus gestolen Nooit dolen rond erf langs weg of pad het was je basis, je thuis.…

we kwamen thuis toen we door het raam onze flinterdunne vervlogen dromen aanschouwden het schommeltje vergeefs bungelend aan een balk de dode takken in zompigheid vergaan een verlaten ploeg woekerende brandnetels de vogelkers die brons kleurt in het ingetogen herfstlicht de tamme kastanjes het zacht haast sacraal roze van…

Hij wist dat hij zou worden opgehaald, ziet ze staan, een groepje lachende gezichten, dat druk beweegt en vrolijk zwaait als hij de vliegtruigtrap afdaalt. Op weg naar huis is er druk verkeer, de mensen jakkeren als gestoord, maar het gras, groener dan gedacht, is net gemaaid en geurt zoals het hoort. Thuis gaat alles sneller dan verwacht…

Een poes in de tuin ligt te soezen in de zon pakt dan ras een muis.…

Mijn kat was weer vannacht van huis en kwam al waggelende thuis. Er zat van alles in zijn baard, had voor dessert een muis bewaard. Was nog een beetje in de war, want hij kwam uit de katerbar.…

ondertussen adverteert mijn staat en lonkt met avontuur naar een jonge klant ‘Word Marinier’ lees ik op een groot plakaat ‘Weten waar je mee bezig bent’ Het riekt naar grote verantwoordelijkheid En toont een vrouw die acteert als vent Maar de woestenij van treurnis, die wedstrijd in verschrikking wekt enkel verlangen naar saai en naar een dikke kater…

Ik zag een vette kater jagen op een mus maar dat was voor die dikzak nog een hele klus. Om die mus te grijpen bij zijn mussennek want ook die mus die keek wel uit dat beest dat was niet gek. Zo had die dikke vetzak op die mus geen vat vroeger was hij vlugger toen hij nog ballen had.…

Toch blijft er één ding over en wel de kater van één nacht.…