Alle inzendingen over doorlopen

wat blijft er over van het beeld dat schilfert en zijn buitenlaag verpulveren laat door sporen heimelijk geweld het stiekeme gewoel dat achter ellebogen woekert en de tong met bitterheid bekleedt de schuld knaagt ook haar deel en de schaamte die mijn partner is steekt soms het hoofd naar binnen bewust en dwingend met grote en doorlopen…

Heel het geheime en verdrongen verlangen, al de zorgen, het zoeken, de hoop of wanhoop, de duisternis en het licht, ze blijven een raadsel, een labyrint dat we telkens weer doorlopen maar de uitweg blijft verborgen tot we het opgeven te zoeken naar de diepe zin. Die ademt zichzelf uit en in. Die overvalt ons, soms even.…

is hij, toch doet ie`t wel Het opstarten, dat is een hel het geeft een heel naar oorgetuit de stroom valt dan in schokken uit met knettervuur; een vette rel Oh had ik hem hier maar niet staan schermutselingen mij te fel en hififonisch veel te luid Maar toch, al kan dat wanding uit -ik weet dat het hysterisch schelt- staat ie schier doorlopend…

nycticorax/nachtrave als alle auto’s zwijgen loop ik de velden in en schrik: een sprinkhaanvogel achter mij is tegendraads in dit seizoen van ver van over de rivier gekomen en waadt mijn dode hoeken in en uit doorlopend knikken hij en ik: wij staan op iemands rode lijst wij gaan de weg van alle vlees ------------------------------…

Verslingerd aan jou gevangen in je geur Passie als een slinger roze bloesem vol kleur Waanzin van de liefde een wonder of toch niet Vol vreugde en verlangen in hoop en soms verdriet Mijn allermooiste wens een doorlopende droom Vloeit door mijn ziel in het hart waar ik woon Lichamen verstrengeld smelten gretig in elkaar Jouw huid…

De Vader- en de Moederwonden Door velen van ons opgelopen Zij laten zoeken, zwerven, hopen Op kussen die gemis afronden Dan, in de verte - een oase Omringd door bomen in de wind Wij vinden er ons eigen kind Doorlopen elke levensfase Weer in het heden aangeland Wacht daar het weten van de schade Al generaties aangericht Het snakken…

De seconden worden minuten De minuten worden uren De uren worden dagen De tijd is niet te stoppen Achteruit lopen gaat niet Stilstaan ook niet toegestaan Alleen stevig doorlopen mag nog Zolang je maar niet meer terugblikt Maar ik wil me wentelen in herinneringen Herinneringen over jou en mij van toen Maar er komen nooit meer nieuwe bij…

vandaag ligt weemoed aan de voet van mijn diepst verstopte bergkam mijmer ik langs de ontstane rivieren die de rug in alle koelte verlieten nu leiden ze naar een warmtebron waarin ijsbloemen zeepbellen zijn doorlopend sta ik stil bij de tweesprongen die mijn verstand en hart verscheurden geen denkraam verstond het tikken geen glas maakte…

in de binnenwereld waar deuren nooit sluiten en muren doorloopbaar zijn gelden altijd regels zo moet je introvert zijn geen oogopslag durven zien noch de uitgestoken hand aanvaarden van wie nochtans je buurman is en ook niet van een ander de voorwaarden zijn simpel niemand laat je binnen en nog minder weer buiten je gooit je eigen ruiten…

Ik hou je, ik draag je ik trek je maar vraag je: vertrouw me en ga mee, deze storm doorlopen we met zijn twee. Kom, ook al worden we nat, geloof me mijn lief droog worden we ook!…

Als de nieuwe wereld ontwaakt in een droom van doorlopend leven sluit de nacht zijn ogen voor eeuwig, voor heel even.…

de ridder en de dood bevechten hun daadkracht het kan ook zijn dat mijn geest de strijd bespeelt, is ieder ander daar ook op bedacht of zit het dieper. speelt de ziel een rol zijn het mijn eigen hormonen of gewoon mijn stoffelijke overlevingsdrang wat wil mijn - ik - aldoor en steeds meer als een doorlopende film aan mij tonen alles wijst…

Och mocht ik maar eens de tijd vasthouden met mijn ogen open, even voor één keer, ’n seconden, nog eens doorlopen. Tijd is een relatief begrip, een punt aan het einde van een regel, ’n stip.…

brede golven wind doorlopen de lucht. een teder omgekeerde kreet wordt in het bed met haat en liefde opgelucht. het zucht. genot, van lijven korte vlucht, heeft net de angst met lentelust vermoord.    het had te lang aanzien, te vaak aanhoord: handen, ogen, droefenis en misbaar.   …

Smartelijke pijn van ’t zijn Niet bij machte te veranderen Het onlosmakelijke festijn Wat “leven” heet voor anderen Verwrongen verwachtingen Verdwenen levensidealen Keer op keer overpeinzingen Doorlopen of verdwalen Verloren geraakt in de tijd Moe gestreden geest Lichaam verliest de strijd Verlaat te vroeg het feest Tijd glijdt…

