Nacht

Als de wankele vormen
van de verlopen dag
verstillen in zijn ogen
en in zijn armen doven
toont hij zich, de nacht.

Met een handje gapende gaten
uit angsten tot vergaan
stanst hij tijd en ruimte
tot nieuw eendaags bestaan.

Niemand hoort het kraken
van de nieuwe stenen daken
of het spannen zelf
van het hemelgewelf.

Als de nieuwe wereld ontwaakt
in een droom van doorlopend leven
sluit de nacht zijn ogen
voor eeuwig, voor heel even.

Schrijver: Vonken Spatten, 14 januari 2011

vonkenspattengmail.com

nacht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 5 stemmen 322