Doorlopen naar een toekomst zonder jou, makkelijk zal dat niet zijn, maar hoe vaak ik ook van het paard zal vallen, steeds sta ik weer op, spring ik gewoon weer in het zadel. Waarom doe ik dat? waarom rijd ik toch weer verder? Heel simpel, omdat ik de liefde en het leven liefheb!…

kosmos op uit het oneindige universum kennen stelsels hun melkwegen lichten zonnen uit sterrennevels op in vele heelallen zij heeft zich gekleed met het gruis van de schepping als lichaamsdracht met tijdloze kracht de dood omgord als teken van persoonlijke vrijheid en intrinsieke macht in het tot leven relativeren van bestaan doorlopen…

De grens is bereikt het beweende verleden doorlopen de sjerp bestikt met tranen weggeworpen vooruit, de eerste stap over de grens van het verleden. Nacht wordt dag, naakt en pril ongrijp - en voelbare hordes krijgen een stralend daggezicht de ogen staren naar een open veld met sproeten een toekomst tegemoet.…

opstandig zijn we allemaal alleen wie rolt de steen weg van zijn graf durft stilte en de knusheid van het dode leven te doorbreken ieder heeft zijn kruis van spot verraad en pijniging te dragen naar de heuvels van calvarië de vierentwintig staties te doorlopen die leven van de dood doet scheiden na de kruisiging sta op maak korte…

liefde vindt een weg als water in snelle beken verlangen valt doorlopend op het dak met iedere tik, takken, bladeren alles druipt van dikke druppen regen roept ritmisch, neem me mee, naar waar we onderkennen wat boven water niet kan bestaan geven we ons over, spoelen aan we golven, we komen, we gaan we stromen, samen, als één zijn we…

mijn straat is nog doorlopend te bezoeken haar stenen hebben alles doorstaan lantaarns, stoepen, winkels op de hoeken alsof ik niet ben weggegaan mijn school is heel dichtbij gebleven lokalen vol leven, net als toen ik blijf er graag komen, al is het maar voor even waarbij ik haar dan vol heimwee zoen mijn ooit, tot bijna tastbaar verworden…

Een doorlopend pad een beweging die wij allemaal maken en onze groei laat doorgaan. Het is niet bedoeld voor ons om op de dagen lang stil te blijven staan. Niet bedoeld om dagelijks alleen onze eventuele grijze haren te tellen wel om de wijsheid van leven steeds te drinken,je te laven aan de tijd.…

Halgeopend zullen rood doorlopen ogen de stilte belichten, voor zij die eigenlijk niet mochten zien. Woorden zullen openen. Langzaam omsluiten zij schimmen in onze dromen. Hierbij onbreekt elk besef van realistisch perspectief. Leegte staart omlaag.…

Jouw mooie groene ogen Nu omrand en rood doorlopen. Jouw mooie groene ogen, waar de glans is uitgeslopen. Zag je vechten en hopen. Voelde je moed. Zag je weer even lopen. Het voelde zo goed. Toch kun je dit niet winnen, De strijd is te zwaar. Je weet nu diep van binnen Het einde is daar.…

Maar ze zullen doorlopen en allen gaan aan mij voorbij. Ook ik heb wel eens behoefte aan een liefdevolle arm om me heen. Maar hoeveel mensen er ook zijn ik voel me leeg en alleen. Ja, ik heb ook van die dagen net als ieder ander menselijk wezen. Dan komt er niks uit m'n vingers en kan alleen het werk van anderen lezen.…

De voetbalshow, die plaatsvindt, is doorlopend. Aan leegstand wordt nu geenszins meer geleden. Het is een continubedrijf geworden. Gedreven spelers meldden zich in horden en zijn in voetbalploegendienst getreden. Ze hebben zich in vaste dienst verbonden, zodat het kijkgenot heel lang kan duren. Een gat is in de voetbalmarkt gevonden.…

De deuren van het atelier staan weer open cursisten hebben een formulier zij kunnen gewoon doorlopen de nieuwelingen; ze zijn nog wat verlegen en voegen zich in de kringen na goed te overwegen een vaste clan pakt alvast de spullen, zoals een kwast en een pen nu even niet meer lullen de lessen vangen aan alle nieuwe zijn aanwezig…

Tien minuten lopen is het maar de straat uit en dan de verharde weg op, heerlijk langs de Vecht die door het slaapstadje stroomt flarden nevel raken net het water niet en ik glimlach om de vogels in deze vroege ochtend lijkt het wel of ze met mij mee vliegen ach had ik vleugels, nee niet denken, doorlopen het is bijna koffietijd en stel…

Er lag een groene glans over jouw verenkleed doorlopend naar de dijen De ijstijd heeft ons gescheiden Sindsdien ging mijn huid verweren Maar nu, herenigd, gewend aan jouw enkelvoudig bestaan aangepast aan jouw twaalf diëten mag ik jouw lot ondergaan Ja, je hebt me straffeloos miskend…

structuren en waarheden orakelen ongevraagd de wegen voor vandaag naar de doolhof van morgen alleen jij mijn muze bent standvastig gebleven geen rots in de branding maar vol enthousiasme en vuur voor het leven dat niet doorlopend ontspoort maar weer keurig op tijd rijdt zoals het na eeuwen ook na corona weer hoort laat je lach…